Popcornhoofd

Herken jij dit ook? Dat je hoofd op onverwachte momenten iets ‘opplopt’ wat je móet onthouden?

Een popcornhoofd is voor mij zo’n beeldend woord. Althans ik denk graag in beelden. Jij ook? Ik zie de droge gele mais – korrel voor korrel – in mijn warme hoofd open ploppen tot witte eetbare lekkernij. Oftewel ideetjes ontspruiten. Zo’n hoofd dat alle kanten op denkt. Meestal geen lijn in te ontdekken. Maar later blijkt het zaadje wel uit te kunnen groeien van plantje tot plant.

Gedachtenkronkels

Zo’n hoofd dat vanuit het niets opeens aan een vergeten boodschap denkt. En direct moet worden opgeschreven anders plopt er alweer een andere witte eetbare lekkernij op. Ben ik de enige, die zoveel papiertjes met gedachtenkronkels heeft? Of herken je dit? Zelfs of juist vooral in bed, in rust, knallen er vaak meerdere witte open bolletjes op bij mij. Ik gebruik er zelfs in mijn WhatsApp mijn eigen naam voor om in te vullen…

Creagedachten mogen ook absoluut niet vergeten worden. In mijn papieren, grote agenda staan op die manier veel taken en taakjes, ingevuld bij de huidige week. Maar ook achterin: gerubriceerd in ideetjes voor blogs, boeken die ik absoluut wil lezen, (heb er al stapels van die vragend kijken), mijn jaarlijkse uitgeschreven horoscoop en wetenswaardigheden en feitjes die niet vergeten mogen worden. Bijvoorbeeld de kilometerstand van mijn snorfiets met de datum.

Memoblok

Terug naar de lijstjes: per blaadje precies de onderwerpen met wat ik nog met wie moet bespreken. Hoewel dat ook vaak wel in mijn heerlijk ouderwetse agenda past. Past het daar niet meer, dan ga ik over op een memoblok-lijstje. Bijvoorbeeld voor de huisarts, de rouwcoach, de hulp of voor iemand anders die op bezoek komt, met wie ik absoluut bepaalde onderwerpen niet mag vergeten te bespreken. Vaak blijkt dat in de flow van het gesprek alles toch is besproken. En stromende flow is belangrijk.

Repeterende gedachte

Dat popcornhoofd van mij verzint het op de raarste tijden en plekken. Mijn rugoefeningen zijn voor mij berucht om iets wat opduikt goed te onthouden tot ik het opgeschreven heb. Zo’n repeterende gedachte, waarbij ik bewust terug moet naar mijn lichaam om mijn oefeningen te tellen. Gelukkig hou ik van organiseren, en groeien de lijstjes steeds verder aan.

Zwitserlevengevoel

Nu ik eindelijk kan toekomen aan pensioengevoel, dat beruchte overdreven Zwitserlevengevoel, werk ik mijn agenda op gevoel af. Creatief dus. Ik kijk waar ik zin in heb die dag en wat echte prio heeft. En waar ik geen zin in heb of prio heeft, streep ik tegenwoordig makkelijker door en verplaats het. Mijn intuïtie, stemming en discipline zijn daarbij mijn grootste leidraad.

Toch komt het – uiteraard – bij mij ook voor dat ik iets vergeet te noteren. Of denk te zijn vergeten. Dan blijkt dat ik wel kan vertrouwen op mijn geheugen. Zomaar vanuit het ‘niets’.

Weemoedig en verdrietig

Laatst was ik al die losse papiertjes aan het bekijken en proberen op te ruimen. De stapel werd namelijk wel erg onoverzichtelijk. Verbaasd bleek erg veel totaal niet meer relevant. Hoewel ik best ernstige moeite had de vele blauwe memoblaadjes weg te doen voor alle aan te schaffen spullen etcetera, die ik tijdens het ziekbed van eega Jan volgeschreven heb. Weemoedig en verdrietig, dat wel. Vol herinneringen aan dat toen overuren draaiende popcornhoofd.

Levenslijn

Niet alles plopt. Sommige gedachten blijven echter hardnekkig geel. Ze weigeren rijp te worden, blijven ergens hangen tussen idee en uitvoering. Dat blijkt achteraf vaak ook prima. Hoe frusty op dat moment ook. Niet elke korrel hoeft te knallen. Als de levenslijn maar intact blijft. Maar wie kan in de toekomst kijken en kent zijn levenslijn van te voren? Bijzonder om te kijken of een maiskorrel wel of niet openplopt… Zie je het voor je?