Schrijven is geven las ik laatst en is me goed bijgebleven. De auteur/autrice – oh nee dat laatste bestaat niet – van deze quote helaas niet en kan ik ook niet vinden. Ik vind het wel een mooie quote, want het is niet alleen dat er iets moet gaan broeien en borrelen, dat op papier spat, maar naast borrelen is het ook doormodderen, woekeren met je aantal woorden, zwoegen met die beruchte druppels, ploeteren, worstelen, nalezen en nog eens nalezen of de rode draad duidelijk is.
En eenmaal de finale: online posten, kan ik nog zo maar beslissen dat het eind anders moet, hier en daar een woordje weg of toevoegen. Plaatje gezocht, links, rechts waar zit ik in het geheel, en dan na eerste reactie eega: de Publish-knop! Mijn eigen abo-mail stroomt daarna binnen, maar ik ben er nog niet. Leuke quote eruit halen en link op Twitter en op FaceBook. Zelf zit ik dan vaak op het punt dat ik de boel heb doodgelezen, dus de comp in de gaten houden voor eventuele reacties.
Een zucht van verlichting of zelfs een schoonheidsslaapje. Waaruit het verkwikkend ontwaken is, met weer dat wekelijkse ei gelegd. Schrijven is geven. Een inblikje – jaja ik weet dat het inkijkje hoort te zijn – in je gedachten geven. Is er voldoende mijmergarantie. Tja dat weet ik pas echt na reacties.
Schrijven is geven, een nieuwe gedachte, een nieuw woord, mijn kijkjes op iets wat algemeen is. En met nieuw licht wordt overgoten. Of juist zeer herkenbaar wordt geacht. Waardoor de mijmergarantie echt gaat werken.
Als ik de statistieken bekijk, zijn er gemiddeld over de 7.000 unieke bezoekers per maand! Met vorige zomer zelfs net geen 9.000 per maand. Op een paar na. Da’s indrukwekkend toch. Blij dat ze niet allemaal reactie geven, hoe gewenst ook. Je zal maar 7.000 reacties verdeeld over 4 à 5 columns per maand krijgen! Oeps of mijn site dat zal behappen? Zal het mijn webmaster eens vragen.
Volgens de chinezen gaat het gesproken woord een eigen weg. Dat geldt nog meer voor het geschreven woord. Soms ben ik verbaasd waar mensen mee komen. Maar prima toch. Ieder zijn of haar belevingswereld oftewel Umwelt. Niets mis mee, daar zijn we individuen voor. Kan een behoorlijke verrijking zijn.
En met deze quote: schrijven is geven, geef ik nu even door twee à drie weekjes pauze te nemen! Andere prio’s ga ik mijn aandacht geven. Zoals daar zijn: rust roest niet…
Het lijkt soms zo eenvoudig, even een verhaaltje schrijven. Maar het is wel duidelijk dat het zo niet gaat, maar dat er veel meer bij komt kijken.
mooie blog, goed omschreven.
En eenmaal “zwart op wit” blijft het bestaan.
Hoewel ….. zwart op wit, zo is het ook al niet meer.
Dank Harma! Alles wat simpel lijkt zit vaak veel oefening en voorbereiding aan vast. Zoals Freek de Jonge gisteren in Zomergasten beweerde: alles begint met vertrouwen, daarna discipline en dan concentratie. Mooi gezegd! 🙂
Zeker waardering voor je telkens weer mooie woorden, niet altijd tijd, wat is tijd, om uitgebreid te reageren, dus dan maar even zo.
ga zo Door heerlijk!!!!!
Hadden we elkaar bijna ontmoet Gerrit! Wat in het vat zit…
Dank voor je aanmoedigende woorden! 🙂
Ha Loes, zeker het juiste Hemingway plaatje hierbij gezet. Echt helemaal waar !!! Enne…ik heb zoveel waardering voor je blogs iedere keer weer. Waar haal je de inspiratie toch vandaan? Ik zou het niet kunnen opbrengen hoor….. Gewoonweg helemaal geweldig !! En kan me zo goed voorstellen dat het iedere keer veel energie vergt om een blog neer te schrijven. Daarom heel erg goed van je om nu eindelijk eens een -weliswaar zeer korte, maar toch- pauze in te lassen en jezelf weer even op te laden. Succes ermee en geniet van je pauze. LOL Linda
Heerlijke pauze genomen, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus twee gastblogs gebakken de laatste dagen! Ik zal de links plaatsen zodat jullie weer wat te lezen hebben. Hartelijk dank Linda, zo blijkt dat ik niet alleen voor mezelf schrijf! En daar doe ik het voor, voor de lezer! (En mezelf want het is een heerlijke uitlaatklep) 🙂
Soms spat het ineens al borrelend in een uurtje op het scherm. Maar idd zit er veel meer werk aan vast. Het juiste plaatje vinden, in fotoprogramma in juiste formaat zetten. Dubben welke van de gekozene het leukst is. Google voor zekerheid woord of uitleg. En ga zo maar even door. Andere bloggers volgen + lezen en het wekelijkse inspirerende uurtje #blogpraat op Twitter op maandag van 20 – 21 uur. Goh nog even en het wordt een vak. En dan heb ik het nog niet eens over de dagelijkse test op http://www.beterspellen.nl. Aanrader! Wedstrijdje met eega.
Wat ontzettend lief van je. Thnxxxxxxxx
zwoegen met die beruchte druppels, ploeteren, worstelen, nalezen en nog eens Nalezen of de rode draad duidelijk is…………….ik wist niet dat het zoveel inspanning kost.
Prachtig dit inkijkje in het brein van een “bloggist”
goed om even rust in te bouwen Loes, krijg je nog meer inspiratie van.
Je blijft me boeien.
xxxx Broertje
heerlijk om te lezen en ja vaak gebruik ik ook het gezegde van de chinezen over het gesproken woord, dat je daar slaaf van wordt, je hebt er geen zeggenskracht meer over… zeker in deze tijd vraag ik me vaak af hoeveel mensen en zeker de kleine mensen zi
1 approved
helaas heb ik mijn woorden in het verkeerde vakje ingevuld, nl. onder mijn naam, daardoor komt het waarschijnlijk niet over, wat is dat toch gek, dat het zo gemakkelijk is om woorden uit te zenden, terwijl het zo moeilijk is om ze op de juiste plek te krijgen, even zien wat er met mijn reactie gebeurt…
LOL Nel, je bent uniek! Na goedkeuring heb ik het verkeerd geplaatste even in de tekst geplakt. Et voilà. Benieuwd wat je nog meer wilde verhalen… Enne: de chinezen had ik van je gejat uit je jaarlijkse verslag. 🙂
Afgelopen week weer teruggeluisterd!
Mooi verhaal en gedachten zitten er in deze column. Waarom schrijf ik dat,omdat ik weet uit ervaring wat het is een verhaal aan je laptop toe te vertrouwen. Toen ik nog wel eens een stukje maakte voor het wijkblaadje, was ik druk met schrijven en las je het e.e.a.terug,correctie hier, correctie daar en was je dan tevreden, meestal wel,maar soms moest het toch weer over of een ander einde.Eigenlijk was het vaak moeilijk om tevreden de laptop af te sluiten.Vaak waren de reactie’s wel leuk en bedacht ik mij dat ik soms wat minder kritisch op mij zelf moest zijn.
Een nieuwe toekomst Geert? Ook online bloggen zo af en toe? 🙂
Een aantal lezertjes van de Woelabukkie-verhalen vragen steeds aan mij hoe zij er uitzien.
Ja dat is beetje een probleem want de Woelabukkies hebben maar een klein denkraam (met excuses voor dit plagiaat mijnheer Marten Toonder).
De Woelabukkies willen niet dat er een foto van hun wordt gemaakt.
Zij denken dat zij iets van ziel kwijtraken als er een foto van hen wordt gemaakt, analoog aan een oud Indiaans verhaal. Hoewel de Woelabukkies erg Godvruchtig zijn, is dit verhaal niet uit hun koppies te krijgen. Wel is het mogelijk dat zij een “selfie” maken. Dat willen zij wel doen.
Jullie lezertjes weten echter ook dat Woelabukkies nogal onhandig zijn. Het is ze tot op heden nog niet gelukt om een “selfie” maken. Steeds gaat er weer iets mis, zoals dat ze vergeten het toestel of telefoon om te draaien; bij het achteruit lopen struikelen waardoor daarna het toestel in gruzelementen ligt, enzovoorts.
Om iets te laten zien van een mislukte selfie volg deze link:
http://ts3.mm.bing.net/th&id=HN.608022968204725436&w=300&h=300&c=0&pid=1.9&rs=0&p=0
Tot ziens maar weer!
Ach ach ach de link te lang? Of weer hét bewijs van onhandigheid? 😉