Woorden die landen?

Woorden die landen?

Heb jij je ook weleens afgevraagd hoe jouw woorden, gedachten of gedrag bij een ander landen? Ik wel. Regelmatig zelfs. Vooral met mijn blogs: hoe komen mijn woorden binnen? Raken ze iets? Of dwarrelen ze ergens rond, zonder echt te landen?

Communicatie blijft een raadsel. Iedereen heeft zijn eigen stijl, achtergrond en stemming. En het zijn niet alleen woorden die tellen. Denk aan non-verbale signalen: een blik, een gebaar. Als gevoelig mens pik je van alles op in een dag. Zie dat maar eens te ordenen. Alles een plekje te geven, zoals ze dat zo mooi of trendy zeggen. Oftewel verwerken. Lees verder

Foto’s pleite

Foto’s pleite

De aandachtige lezer van mijn blogs heeft het waarschijnlijk al gemerkt. De meeste foto’s zijn namelijk weg. Er is nog maar een enkele foto over, namelijk die ik zelf gemaakt had. Au! Wat een exercitie die ik samen met de websitebeheerder heb moeten uitvoeren. Mijn foto’s pleite. Mijn blogs zijn mijn kindjes… Mijn eigenste ei leggen. Het was alsof de onstuitbare altijd weer terugkerende pijn van de definitieve kinderloosheid terugkwam en voelde enorm leeg. Kinderloosheid kan een grote wond zijn, waar het litteken bij hernieuwd aanraken altijd weer pijn doet. En nog steeds kan ik er bijna niet meer naar kijken.

Troostend zei een vriend: het gaat om de inhoud, niet om de opmaak. Maar wel heftig pijnlijk om de zorgvuldig uitgezochte foto’s ervan af te halen. Ombuigen van pijn duurt vaak jaren van verwerken en mijn blogs waren en zijn mijn nieuwe invulling. Waarbij ik toekomst, kracht en troost hoop te bieden aan mijn lezers en dus ook aan mezelf. Lees verder

Het G-woord

Het G-woord

Dit woord wordt in de reclame en commercie enorm misbruikt. Althans dat is mijn mening. Uit Amerika overgewaaid? Met ruim zes hele jaren giga hoogspanning en stress valt er namelijk niets te genieten.

Ja met het G-woord bedoel ik dus: ‘genieten’. Dat weerbarstige, enge woord als het je helemaal niet lukt. Oh ja zeker wel van de kleine momentjes, die kostbaar zijn. Maar zij wegen qua zwaarte niet op om een lichte vrolijke stemming te krijgen. En dat is toch de bedoeling van het G-woord. Al zijn er terugkijkend op de laatste zes jaar wel prachtige verbindende gesprekken geweest. Waar ik nu met mooie nostalgie op terugkijk. En zoveel waardevoller dan oppervlakkig plezier, toch? Er kwam zelfs hulp en enorme steun uit onverwachte hoeken. Falen blijkt een blauwe plek, geen tatouage, om een onlangs gelezen uitdrukking hier te melden. En maakt je menselijk… Roept bij veel mensen empathie op. Gelukkig. Lees verder

Proberen

Proberen

“Wie probeert, leert” meldde het 4-jarige nichtje van een goede bekende van mij laatst. Hij heeft het tot zijn devies gemaakt. Daar zit zoveel wijsheid in. En dat van een 4-jarig meisje. Van kinderen kun je als volwassene vaak veel leren. Luister maar eens goed naar ze. Het liefst zonder vooroordeel. Want dat doen zij ook. En ook opvoedpogingen dan even vergeten. Ze staan nog puur in het leven, zonder extra ballast.

Zo kreeg ik vorig jaar, na het overlijden van eega Jan, een tekening  van een kleuter van toen 5 jaar. Deze hangt nog altijd op mijn deur te pronken. Vermindert zozeer mijn verdriet! Zij wilde me duidelijk troosten en had haar verdriet om haar toen onlangs overleden kat getekend. Met zelfs een poging tot een rolstoel met een wit schaapje erboven. Bijna onzichtbaar. En heel prozaïsch had ze ook het fruit en de Spa, die ik weleens bij haar ouders bestelde, getekend. Het leven gaat uiteindelijk verder.

Snelkookpan

Lees verder

Tijd

Tijd

Voor Jan staat de tijd stil. Voor degenen die hij heeft nagelaten niet. “Voor ons grofstoffelijke bewoners van deze aardkloot niet”, zoals Jan’s lievelingsauteur Marten Toonder van Olivier B. Bommel zou zeggen. Hij had al zijn boeken. Er lagen op zijn nachtkastje heel veel boeken. Nou ja, meer een tafeltje naast zijn bed. Waarover ik hem af en toe behoorlijk moest manen om eens op te ruimen. Anders zou het tafeltje onder de te lezen boeken bezwijken. De stapel werd hoger en hoger.

Toen zijn tijd eindig werd, pakte hij steeds vaker de Bijbel. Hij greep terug naar zijn jeugd waarin hij Bijbelvast was opgevoed. Al was hij bij leven vatbaar voor allerlei andere stromingen. Hij wilde niet over zijn eindigheid praten, maar was wel zoekende. Op de dag waarop hij heel vroeg was overleden had hij nog een afspraak met een goede vriend. Deze vriend had mooie wendingen gemaakt in zijn geloof, waar Jan met hem wel over wilde praten. Het mocht niet meer lukken. Zijn tijd stond stil… Lees verder