Terugblik-sem

Geplaatst op door
10

Een terugblik-sem op onze kerstkaart 2019… Wat een jaar. Mijn agenda 2020 meldde bij voorbaat al dat het een bijzonder jaar zou worden. Hoe uitzonderlijk merkten we halverwege maart pas echt!

Niet bevroedend wat ons te wachten stond, gingen wij maandag 9 maart 2020 op pad naar ons vaste vakantiestekkie in de Achterhoek. Om onder andere met mijn familie onze 26-jarige trouwdag te vieren met elkaar. Het werd zwaar memorabel.

De eerste berichten druppelden die week binnen dat het Chinese virus Europa en ons land bereikt hadden. Aanvankelijk nog denkend dat het om een wat zware griep zou gaan bracht het nieuws steeds meer onheilsberichten.

Linkerelleboog

Op woensdagavond hadden we een tafel voor de familie gereserveerd in het restaurant van het vakantiepark, voor een bakje koffie of thee met wat erbij. Er gingen al geruchten dat hoesten en niezen levensgevaarlijk kon zijn. Er hing een donkere wolk boven ons, maar dat we elkaar niet meer mochten kussen of handen mochten geven, werd in alle vrolijkheid opgelost met de eerste boksen. Lees verder →

Afscheids-symboliek

Geplaatst op door
4

Kaarsen worden nogal eens gebruikt als afscheids-symboliek of hart-onder-de-riem! Zelf brand ik heel veel kaarsen. Zeker de laatste maanden. Vooral om mijn ziekenhuismaatje sterkte te geven. Ja sterkte te geven. Dat heeft ze nodig nu met haar huidige, helaas heel zware behandeling.

Daarnaast geven kaarsen me rust. Zeker de kaarsen van de Sligro, die professioneel rustig, mooi en gelijkmatig branden. Ook gedenk ik mijn overleden lievelingstante ermee en geeft het mezelf kracht en acceptatie. Vooral in deze donkere maanden en de toch wel onrust van de nieuwe lockdown met het opgelaaide virus.

Velerlei betekenissen

Nu tegen kerst aan brand ik nog meer kaarsen. Licht in de duisternis. Ook dat natuurlijk, behalve krachtbron. En afscheid. De grauwe dagen leuk ik op met al vroeg op de dag kaarsen. En ja er gaan er heel wat bij ons doorheen. Vooral de rode – voor mijn tante – in combi met een crème kaars: mijn levenskaars. Zo voel ik dat. Met mijn nieuw verworven leven. Lees verder →

Verbindende postbode

Geplaatst op door
8

Een enkele keer mag ik postbode spelen. Hier in de wijk. Verbindende postbode want je verbindt de zender met de ontvanger. Al wordt dat niet altijd zo mooi ervaren. Als postbode wordt er toch min of meer op je neergekeken.

Toch vind ik het leuk om te doen. Nieuws van de wijk, soms stante pede uitgedraaid om de bewoner op het laatste moment te informeren. Een wijkkrant van onze grote wijk, die bij ons nog ouderwets op papier is. En ga zo maar door. Lees verder →

Servet en tafellaken

Geplaatst op door
8

Op mijn 13de verjaardag werd er ’s morgens bij het opstaan geheimzinnig gefluisterd op de trap. Ik mocht niet uit mijn slaapkamer komen tot het sein werd gegeven. Dat verhoogde wel mijn feestvreugde. Sowieso waren de verjaardagen bij ons thuis altijd reden voor feestelijkheid en stond ik nu in het middelpunt.

De feestelijke spanning steeg en toen ik toestemming kreeg de deur te openen om naar beneden te komen was ik heel erg blij verrast. Overal hingen klein uitgeknipte  en met plakband opgehangen briefjes met een 13 erop! De trap hing er vol mee. Jee dat dit een bijzondere leeftijd was wist ik zelf al wel. Ervan verzekerd dat ik de wijsheid al in pacht had. Hunkerend naar groter groeien. En ja een 13-jarige laat haar kindertijd achter zich. Maar dat mijn moeder dit accentueerde en erkende raakte me heel erg.

Tussen servet en tafellaken

Na een, denk ik wel, feestelijk ontbijt benoemde mijn vader mijn leeftijd als: ‘tussen servet en tafellaken’. Dat was een flinke domper, want ik voelde me al bijna volwassen. En deze uitdrukking hoorde ik voor het eerst. Maar begreep ik direct. Om precies te zijn zei hij: ‘te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken’.

Nu een behoorlijk aantal decennia later leef ik weer in zo’n tussenfase. Lees verder →