Categorie archieven: mijmeren

Woorden die landen?

Geplaatst op door
7

Woorden die landen?

Heb jij je ook weleens afgevraagd hoe jouw woorden, gedachten of gedrag bij een ander landen? Ik wel. Regelmatig zelfs. Vooral met mijn blogs: hoe komen mijn woorden binnen? Raken ze iets? Of dwarrelen ze ergens rond, zonder echt te landen?

Communicatie blijft een raadsel. Iedereen heeft zijn eigen stijl, achtergrond en stemming. En het zijn niet alleen woorden die tellen. Denk aan non-verbale signalen: een blik, een gebaar. Als gevoelig mens pik je van alles op in een dag. Zie dat maar eens te ordenen. Alles een plekje te geven, zoals ze dat zo mooi of trendy zeggen. Oftewel verwerken. Lees verder →

Medeleven

Geplaatst op door
2

Medeleven

Medeleven, ook wel mededogen genoemd, is voor mij een steunend gevoel. Even voelen we ons samen. Blijft me lang bij. Maar dat zit hem vooral in meelevende ogen.

Weer heel anders dan medelijden. Al is mee-lijden ook een prettig gevoel. Medelijden niet echt. Maar zo ver hoeft de ander niet te gaan. Die mag in zijn eigen velletje blijven zitten, al is het met een luisterend oor of uitgestoken hand. Lees verder →

Vergipsing

Geplaatst op door
6

Vergipsing

Als van origine Amsterdams kind zeiden we als grapje in ons gezin vaak ‘vergipsing’ in plaats van vergissing. Is dit dan een vergissing?

Geen idee waar het vandaan komt en ik zou eens kunnen rondvragen of het een familiewoord was? Misschien weten mijn nichtjes het? Nog steeds vind ik het een mooi woord! Maar gebruik het alleen tegen eega, die wel van die woordgrapjes houdt en ze waardeert.

Gips

Eega zit sinds mei met zijn linkerbeen letterlijk in het gips. Zijn grote – nu helende, maar nog altijd niet dichte – hielwond wordt daarmee niet belast en extra beschermd. De nieuwe jonge celletjes in de wond zijn namelijk erg teer. Een vergipste man dus. Hoewel het geen vergissing is. Wel lastig voor hem. En een vergipsing. Hij mag slechts wat rommelen in huis, verder mag hij niet lopen. Hij wordt dus buitenshuis in een rolstoel rondgerold. Maar binnen als hij al loopt: bonk, loop, bonk, loop. Richting toilet. Richting keuken. Links, rechts, links… Lees verder →

Vuurschaal

Geplaatst op door
4

Vuurschaal

Onlangs kreeg ik het op mijn heupen. Ik had half september wat spullen klaargezet bij het grof vuil. Waaronder een Mexicaanse tuinhaard van aardewerk. Die was helaas destijds geen lang leven beschoren. Eega struikelde in de tuin en daar kon onze tuinhaard niet tegen. Net nieuw! Eega ook niet…

Deze tuinhaard was bedoeld om onze jaren geleden gespaarde houtblokken van onze bol-acacia in op te branden. Houtblokken? Heb je een boom omgehakt, als bomenliefhebber? Lees verder →

Kunnen en willen

Geplaatst op door
2

Kunnen en willen

Bij kunnen en willen

Schilderij: Hornman-Zee ’96

Regelmatig worstel ik met kunnen en willen. Ik kan van alles willen, maar kan niet altijd. Of andersom: ik kan wel, maar wil niet. Eega en ik halen regelmatig het credo aan van een vroegere buurvrouw: kunnen wel, willen niet…

Waarom houdt dit ons zo bezig? Als je beperkingen hebt – zoals wij momenteel – is dit een essentiële vraag. Eentje waar je jezelf antwoord op moet geven. Maar ook elke keer opnieuw. Elke dag, soms zelfs elk uur.

Wil je zo gezond mogelijk worden? Een belangrijke vraag. Meet je je aan een gezond iemand af, die zo gezond mogelijk wil blijven dan kan die persoon van alles, als hij wil. Maar beland je eenmaal in beperkingen door ziekte dan wordt het een ander verhaal. Dan kan er heel veel niet. Hoe graag je ook wil.

Longoperatie

Zelf heb ik direct na mijn longoperatie met nog 1/3de deel rechterlong over, om de vermaledijde verkeerd gedeelde slechte cellen weg te halen, – longkanker ja – elk advies die me gegeven werd opgevolgd. De diëtiste, fysio, artsen en andere hulpverleners hadden een makkelijke aan me. Met de dood voor ogen gehad voor mijn operatie, wilde ik nog maar één ding: en dat was leven. Zo heftig geschrokken dat mijn lichaam het totaal had laten afweten en elk vertrouwen erin weg was. Lees verder →