Auteursarchief: Mindel

Erop uit

Geplaatst op door
4

Voorzichtig

Na twee vaccinaties Pfizer plus de broodnodige 14 dagen kan ik weer voorzichtig aan een winkel bezoeken. Voorzichtig aan ja, want als risicomens heb ik me bijzonder gedeisd te houden. En – niet te vergeten – kon eega het laatste kleine half jaartje niet autorijden. *Klik*. Dus een autoritje zat er ook niet in.

Ja met lieve buuf 5 minuutjes heen en later weer terug voor mijn eerste vaccinatie. Een hele belevenis! Het viel zo mee dat ik de tweede prik helemaal zelfstandig, met jammer genoeg nog iets wiebelende armen aan het stuur, dapper heb ondernomen. Een hele overwinning.

Durfals

De vakantiegangers in onze omgeving blijken toch talrijk. Aangepast meestal binnen de nationale grenzen. Maar toch ook durfals die met angst en beven internet af moeten struinen of er in hun bestemmingsvoorkeur weer maatregelen worden genomen of zelfs codes afgegeven. Per dag wisselt dat. Je moet er wat voor overhebben nietwaar? En ik hoor regelmatig van wijziging van de plannen. Lees verder →

In zorg

Geplaatst op door
13

In zorg

Ja we zijn in zorg. Eega en ik. Al tijden, de reden dat er lang niet door mij geschreven is. Beiden in zorg. Want de één in zorg, dan de ander automatisch ook als mantelzorger. We wisselen elkaar nu netjes af. Eerst eega mijn mantelzorger, ik nog niet hersteld nu mantelzorger van hem. Wat een feest, wat een heksenketel, wat een tiendubbele achtbaan. Oftewel rollercoaster.

Om niet te vervallen in eindeloze, ja want het lijkt best eindeloos, ziekteverhalen slechts één tipje van de sluier oplichten: eega heeft als diabeet een vuistgrote hielwond ontwikkeld. Bij wie als diabeet, zoals bekend geacht moge zijn, een wond zéér slecht heelt. En dan ben ik nog optimistisch. Want onderbeenamputatie blijft een reëele mogelijkheid. Daar moeten dus honderden toeters en bellen aan te pas komen. Oftewel in zorgtaal: vele artsen, verpleging en thuiszorg aan te pas komen.

Legertje zorg

Maar daarmee ben je er nog niet, ook de huisarts, fysio, ergotherapeut, diëtiste, thuiskapster, pedicure, huishoudelijke hulp en taxichauffeur spreken een woordje mee. En dan vergeet ik nog een paar beroepen gemakshalve. Een heel legertje zorg komt ons huis in- en uitlopen. Lees verder →

Genieten…

Geplaatst op door
14

Genieten…

Hét toverwoord van onze luxe westerse leefstijl is het woord ‘genieten’. Alles mag, zolang je er maar van kunt genieten. Oh nee pardon: van móet genieten!

Mijn ergernis werd in de week van onze wereldwijde corona-uitbraak, vooral gewekt door nog net in een van de weinige restaurants die open was, te kunnen eten waar groot op de menukaart stond: ‘geniet ervan!’ Hallo dat maak ik zelf wel uit! En is jullie diner wel het genieten waard? Aan de bar een zwaar hoestend persoon die dit zeker niet in zijn elleboog deed. Verstoord keek ik op. Hoe valt er te genieten als je tegelijk bang bent dodelijk besmet te worden? Lees verder →

Terugblik-sem

Geplaatst op door
10

Een terugblik-sem op onze kerstkaart 2019… Wat een jaar. Mijn agenda 2020 meldde bij voorbaat al dat het een bijzonder jaar zou worden. Hoe uitzonderlijk merkten we halverwege maart pas echt!

Niet bevroedend wat ons te wachten stond, gingen wij maandag 9 maart 2020 op pad naar ons vaste vakantiestekkie in de Achterhoek. Om onder andere met mijn familie onze 26-jarige trouwdag te vieren met elkaar. Het werd zwaar memorabel.

De eerste berichten druppelden die week binnen dat het Chinese virus Europa en ons land bereikt hadden. Aanvankelijk nog denkend dat het om een wat zware griep zou gaan bracht het nieuws steeds meer onheilsberichten.

Linkerelleboog

Op woensdagavond hadden we een tafel voor de familie gereserveerd in het restaurant van het vakantiepark, voor een bakje koffie of thee met wat erbij. Er gingen al geruchten dat hoesten en niezen levensgevaarlijk kon zijn. Er hing een donkere wolk boven ons, maar dat we elkaar niet meer mochten kussen of handen mochten geven, werd in alle vrolijkheid opgelost met de eerste boksen. Lees verder →

Afscheids-symboliek

Geplaatst op door
4

Kaarsen worden nogal eens gebruikt als afscheids-symboliek of hart-onder-de-riem! Zelf brand ik heel veel kaarsen. Zeker de laatste maanden. Vooral om mijn ziekenhuismaatje sterkte te geven. Ja sterkte te geven. Dat heeft ze nodig nu met haar huidige, helaas heel zware behandeling.

Daarnaast geven kaarsen me rust. Zeker de kaarsen van de Sligro, die professioneel rustig, mooi en gelijkmatig branden. Ook gedenk ik mijn overleden lievelingstante ermee en geeft het mezelf kracht en acceptatie. Vooral in deze donkere maanden en de toch wel onrust van de nieuwe lockdown met het opgelaaide virus.

Velerlei betekenissen

Nu tegen kerst aan brand ik nog meer kaarsen. Licht in de duisternis. Ook dat natuurlijk, behalve krachtbron. En afscheid. De grauwe dagen leuk ik op met al vroeg op de dag kaarsen. En ja er gaan er heel wat bij ons doorheen. Vooral de rode – voor mijn tante – in combi met een crème kaars: mijn levenskaars. Zo voel ik dat. Met mijn nieuw verworven leven. Lees verder →