Besmet II

Geplaatst op door
6

Het Barneveldse gebed van vorige week lijkt niet verhoord. Over de besmette eieren. Het eiermuisje heeft nog wel een staartje. De nieuwswaarde van de achtergronden is nog hoog. En er komen steeds meer treurige verhalen van een laakbaar te ver afgeslonken NVWA en een falende overheid. Massaal eieren mijdende bevolking.  De tip eieren te gebruiken als behangplaksel ten spijt. Als het kalf verdronken is…

Besmet II, eieren, cryptovirusDat de naam Mohamed – ook van blog van vorige week – zodanig besmet is dat klant behept met die naam zijn geld niet krijgt overgemaakt vind ik ook hemeltergend. Slaan banken nu niet door? Antiterreurpreventie is helaas zwaar noodzakelijk maar hele bevolkingsstammen met die naam uitsluiten van de gewoonste dagelijkse geldelijk verkeer handelingen lijkt me ietwat te ver gaan. Verbloemend gezegd.

Besmet II

Bij besmet II denk ik ook aan besmette computers. Het Cryptovirus is alweer lang uit het nieuws toen het voor eega kort geleden meer dan actueel werd. Zijn hele bedrijf plat door dit virus. Een hele anderhalve week lang. Terwijl hij net een stroomstoring achter de kiezen had met dientengevolge overleden server en telefooncentrale. Een grap die het werk ook een week plat legde. En de verzekering blijkt niet uit te keren. Hemeltjes tergend.

Na beider lichamelijke ziekten – de eerste helft van het jaar – was nu allerlei materieel ongemak aan de beurt. Ook thuis. Ik zal je er niet in detail mee vermoeien. Al is dit simpeler op te lossen en blijft gezondheid alles. Maar ja stuk voor stuk en vlak achter elkaar in een niet-aflatende stroom van gebeurtenissen ga ik toch weleens twijfelen aan anno domini 2017. Het jaar dat alles besmet lijkt. Inclusief onze overzeese impulsieve president. 2017: Niet alleen de eieren besmet.

Besmet

Geplaatst op door
4

Afgelopen week stonden de kranten en het journaal bol van onze besmette eieren, die voor het gemak gelijk maar gifeieren werden genoemd. Een hele bedrijfstak naar de gallemiezen. Jazekers mijn Amsterdamse roots verloochen ik niet. Woorden die ik met de paplepel binnen kreeg. Mooie woorden. Maar gifeieren is geen mooi woord.

een ei is geen ei, besmet Eega bestelde van de week recalcitrant foe yong hai. Oeps zou dit gerecht besmet zijn? Voor de zekerheid toch maar even gebeld met deze chinees. En tot mijn geruststelling hadden ze alle codes gecontroleerd. Het was duidelijk dat ze deze vraag al vaker deze week hadden beantwoord. Geroutineerd antwoord opgeluchterwijze. De eierlepel kon gehanteerd worden.

De Schijf van Vijf kon er de afgelopen jaren ook wat van: dan werd mijn wekelijkse eitje weer wel en dan weer niet aangeraden. Net als koffie eindelijk onlangs gerehabiliteerd werd. Toevallig drink ik dat mijn leven lang al graag maar matig. Koffie heeft een luchtverwijdende werking.

Ook besmet

Wat van de week ook besmet bleek? De naam Mohamed. Nee echt en eerlijk. Bevriende ondernemer heeft het geld van zijn klant Mohamed nog altijd niet binnen. Trouwe en eerlijke klant krijgt zijn kleine rekening niet overgemaakt vanuit het buitenland naar het GrensWisselKantoor. Oh ja overgemaakt wel, maar opnemen lukt niet door blokkade op zijn voornaam. Besmet! Echt ik verzin dit niet. Ondernemer heeft nu al drie keer voor niks de tocht naar het GWK gemaakt, en klant vijf keer, eer de werkelijke reden boven tafel kwam. Hoe zout kun je het eten?

Besmet, hetzeTerug naar de eieren. Langzaam druppelde er de afgelopen dagen steeds meer nieuws binnen: al ruim een jaar zijn er besmette eieren, alleen gevaarlijk in grote hoeveelheden en voor minder gezonde mensen en kinderen. Ondanks de geruststelling vanmorgen toch maar even de oude codes uit de koelkast gecontroleerd en bleken veilig. Met een duivels stemmetje in mijn achterhoofd of ik wel de juiste codes had ingetoetst want ja echt duidelijk leesbaar zijn ze niet.

Pasen faken

Het eitje smaakte prima! Het opgepiepte stokbrood uit de magnetron minder. Dat had toch echt in de oven opgepiept moeten worden. En nu wordt er in Barneveld gebeden om de pluimveebedrijven overeind te houden. Tegen de hetzestroom in.

Codes controleren is prima maar laten we vertrouwen op de supermarkten waar alleen nog veilige eieren liggen. En hierbij haal ik de oude slogan van de reclame van eertijds aan: één ei is geen ei, twee ei is een half ei, drie ei is een paasei! Met zijn allen volgend weekend faken dat het Pasen is? Er staat zondag toch geen nationale feestdag op de kalender. Dan is een Barnevelds gebed verhoord…

Acceptatie

Geplaatst op door
33

“Zet je wonden om in wijsheid”: één van de Dagelijkse Gedachten van afgelopen week. Een quote van Oprah Winfrey. Dé levende legende die dit beoefent. Die wonden dagelijks inzet als wijsheid. Die de transformatie heeft gemaakt. Maar of je daarmee acceptatie bereikt van die wonden?

acceptatie, wijsheid, fluctuerendWonden – of deftiger gezegd trauma’s – kunnen je op velerlei wijzen worden toegebracht. Wat dacht je van de 20-koppige politie-inval in je huis als jongere voor vermeende wandaden van je broer, waarover ik onlangs las? Of juist het najagen van een droom die een droom moet blijven? Met een kinderrijke maatschappij is het uitblijven van deze droom toch echt een wond. Een diepe en wel levenslang.

Besloot ik wijs te worden

Na mijn veertigste en helaas definitief kinderloos, besloot ik wijs te worden. Kun je dat besluiten? Ik deed een poging. Een wijze gerimpelde dame, gelouterd door het leven. In de veronderstelling dat er uiteraard acceptatie kwam voor onze kinderloosheid. En zowaar! Na enkele jaren zwoegen met zware gevoelens en met hulp dit probleem verwerkt te hebben had ik het geaccepteerd. En deed noeste pogingen wijs te worden.

Toch, op onverwachte momenten, werd de wond weer aangeraakt. Ook jaren later nog. Levenslange acceptatie werd een illusie. Elke keer opnieuw, al genoot ik optimaal van de goede rustiger jaren. Want ja die waren er ook. Nu, ruim vierenhalve maand na het overlijden van onze Mara, begint er gelukkig ook weer acceptatie te komen. Ons laatste poezenkindeke. Al blijft het huis leeg. Tergend leeg. En gedenken we aanstaande maandag ook nog de sterfdag van Minet (2006), de moeder van Mara. En dinsdag die van Lotte (2013) haar vriendinnetje en bijna-zusje.

Acceptatie

Na zware maanden is de acceptatie om Mara zodanig dat ik weer blijdschap kan voelen. Om het mooie weer; de temp is toch heerlijk stabiel en die korte regenbuien toch zomerse bewatering voor de tuin? Om leuke vriendschappen. Om onverwachte ontmoetingen of zomaar een goud-van-oud liedje op de radio.

Acceptatie is een groot goed, maar fluctuerend in de tijd. Geen gegeven. Geen vast gegeven. Een golfbeweging. Steeds een laagje dieper verwerken. En met die wijsheid gaat het ook vast lukken… Ooit.

Sleutel

Geplaatst op door
24

De sleutel naar je hart is soms een hele zware. Zo’n middeleeuwse grote roestige zie ik voor me aan een gigantisch grote en zware sleutelbos. En als je het overlaat aan een ander om die sleutel op jouw slot te vinden kom je soms toch echt bedrogen uit. De muur rond je hart te openen. Want ja hoe kwetsbaar is je hart. Maar hoe fijn als deze geopend wordt.

Sleutel, op slot, middeleeuwsMinder prozaïsch vonden we van de week bij het poetsen van de hal op zolder – jaja het was er eindelijk weer eens tijd voor – tot onze verbazing een sleutelbos. Het leek een Turkse met een mooi kleurig stoffen steel, waarboven een koperen beslagen driehoek en ertussen een glazen kraal. Nee niet de kraal om het boze oog af te weren. Die is pauwblauw met een wit oog. Dit was een doorzichtige glazen.

Dik onder het stof

De bos had drie sleutels en een blauwe onduidelijke opener van iets. Iets met aan twee kanten twee tandjes. Behalve die sleutelhanger dan, die de herkomst verraadde. De bos lag dik onder het stof van de wateropvangbak onder de wasmachine. Deducerend vlak naast de cv-ketel dus aldus zou die wel eens verloren kunnen zijn door een cv-monteur.

Fluks het cv-bedrijf gebeld, die ontdekte dat de laatste monteur – laten we hem Ruud noemen – voor onderhoud in maart was geweest. En ondanks zijn vakantie kwam Ruud alras aan de deur. Want ja hij was een sleutelbos kwijt geraakt. Maar nee dit was helaas niet de zijne. We hebben zelfs nog gepast of die sleutel in ons slot gewurmd kon worden, maar nee dat was niet zo, wat ik al verwachtte.

Sleutel naar je hart

Onder protest nam Ruud de sleutelbos mee om zijn Turkse collega’s na de vakantie deze sleutels te tonen. Ik kon niet anders bedenken dan dat die van een monteur moesten zijn. Maar dan moet deze collega misschien wel vorig jaar maart geweest zijn en zal hij toch echt inmiddels wel een goede oplossing hebben gevonden voor het verliezen ervan. Toch zal hij blij zijn met in ieder geval de sleutelhanger schat ik in.

De sleutel naar jouw of andermans hart kun je ook verliezen in de hectiek of sleur van het dagelijkse leven. Of terugkrijgen als je die hebt weggegeven of verloren. Op elk slot past immers een sleutel. Wat een feest als die toch weer blijkt te passen. Na al het stof dat er inmiddels overheen is gevallen.

Op de blog af

Geplaatst op door
16

Mijn Belgische collega Ben ‘Blogtrommel’ heeft een interviewrubriek op zijn blogsite: op de blog af. Met een interview van mij wil hij deze rubriek nieuw leven inblazen. Hij noemt mij een bijzondere blogger. Eervol! Stante pede heb ik hem toegevoegd aan mijn blogroll ‘Andere Boeiende Bloggers’. Kijk maar eens rechts als je naar beneden scrollt. Ja zo werkt dat bij bloggers onder elkaar.

interview, op de blog af, blogtrommel‘Op de blog af’, vast en zeker een Belgische uitdrukking. Of kan ik beter ‘zeker en vast’ melden op zijn Vlaams? Bedoelt Ben: Ren op deze blog af? Neem hem gretig tot je? Lees tot je oogjes vierkant worden? Is het een aansporing om je blog af te maken? Of bedoelt hij dat hij de achtergrond van de blogger wil belichten?

Op de blog af

Ik hou het maar op het laatste, al kende ik de uitdrukking niet. Mogelijk dat het een creatieve woordspeling is. Ontsproten uit het hoogsteigen brein van ‘Blogtrommel’. De man wiens site elke beginnende, wannabe en gevorderde blogger móet lezen door zijn theoretische kennis van alles wat met blogsites te maken heeft plus dat hij ook inhoudelijke tips heeft voor een ongeïnspireerde blogger.

Op de blog af: twaalf inside vragen die er toe doen. Van de blogger die weet waar hij het over heeft. Een interview waar ik menig uurtje op heb gepokkeld. Gezwoegd zo je wil. Zweetdruppeltjes achter elkaar aan hupsend naar straaltjes over mijn voorhoofd tijdens het warme weer van de laatste tijd. Inspirerend om mij op deze manier te leren kennen? *Klik* Zin om ook te bloggen?