Het is een vluchtig goedje: tijd. Soms stroperig en tergend langzaam. Soms snellen de wijzers van de klok alsof ze achterna worden gezeten. En soms staan ze bijna stil. Maar terugkijkend op mijn leven tot nu toe – dat doe ik soms – denk ik totaal cliché: waar is de tijd gebleven?

Die schatkist vol ervaringen zijn ergens in de tijd opgedaan. Met hier en daar een onverteerbare brok in mijn rugzakje. Die brok die ik dan weer aan gort probeer te slaan, door de ervaring te beleven, zodat het pareltjes worden in mijn schatkist. Die glanzen en blinken. Maar als brok in mijn rugzak soms nog weleens een berg kan worden. Stap voor stap denk ik dan. Neem de tijd.

Tijdje

Heel prozaïsch in dit verband, had ik al een ‘tijdje’ een nieuw horloge op mijn wensenlijstje staan. En met dat eega toch op moest knappen, en dus tegen zijn zin tijd had, togen we op Valentijnsdag naar de juwelier.

De Deense keuze was snel gemaakt. Ik hou van strak en bijzonder. En daar is de Deen Jacob Jensen toevallig heel goed in. Met als schitterende details een secondewijzer die aan beide kanten bijna even lang is. Bijna, net niet helemaal. Elke vijf seconden elegant verspringend. Of blijkt het een obstinate vier seconden? Ik ben er niet helemaal uit. In plaats van grove cijfers toont ie minimale streepjes. Subtiel. Zwart wit, heel trendy. Twee strak gelijnde verhoginkjes in de witte wijzerplaat.

Pats… daar ging ie

Opgetogen togen wij huiswaarts en vlijde ik voorzichtig de volgende dag voor het douchen het horloge op de wasmand. Pats… daar ging ie. Door de voor mij ongewone rubberen band in plaats van een soepele leren sprong het horloge met het glas naar beneden op de harde wit-marmerkleurige tegels. De tijd stond even stil, als in een stille tocht.

Glasplaat gebroken en een paar uur later, bij de breuk gekomen, stonden de wijzers ook stil. Een trillende secondewijzer was het resultaat. Maar nu, een tijdloze kleine drie weken verder, heb ik weer de tijd! Ben ik weer bij de tijd. Hoewel ie toch wel doorging, ook zonder horloge. Zo vluchtig is het. De juwelier bleek een nieuwe glasplaat te kunnen bestellen en monteren. En vorstelijk hebben ze tot mijn geluk de kosten gedeeld. Tijd, het is me weer duidelijk: een zeer kwetsbaar en kostbaar iets.