Voor het eerst hoorde ik het woord ‘zelfzorg’ op een warme bijeenkomst van het Nabestaandencafé. Het bleef hangen en plakken. Een mooi woord, om helemaal te proeven en over na te denken. Als je, zoals ik, moeizaam je emoties hebt leren voelen, verwoorden en ook te durven uiten, is het niet vanzelfsprekend om je behoeftes goed te kennen. Laat staan je grenzen te bewaken. Lees verder
Mijn contacten worden intenser. Of dit komt door de inkeer van de donkere decembermaand of als gevolg van mijn loeizware tijd voor en na het overlijden van Jan? In ieder geval is mijn geestelijke filter dunner, maar ook ontvankelijker. En nog steeds sta ik versteld hoeveel positieve mensen ik ontmoet. Die me soms zomaar vanuit het niets complimenten maken. Of verder helpen.
Ik had mijn deuren in de huiskamer onlangs pas ontdaan van de vele ontvangen condoleancekaarten, mijn mijlpaal-verjaarskaarten en meer. Ik heb de laatste tijd niets te klagen over het ontvangen van post. Bij het teruglezen voel ik de rijkdom van een brede verzameling troostende en hartverwarmende teksten. En/of met een zorgvuldig uitgezochte afbeelding. Dit landt dan recht in mijn hart. Zie ook mijn vorige blog *Klik* Daarna waren de deuren schrikbarend leeg. Dat riep toch weer een verlaten gevoel op.
Dit woord wordt in de reclame en commercie enorm misbruikt. Althans dat is mijn mening. Uit Amerika overgewaaid? Met ruim zes hele jaren giga hoogspanning en stress valt er namelijk niets te genieten.
Ja met het G-woord bedoel ik dus: ‘genieten’. Dat weerbarstige, enge woord als het je helemaal niet lukt. Oh ja zeker wel van de kleine momentjes, die kostbaar zijn. Maar zij wegen qua zwaarte niet op om een lichte vrolijke stemming te krijgen. En dat is toch de bedoeling van het G-woord. Al zijn er terugkijkend op de laatste zes jaar wel prachtige verbindende gesprekken geweest. Waar ik nu met mooie nostalgie op terugkijk. En zoveel waardevoller dan oppervlakkig plezier, toch? Er kwam zelfs hulp en enorme steun uit onverwachte hoeken. Falen blijkt een blauwe plek, geen tatouage, om een onlangs gelezen uitdrukking hier te melden. En maakt je menselijk… Roept bij veel mensen empathie op. Gelukkig. Lees verder
“Wie probeert, leert” meldde het 4-jarige nichtje van een goede bekende van mij laatst. Hij heeft het tot zijn devies gemaakt. Daar zit zoveel wijsheid in. En dat van een 4-jarig meisje. Van kinderen kun je als volwassene vaak veel leren. Luister maar eens goed naar ze. Het liefst zonder vooroordeel. Want dat doen zij ook. En ook opvoedpogingen dan even vergeten. Ze staan nog puur in het leven, zonder extra ballast.
Zo kreeg ik vorig jaar, na het overlijden van eega Jan, een tekening van een kleuter van toen 5 jaar. Deze hangt nog altijd op mijn deur te pronken. Vermindert zozeer mijn verdriet! Zij wilde me duidelijk troosten en had haar verdriet om haar toen onlangs overleden kat getekend. Met zelfs een poging tot een rolstoel met een wit schaapje erboven. Bijna onzichtbaar. En heel prozaïsch had ze ook het fruit en de Spa, die ik weleens bij haar ouders bestelde, getekend. Het leven gaat uiteindelijk verder.
Voor Jan staat de tijd stil. Voor degenen die hij heeft nagelaten niet. “Voor ons grofstoffelijke bewoners van deze aardkloot niet”, zoals Jan’s lievelingsauteur Marten Toonder van Olivier B. Bommel zou zeggen. Hij had al zijn boeken. Er lagen op zijn nachtkastje heel veel boeken. Nou ja, meer een tafeltje naast zijn bed. Waarover ik hem af en toe behoorlijk moest manen om eens op te ruimen. Anders zou het tafeltje onder de te lezen boeken bezwijken. De stapel werd hoger en hoger.
Toen zijn tijd eindig werd, pakte hij steeds vaker de Bijbel. Hij greep terug naar zijn jeugd waarin hij Bijbelvast was opgevoed. Al was hij bij leven vatbaar voor allerlei andere stromingen. Hij wilde niet over zijn eindigheid praten, maar was wel zoekende. Op de dag waarop hij heel vroeg was overleden had hij nog een afspraak met een goede vriend. Deze vriend had mooie wendingen gemaakt in zijn geloof, waar Jan met hem wel over wilde praten. Het mocht niet meer lukken. Zijn tijd stond stil… Lees verder