Vergipsing

Als van origine Amsterdams kind zeiden we als grapje in ons gezin vaak ‘vergipsing’ in plaats van vergissing. Is dit dan een vergissing?

Geen idee waar het vandaan komt en ik zou eens kunnen rondvragen of het een familiewoord was? Misschien weten mijn nichtjes het? Nog steeds vind ik het een mooi woord! Maar gebruik het alleen tegen eega, die wel van die woordgrapjes houdt en ze waardeert.

Gips

Eega zit sinds mei met zijn linkerbeen letterlijk in het gips. Zijn grote – nu helende, maar nog altijd niet dichte – hielwond wordt daarmee niet belast en extra beschermd. De nieuwe jonge celletjes in de wond zijn namelijk erg teer. Een vergipste man dus. Hoewel het geen vergissing is. Wel lastig voor hem. En een vergipsing. Hij mag slechts wat rommelen in huis, verder mag hij niet lopen. Hij wordt dus buitenshuis in een rolstoel rondgerold. Maar binnen als hij al loopt: bonk, loop, bonk, loop. Richting toilet. Richting keuken. Links, rechts, links…

Rustig, extra alert en bedachtzaam loopt hij met zijn vergipste been en voet. Want ja, hij moet wel overeind blijven. Hij is al eens gevallen en deze les heeft hij goed meegekregen. Zijn geschreeuw toen in de nacht ondanks morfine hoor ik in gedachten nog weleens.

Spalk

Dat gips heeft letterlijk wat voeten in de aarde. Voorlopig uitbehandeld in de hyperbare zuurstofkliniek is hij nu overgegaan naar de wondpoli van een ziekenhuis hier vlakbij. Waar een andere gipsmeester de scepter zwaait. En andere meesters, andere waarden. Deze had te weinig tijd (!) en heeft geen afneembaar gips (zie foto) gemaakt. Zij zaagde uit zijn eerdere vaste gips een spalk. Met verdorie nu als gevolg drie nieuwe wondjes maar liefst. En dat als diabeet! Hemeltergend, want wonden helen slecht bij diabeten. Hij hoeft toch niet opnieuw in de zuurstofbehandeling in de kliniek aub? Met zijn hielwond is hij al ruim 7,5 maand dagelijks bezig geweest. We hebben net een beetje rust en eigen leven nu.

Gelukkig mag eega morgen dit al na laten kijken. En hopen we op de zorgvuldigheid zoals we gewend waren. Elke keer is het een grote verrassing wat het beleid weer wordt op de wondpoli. Deze avontuurlijke, akelige spalk scharen we voorlopig maar onder de noemer vergiste vergipsing… Letterlijk en figuurlijk.

‘Vergipsing’

En ja net nagevraagd: ‘vergipsing’ blijkt een oud familiewoord voor vergissing. Al gebruikt in het 15-koppige gezin van mijn vader als kind. Mijn Amsterdamse vader met 12 broertjes en zusjes wel te verstaan. Zo was dat vroeger nog. Ze hadden veel ‘eigen’ woorden. Woord- en taalgrapjes.  Moeten lachen om een woord, haalt de kou van de vergissing al snel uit de lucht. Anderen snappen de lol er niet direct van maar jij nu wel?