Van rouw naar intense verbinding

Geplaatst op door
3

Intense verbinding

Mijn contacten worden intenser. Of dit komt door de inkeer van de donkere decembermaand of als gevolg van mijn loeizware tijd voor en na het overlijden van Jan? In ieder geval is mijn geestelijke filter dunner, maar ook ontvankelijker. En nog steeds sta ik versteld hoeveel positieve mensen ik ontmoet. Die me soms zomaar vanuit het niets complimenten maken. Of verder helpen.

Ik had mijn deuren in de huiskamer onlangs pas ontdaan van de vele ontvangen condoleancekaarten, mijn mijlpaal-verjaarskaarten en meer. Ik heb de laatste tijd niets te klagen over het ontvangen van post. Bij het teruglezen voel ik de rijkdom van een brede verzameling troostende en hartverwarmende teksten. En/of met een zorgvuldig uitgezochte afbeelding. Dit landt dan recht in mijn hart. Zie ook mijn vorige blog *Klik*  Daarna waren de deuren schrikbarend leeg. Dat riep toch weer een verlaten gevoel op.

De keerzij

Lees verder →

Woorden die landen?

Geplaatst op door
10

Woorden die landen?

Heb jij je ook weleens afgevraagd hoe jouw woorden, gedachten of gedrag bij een ander landen? Ik wel. Regelmatig zelfs. Vooral met mijn blogs: hoe komen mijn woorden binnen? Raken ze iets? Of dwarrelen ze ergens rond, zonder echt te landen?

Communicatie blijft een raadsel. Iedereen heeft zijn eigen stijl, achtergrond en stemming. En het zijn niet alleen woorden die tellen. Denk aan non-verbale signalen: een blik, een gebaar. Als gevoelig mens pik je van alles op in een dag. Zie dat maar eens te ordenen. Alles een plekje te geven, zoals ze dat zo mooi of trendy zeggen. Oftewel verwerken. Lees verder →

Foto’s pleite

Geplaatst op door
6

Foto’s pleite

De aandachtige lezer van mijn blogs heeft het waarschijnlijk al gemerkt. De meeste foto’s zijn namelijk weg. Er is nog maar een enkele foto over, namelijk die ik zelf gemaakt had. Au! Wat een exercitie die ik samen met de websitebeheerder heb moeten uitvoeren. Mijn foto’s pleite. Mijn blogs zijn mijn kindjes… Mijn eigenste ei leggen. Het was alsof de onstuitbare altijd weer terugkerende pijn van de definitieve kinderloosheid terugkwam en voelde enorm leeg. Kinderloosheid kan een grote wond zijn, waar het litteken bij hernieuwd aanraken altijd weer pijn doet. En nog steeds kan ik er bijna niet meer naar kijken.

Troostend zei een vriend: het gaat om de inhoud, niet om de opmaak. Maar wel heftig pijnlijk om de zorgvuldig uitgezochte foto’s ervan af te halen. Ombuigen van pijn duurt vaak jaren van verwerken en mijn blogs waren en zijn mijn nieuwe invulling. Waarbij ik toekomst, kracht en troost hoop te bieden aan mijn lezers en dus ook aan mezelf. Lees verder →

Het G-woord

Geplaatst op door
1

Het G-woord

Dit woord wordt in de reclame en commercie enorm misbruikt. Althans dat is mijn mening. Uit Amerika overgewaaid? Met ruim zes hele jaren giga hoogspanning en stress valt er namelijk niets te genieten.

Ja met het G-woord bedoel ik dus: ‘genieten’. Dat weerbarstige, enge woord als het je helemaal niet lukt. Oh ja zeker wel van de kleine momentjes, die kostbaar zijn. Maar zij wegen qua zwaarte niet op om een lichte vrolijke stemming te krijgen. En dat is toch de bedoeling van het G-woord. Al zijn er terugkijkend op de laatste zes jaar wel prachtige verbindende gesprekken geweest. Waar ik nu met mooie nostalgie op terugkijk. En zoveel waardevoller dan oppervlakkig plezier, toch? Er kwam zelfs hulp en enorme steun uit onverwachte hoeken. Falen blijkt een blauwe plek, geen tatouage, om een onlangs gelezen uitdrukking hier te melden. En maakt je menselijk… Roept bij veel mensen empathie op. Gelukkig. Lees verder →