Het eerste dat je verliest bij sores, is je concentratie. De focus die je normaal op je dagelijks leven en werk hebt kost moeite, gaat langzamer en je bent afwezig. In je hoofd druk en warrig en focussen kost moeite. Iets waar je normaal niet bij stilstaat en vanzelf gaat is op zo’n moment lastig.

Alles waar je je aandacht aan geeft groeit. Maar op zo’n moment groeit alleen de onrust. En voor je het weet zit je in een negatieve spiraal. Maar is dat zo negatief of zijn er emoties die op de voorgrond staan? Gehoord willen worden. Serieus willen worden genomen?

Concentratie

Ik pleit voor dat laatste. Doe wat met die zogenaamde negatieve emoties. Ertegen vechten is heel lastig en kost bakken energie. In de eerste plaats erkennen dat je concentratie op een lager pitje staat en proberen de lat wat minder hoog te leggen is al een hele stap voorwaarts. De boog kan niet altijd gespannen staan.

Het wonderlijke is dat de mooiste kunst vaak in enorme dalen van je leven ontstaan. Niet dat we allemaal kunstenaar kunnen worden, maar creatief bezig zijn vanuit je hart kan een enorme uitlaatklep zijn. Geen wonder dat bloggers melden dat de blogs die ze geschreven hebben vanuit hun hart, vanuit hun emoties vaak bijzonder snel geschreven zijn en ook nog tot hun verbazing het best worden gelezen. Het had ze geen enkele moeite gekost. Ze waren optimaal geconcentreerd…

Boos, verdrietig, leeg, frust, of chaggi? Geef er eens aan toe. Niet dat je met een donderwolk gezicht rond moet lopen, maar geef er in alle rust en stilte eens aan toe. Waar komt het vandaan? Schrijf, ga wandelen, hak hout, schilder of knutsel wat in elkaar. Zomaar wat ideetjes. Je kent je eigen manier, je eigen uitlaatklep het beste.

Inspiratie

Zo had ik ooit ten tijde dat mijn vader net was overleden en ik dacht dat het nooit meer goed zou komen met me, zo verdrietig en boos als ik was, een groepswandeling met meerdere opdrachten. Ik had er totaal geen zin in. Het was ten tijde van Pasen. Eén van de opdrachten was inspiratie op te doen in de etalage van een reiswinkel. Die bestonden toen nog. Terug op honk diende je met waterverf iets met die inspiratie te doen.

Ik voelde me meer dan eenzaam en alleen en had een tropisch onbewoond eiland gezien met slechts één palm en veel golvende zee er omheen. Hoe mooi vertolkte dat mijn gevoelens! Dus mijn hele ziel en zaligheid in dat schilderijtje gelegd. Wie schetst mijn verbazing dat ik de eerste prijs won? Een megagroot paasei. Nog lekker ook.

Concentratie: het ligt er maar aan, waar je hart zit. Ga eens van het gebaande pad af. Doe eens iets anders. En lees hier dan ook maar meer: *Klik*