Al eerder heb ik verhaald over onze kat Mara en haar kattige samenwerking. Net als haar moeder Minet wil ze nog weleens een lel uitdelen. Al is ze milder dan haar overleden moeder. En is het mogelijk dat ze met ingetrokken nageltjes een tik uitdeelt. Een kleine voorwaarschuwing of een lieve aanmoediging. Soms staan haar nageltjes uit. Het is net in welke stemming ze is. Of in welke stemming wij zijn. Je weet het nooit bij poezen.
Mara wordt 10 maart aanstaande al 20 jaar jong! Een hele leeftijd voor een kattenbeest. En ze blijft boeien. Want juist zo’n oud besje dat hier ten huize zelfs is geboren, is totaal met ons vergroeid. Ze kent elke gewoonte en vaak heb ik niet eens meteen door dat ze weer heerlijk op mijn schoot is gekropen. Voor warmte, troost of steun. Van haar naar mij of juist andersom? Al heeft ze met onze overleden Lotte, haar vriendinnetje, nooit zo’n innige verhouding gehad als hier op de foto.
Monster zonder –tje erachter
Eega begint gelukkig wat op te knappen en Mara vindt haar rust weer. De dondersteen heeft me menige slaap doen ontberen. In de zorgelijke tijden dat ik er al zo weinig van kreeg. En ja dan vond ik haar een monster zonder –tje erachter. Maar ook zij miste baasje, kon ik bedenken in rustiger tijden.
Katten groeien – figuurlijk gezien – tijdens hun leven. Net als mensen die uit zijn op persoonlijke groei. Levenslange persoonlijke ontwikkeling. Zoals gewenst en nagestreefd op dit hectische westelijke halfrond. We groeien wat af. IJverig trachtend in narigheid een les te zien die we moeten leren. Al heb je er portretten bij die alleen van snerende samenwerking houden. Die ik minder waardeer.
Als oude bes slaapt Mara uiteraard veel. Afgelopen jaar hebben we een modus gevonden in haar kattige samenwerking om mij van mijn slaap te beroven. Met aanhoudend snorharen-geprik in mijn wang.
Kattige samenwerking
Zo neem ik nu haar favo mousse (Gourmet Gold voor de geïnteresseerde) mee naar de slaapkamer en lepel dit in een bakje voor we gaan slapen. Ze stort zich erop alsof ze geen eten krijgt. En eet door ook als het licht uitgaat. Om daarna op mijn zij te springen. Maar ja ik moet mij ook wel weer eens omdraaien. Doof als ze is, is een gesproken woord geen aanrader. En sprong zij in haar jonge jaren bij elke willekeurige beweging schrikkerig direct van ons bed, nu doen we dat anders.
Ik beweeg mij zachtjes zodat ze wakker wordt en van lig- naar zitstand gaat. In het donker nog een heel voorzichtige onderneming. Maar is niet veel beweging voor nodig. Daarna rol ik me zo langzaam om dat ze kan meebewegen. Pootje voor pootje. Tot de slaapstand bij beiden omgedraaid weer intreedt. Een vervolg op vorig jaar mei: *Klik* Haar persoonlijke groei, hier neergetoetst. Onze kattige samenwerking… Onze prachtige kattensamenwerking.