Gastblog van Wilma Potze

Coach vruchtbaarheidsproblemen en/of hedendaagse alternatieve vormen om kinderen te krijgen.

Stel, je krijgt op een dag een telefoontje van je moeder die je uitnodigt voor een etentje. Je voorvoelt dat er iets belangrijks op til is en je bent van tevoren enigszins zenuwachtig. Ook je moeder lijkt gespannen. Dan, tijdens het dessert, vertelt ze jou dat je vader niet je biologische vader is. Op een later moment zal ze je de rest van het verhaal vertellen. Voor nu wil ze dat je weet dat er wat haar betreft niets veranderd is. Je bent gewoon haar dochter, ze wilde je beschermen en daarom heeft ze het tot nu toe nog niet verteld.

Denk je eens in. Hoe voel je je na zo’n bericht? Hoe denk je over je moeder, je vader, hun besluiten? Hoe kijk je naar jezelf? Is er echt niets veranderd?

Ik spreek in mijn praktijk mensen die besluiten moeten nemen over zwangerschappen, en kinderen die met de besluiten van hun ouders moeten leven. Ik hoor hoe het is het om een kind van een donor te zijn, of het kind van een moeder die afstand van je gedaan heeft. Nog een stapje verder gaat het als een en ander ook nog geheim voor je is gehouden. Of als jij – als moeder of anderszins – de houder van een geheim bent.

Over geheimen is betrekkelijk weinig onderzocht en geschreven. In Nederland hebben we wel een ‘geheimendeskundige’, Andreas Wismeijer, docent aan de universiteit van Tilburg. Hij is op de psychologie van geheimen gepromoveerd: *Klik* 

Veel van de vragen die Wismeijer zich op wetenschappelijk niveau stelt, kom ik in de praktijk tegen als het gaat om geheimen rond afstamming.

Hoe doe je dat, iets geheim houden? De een is er beter in dan de ander. Het lijkt wel alsof zo’n geheim maar een ding wil: uitkomen, openbaar worden. Vroeger was het al bijna niet te doen om in het geheim te bevallen, nu is het vrijwel onmogelijk. Goed, een zwangerschap door middel van een anonieme donor, dat kan. Als je echt wilt. Maar daarna volgt nog een heel mensenleven.

Geheimen zijn nu niet meer zo nodig, denken we, want de taboes zijn verminderd. Daaruit volgt steeds meer de gedachte dat het niet oké is om een kind informatie over haar achtergrond te onthouden. Als geheimen niet meer nodig zijn, moet je wel een erg goede reden hebben om iets toch geheim te willen houden. Kortom, je moet je daarvoor verantwoorden.

Geheimhouding bij afstamming is een belangrijk onderwerp in mijn werk. Juist nu willen mensen de juiste overwegingen maken, aandacht geven aan wat ze besluiten.

De verhalen hebben mij vaak beziggehouden. Dat de effecten van geheimhouding in alle lagen van het (gezins)leven zichtbaar zijn, is voor mij heel duidelijk. Hoewel ik het antwoord niet heb, ontkom ik er niet aan: de ethische vraagstukken rond geheimhouding bij afstamming. Dezelfde vragen die de mensen die mij raadplegen zich ook stellen. In mijn boek verken ik de achtergrond van geheimhouding en de effecten ervan in het licht van de aloude vraagstukken van de ethiek: Wat is juist handelen? Niet alleen voor de komst van het kind, maar ook daarna.

Heb jij ook te maken met geheimhouding rond afstamming – in de brede zin des woords – en wil je door middel van een interview meewerken aan dit boek? Of wil jij je persoonlijke verhaal delen door erover te schrijven? Dan kom ik graag met jou in contact. Uiteraard kan dit anoniem verwerkt worden.

Site Wilma: *Klik* 

Neem contact op met Wilma Potze per e-mail: info@kokardecounseling.nl