Vorige maand gepubliceerd in www.femp.nl

Bij het woord verbinden, het thema van dit allereerste Magazine, denk ik aan binden en band. Een band met elkaar. En wat is dan de ultieme band? Juist ik denk dan aan partnerschap op het persoonlijke vlak en vooral aan wanneer je dit niet hebt.

Koppelen klinkt je vast naar in de oren, maar ik vind het zo’n leuk woord. Zo lekker recalcitrant. Zo lekker oubollig en cosy en ouderwets. Samen een koppel vormen is wat veel mensen willen toch? Koppelen riekt al snel naar oude vrijsters.  Naar muffe geuren en niet zulke goede bedoelingen. Schimmige praktijken. Maar ik gebruik dit woord toch. Er wordt in het dagelijks leven te weinig gekoppeld naar mijn idee. En online is totaal anders, daar gaan we het niet over hebben.

Enkele jaren geleden begon ik na wat geslaagde koppelpogingen in mijn single netwerk: singles-activiteiten. Voor de 40+-er. Website uit de grond gestampt met forum en FB-pagina. De bouwer en ik deden er alles aan om het zo perfect mogelijk te lanceren.

Kleine advertenties in de huis-aan-huis blaadjes en de eerste aanmeldingen stroomden binnen. En zelfs na een tijdje een heus groot artikel. Met foto, nee niet van de singles, dat mocht niet, maar van ons. Leiden leek klaar voor ons initiatief: van eega en mij. Eens per maand een leuke activiteit was de bedoeling. En de eerste stads-wandel-puzzeltocht overtrof mijn stoutste verwachtingen. Maar liefst 50 singles kwamen er op af. Ik was eigenlijk overdonderd. Voelde me er niet helemaal tegen opgewassen. En bij een sigaretje in de rookruimte van de borrel after-party kwamen de eerste geluiden al van dat dit gratis moest zijn. Maar ja, de site, de puzzeltocht, het drankje en het hapje kostten ook geld. Dus stoer roeiden eega en ik verder op het betaalde pad.

We hebben erg leuke, vrolijke en gezellige activiteiten gedaan met zijn allen. En vreemd genoeg, in tegenstelling tot andere singles-activiteiten, – heb ik me laten vertellen – hadden we voldoende mannen. De eerste stelletjes namen vrolijk afscheid van hun singles-bestaan en meldden dit ons. Wat er verder gebeurde kon mijn oog niet helemaal traceren. Maar hechte vriendschappen heb ik ook zien ontstaan.

De eerste breuk tussen een nieuw koppel kwam na een tijdje draaien met de activiteiten. Heftig en dramatisch. Triest. Ik probeerde op te vangen waar nodig.

De sfeer tijdens de borrels erna was bepaald geen jachtgebied, en dat was ook niet de bedoeling. Een gezellige middag stond voorop. In een ongedwongen ambiance, met een drankje toe, met elkaar contact maken. Nadat je eerst samen had gefietst, gewandeld, tennis met zwemmen toe, boottochtje en zo nog wat andere activiteiten.

De klad begon er in te komen toen we een reisje naar Groningen probeerden te organiseren. Alles low-budget, maar wel met zoveel mogelijk variatie en cultuur happen, zeg maar. Een minimum aantal deelnemers van acht ging niet lukken.

Mijn kosten werden hoger dan de inkomsten, dus met pijn in het hart besloten te stoppen. Maar er waren hechte vriendschappen geboren tussen de groep singles en ons.

Op hun regelmatige vraag of ik af en toe een borrel wilde organiseren op eigen kosten gingen we dan ook in. En nu na jaren is het nog traditie geworden zo’n  2 à 3 keer per jaar een locatie te regelen en zo’n 30 mails eruit te gooien. Werkje van niks. Met 10 – 15 singles borrelen is een feestje. We noemen het een reünie. Altijd op zondagmiddag. En altijd komen er nog wel vrienden van vrienden mee. Een bont gezelschap waarin de gesprekken vaak niet van de lucht zijn. Want inmiddels zijn ze en wij aan elkaar gewaagd. De koetjes en kalfjes, de diepzinnige vragen, de kenniswisseling, van alles komt aan bod.

Eega en ik hopen dit nog lang te laten voortduren. En koppels te zien ontstaan. Geen site of wat dan ook voor nodig! En achter de schermen koppel ik zo hier en daar nog weleens. Doe net als ik en zet je voelhorens eens uit. Hebben we online daten niet meer nodig!