Aanstaande woensdag 11 juni, ontdekte ik net, is het weer Matralia. Nooit gevierd, nooit meebeleefd, niet echt bekend of erkend. En me absoluut verre houdend van enig dramatisch gebeuren, lijkt Matralia me wel een erkenning van gemis. Benoeming van verlies. Van verdriet.
Mater is één van de vele benamingen voor de moedergodin. Het woord betekent ‘zij die het leven draagt’. Mater Matuta betekent letterlijk ‘moeder van de ochtendstond’. Zij was in de Romeinse mythologie de godin van het voorjaar, van de geboorte en van de groei. Mater Matuta was een goedmoedige godin, die ook wortels in de Griekse mythologie heeft.
Woensdag dus vindt het feest van Mater Matuta plaats: Matralia. Kinderloze vrouwen worden dan in de bloemetjes gezet, net zoals vrouwen met kinderen op moederdag in het zonnetje gezet worden. Ooit iets van gemerkt of gehoord?
Langzaam, heel langzaam wint deze feestdag terrein. En waarom ook niet? Een tiental jaar geleden las ik ergens dat in België de dag weer wordt herdacht, met mooie rituelen en toewerkend naar healing. Leren accepteren. Wat me is bijgebleven is dat de vrouwen op papier hun verlangen en pijn uitten en daar bootjes van zouden vouwen en in de rivier zouden zetten. Mooi symbool!
Verdriet dat kan worden genoemd en benoemd, waar over verteld mag worden en niet weggestopt, heeft de spontane neiging beter verwerkt te worden. Niet in glibberige onderhuidse en onbewuste beerputten te verdwijnen. Al is er natuurlijk niets mis met enige toedekking bij tijd en wijle. En na de benodigde rust, ruimte en tijd – heel veel – op een plekje in je hart, zoals men tegenwoordig dit fenomeen graag noemt. Ik ook.
Al googlend zie ik een prachtig ogende workshop Matralia op woensdag. Op Texel. En vind dit wel zo bijzonder dat ik het onder andere twitterend deel. Voor mij niet meer Im Frage, om het maar eens op zijn Duits te zeggen. Maar perfect, inspirerend en mogelijk dieper helend, voor een ‘vers’, of minder ‘vers’ kinderloze vrouw.
Inkopper: benieuwd wie me een (mag online hoor) bloemetje brengt…. J
Dank Harma, kort maar krachtig. 😉 Het vervolg van Kocarde: Patralia ook gelezen?
Mooie blog!
Een echte en heuse blogbattle! Deze Matralia is een reactie op de oproep voor de dag van Verdriet van Wilma Potze’s Moederdag: http://kokarde.wordpress.com/2014/05/11/moederdag/
Matralia bestond al langer, maar is weinig bekend en erkend.
En verder in de battle geeft Wilma weer een tandje erbij met Patralia uit te roepen: Patralia | Kokarde weblog….. Zo net voor Vaderdag een lans breken voor de opvoedkwaliteiten van de man erg leuk!
Zal ik nu een lans breken voor mijn liefje Mara en de Katralia uitroepen?
Met de link van Patralia ging er iets haperen dus hierbij alsnog: http://kokarde.wordpress.com/2014/06/08/patralia/
Inspirerend!
Pingback: Patralia | Kokarde weblog
Ooit hebben de Woelabukkies geprobeerd een Woelabukkiedag te organiseren.
Van heinde en verre zouden Woelabukkies dan naar de afgesproken plaats komen om te confereren en daarna te feesten.
Het verzenden van de uitnodigingen gaf al een eerste probleem. Waar wonen zij allemaal? Wat is hun adres? Niemand wist iets zeker!
Na veel speurwerk door Truusje Kruisvocht en haar partner, Karel Balzak, werden ongeveer 20 adressen en/of plaatsen achterhaalt.
Op goed geluk werden 50 de uitnodigingen verzonden, waarvan circa 40 werden geadresseerd als (bijvoorbeeld) Woelabukkie Joop Jeukdoos te Rotterdam (nabij het Kralingse Bos) of Woelabukkie Gerdien Tepelhof te Groningen (nabij Paterswolde of Cafe Slok Op).
Drie weken later na het versturen van de uitnodigingen was de dag aangebroken.
Nu wil het geval dat de organiserende Woelabukkies het organiseren gedurende de drie weken een beetje vergeten waren.
Afijn, een week voor deze dag werd gestart met het organiseren.
De grote tent werd opgezet op het marktplein. Na enkele pogingen was dit toch gelukt, alleen moest men niet vragen of de tent stabiel was. Maar goed!
Met enkele verlengkabels werd de verlichting in orde gemaakt. Het bleef een beetje schemeren. De stoeltjes werd geplaatst en de catering besteld.
Op de dag van de conferentie vonden de Woelabukkies het een succes dat 10% (5!) genodigden present waren.
Helaas moest de conferentie worden afgeblazen omdat de tent was omgewaaid en kortsluiting veroorzaakte!
Zo ziet u maar weer dat de Woelabukkies het altijd proberen en zich niet verschuilen achter hun onhandigheid.
Dit lijkt wel op een Olympische gedachte: “Meedoen is belangrijker dan winnen”.
Tot woelabukziens dan maar weer!
Bollo, Baas
LOL organiseren is ook een talent? Niets voor Truusje? 🙂