Ontafknappen

Laatst klaagde ik weer eens naar eega dat ik voor de zoveelste keer afgeknapt was. Hij verzon ter plekke het mooie woord: ‘ontafknappen’… Dat is een goeie! Maar hoe doe je dat?

Burn-out is een gemene aanvaller: onverhoeds bestookt ie je. Als je denkt dat het nu goed gaat en je heel erg voorzichtig wat grenzen kunt oprekken, pakt ie je tijdens het gezelligste moment bij de lurven. Niks bijzonders gedaan: slechts één uurtje gastvrouw spelen bij een verjaardag is al te veel. Een lunch van minder dan een uurtje: gevolg stante pede uren rusten in bed. Althans dat is mijn ervaring. Benieuwd hoe andere burn-outers dit doen?? Geef je reactie?

Geen vrolijkheid

Als ik terugkijk naar krap twee jaar geleden was vrolijkheid al te veel. In die zin wel wat gewonnen. Maar wat gaat het tergend langzaam. Dagelijks overdag twee à drie keer naar bed: je houdt geen dag meer over. Ik moet enorm woekeren met mijn energie. En waar haal je een voldaan gevoel vandaan als je zo weinig kunt? Waar je zelfvertrouwen?

Verwachtingen temperen en de lat heel laag leggen. Kleine overwinningen onder een loep houden en dat dan maar als goed labelen? Het voelt zo, zo… minkukelig. En oh jee geen zelfkritiek of negatieve gedachten. Terwijl de wanhoop en onrust regelmatig de boventoon voeren. Probeer dan maar te ontafknappen.

Dagritme respecteren

Strak ritme wil ook helpen. Maar dan nog en het leven staat niet stil. Vrienden en bekenden snappen de urgentie en houden zich veelal heel behulpzaam aan mijn strakke tijden. Maar toeleveranciers van zorgmiddelen voor eega bijvoorbeeld hebben de afknappende gewoonte tussen 8 en 17 uur te komen. Welkom in zorgland, zeg ik dan. Als zorgbehoeftige heb je je aan te passen aan de zorgers en zeker niet andersom. De goede niet te na gesproken.

Eigen ruimte zoeken werkt wel mee aan ontafknappen: soms apart gaan slapen bijvoorbeeld. Daar de loodzware gevoelens doorvoelen en bijkomen. Totaal geen garantie. Je moet er doorheen. Verdragen. Mantelzorgen met burn-out regelmatig loeizwaar.

Zingeving?

Ontafknappen: kijk maar niet naar morgen. De dag van vandaag heeft al genoeg te behappen. Al helpt een spaarzaam ingevulde agenda me wel aan de broodnodige afleiding, maar vooral zingeving en structuur. En kan ik anticiperen op de komende week.

En ook wil schrijven in een opschrijfblokje wat je gedaan hebt op een dag weleens helpen om ‘ont af te knappen’ zogezegd. Dagboek schrijven, of zoals nu: blogje erover schrijven… Maar het meest werkt slapen, slapen, slapen. Waar haal je die tijd vandaan?

‘Burn-out’ geschrapt

Het veelgebruikte woord ‘burn-out’ wordt geschrapt door het CBS [Centraal Bureau van de Statistiek]. De klachten zijn te divers en wetenschappelijk niet vast te stellen. En is al nooit opgenomen in de DSM [het handboek der psychiatrie]. Het CBS wil dit woord vervangen door ‘psychische vermoeidheid door werk’. En de vrijwilliger, de pensionado en mantelzorger dan? Die kunnen niets overkomen? Burn-out te erg om te veronachtzamen, dat is onmogelijk.

Ontafknappen: ‘werk’

De te jachtige westerse maatschappij heeft geen baat bij rusten en slapen. De duur kan tot vele weken, maanden soms jaren variëren. Zelf tik ik binnenkort de twee jaar aan. De economie moet op volle toeren door, door, door. Dus vallen mensen bij bosjes door burn-out en lopen als levende zombies door het leven. Mogelijk meer in een vervolg. Kortom: er is nog veel ‘werk’ aan de winkel tot ontafknappen.