Zaterdag was ons wijkfeestje. Oh nee: zeg maar wijkfeest! Het feestje groeide uit naar feest in de aanloop ernaar toe. Ons 30-jarig bestaan van de wijkvereniging en de wijk. Vereniging zeg je? Is dat geen vies woord? Niets voor jongeren, al vieren ze graag mee. De besturen van verenigingen zijn de zogenaamde ‘grijskoppen’ van tegenwoordig. Geen idee waarom de jongeren dit niet meer interessant vinden. En dan schaar ik tot de leeftijd van 40 even voor het gemak onder de jongeren. Zelf vind ik het bijzonder jammer dat er geen verjonging is in in onze vereniging.

De weergoden waren ons wijkfeest ernstig goed gezind. Met een temperatuur van 25 graden en één van de eerste zwoele avonden van deze lente, was het weer ronduit goed te noemen. En dat deed mij als lid van de feestcommissie onnoemelijk deugd.

Partytenten werden opgebouwd. De festiviteiten begonnen met een soort rommelmarkt ’s middags. Helaas was het, denk ik, daarvoor net te warm. Slechts twee wijkdames prezen hun waren aan. Luidkeels, dat wel! Maar ze konden toch rekenen op wat verkoop. Daarna voorzag het programma in het cupcakes versieren voor kinderen. Vertederend om te zien hoe trots ze waren op hun originele resultaten.

Het plein stroomde vol. De bbq werd aangestoken, maar het vuurtje pakte niet echt. Met hongerige magen volgden we buurman’s verrichtingen op dat gebied. Eenmaal opnieuw aangestoken ging de bbq hard: op een metertje of vier rooster passen heel veel vleesjes! Aanvalluh!

De voortuintjeswedstrijd door vier juryleden georganiseerd, waarvan zelfs twee betrokken mensen van de Gemeente, bleek een succes! De muziek veranderde van Nederlandse hoempa gelukkig in wat tropischer sferen, zoals de salsa. Passend bij de zwoele avond. En de drank vloeide rijkelijk. Met een man/vrouw of 70 hebben we een prima feest gehad. Over het hele plein waren groepjes wijkgenoten neergestreken in hun meegebrachte tuinstoeltjes. De sfeer was geanimeerd, maar de vrijwilligers hadden we even beter moeten recruteren. Dat was een weeffoutje. Zelf ben ik voldaan, maar nog steeds aan het afkicken van een enerverend wijkfeest. Organiseren valt nog niet mee…

Wij (gekleurde) ‘grijskoppen’ doen het zo slecht nog niet. Nu de jongeren nog warm zien te maken voor verenigingswerk! Het komt nu altijd weer op dezelfde lui aan. Maar dat zal, ben ik bang, met die individueel opgevoede generatie, niet zo makkelijk lukken!