Weer aan de slag na onze vakantie. Tja weer volop in de perikelen. Om specifieker te zijn de Nieuwsbriefperikelen. Twee Nieuwsbrieven bakken in één week is toch wel wat heftig. Al hebben de toeleveranciers van tekst meer dan hun best gedaan.
Spin in het web: ieder achter de broek zitten. Al krijg ik soms van één trouwe toeleverancier vaak een seintje dat een nieuwe nieuwsbrief wenselijk is voor de wijk. En dat is niet onprettig omdat er daardoor een zekere noodzakelijkheid van uitgaat. Onze wijknieuwsbrief die erg goed wordt gelezen. Statistieken of kortweg stats van over de 70% worden regelmatig gehaald. Eervol! (Ik ben gek op stats).
Citaat
Onze regiokrant blijkt deze nieuwsbrief ook goed te lezen. Donderdag bleek een citaat eruit overgenomen. Met een min of meer eigen interpretatie van de journalist. Maar daar heb ik amper reactie op vernomen. Over reacties gesproken: wat is het toch zwaar bedroevend hoeveel eenrichtingverkeer nieuwsbrieven vaak oppervlakkig gezien lijken.
De lezer neemt zelden de moeite feedback te geven. Terwijl er in mijn eersteling als tweede nieuwsbrief van deze week toch danig naar wordt gevraagd. Ik er altijd naar vraag. Wat is dat toch dat het noest geschreven woord zelden tot reactie noopt? Want ja een kleine 30 uur heb ik toch wel in die eersteling zitten. Van ontwerp tot laatste akkoordvraag van de daadwerkelijke versie van de voorzitter.
Perikelen
Het is dubbel om op zo’n moment spin in het web te zijn: soms de tergend lange wachturen op reactie met onduidelijkheid ook wanneer die te verwachten is. Dat is het lastigste deel. Maar ook weer contactmogelijkheden met elkaar omdat je samen aan één doel werkt. En ja dat is bevredigend. En het uiteindelijke resultaat mag er wezen.
Altijd vatbaar voor verbetering, maar ook dit is een proces. Hoe perfectionistisch ik er ook naar kijk: op een gegeven moment moet ik er een streep onder trekken, een grens bereiken. Anders blijf ik verbeteren. Blijf ik perikelen om dit zelfstandig naamwoord maar eens als werkwoord te gebruiken. Met warm aangelopen appelwangetjes. Mijn hoofd stampend vol en voor mij doodgelezen tekst op een gegeven moment.
De perikelen van het maken van nieuwsbrieven. Een inkijkje. Met inhoud die ondanks weinige feedback de weg naar het hoofd van de lezer wel vindt. En soms de weg naar de krant. Verbindende perikelen. Kleurrijke perikelen.
Wat een perikelen zich allemaal voordoen Loes , je hebt het er maar weer heel erg druk mee. Binnenkort kan je nog meer over perikelen lezen want de volgende Morsetekens komt er weer aan. Weinig feedback op je nieuwsbrief? Mogelijk ben je overduidelijk en komen er geen vragen opborrelen, want jij weet beter dan wie ook een duidelijk verhaal neer te zetten. Groet aan die Woelabukkie clown.
Ha Zadeltas, mooie inhoudelijk reactie en groeten doorgegeven en terug! XXX
Een nieuwsbrief maken vereist zorgvuldigheid.
Je moet de tekst zodanig schrijven dat mensen, veelal degenen met “lange tenen” zich niet beledigd voelen.
De Woelabukkies weten dat maar al te goed. Ook zij stuurden nieuwsbrieven naar hun gelederen. Voorlopig zijn ze daarmee gestopt omdat de onderlinge scheldkanonnades de spuigaten uitliepen .Zo betichtte zij elkaar via de nieuwsbrieven van diverse narigheden. Uiteindelijk mondde dit uit in onlusten, waarbij fysiek geweld niet werd geschuwd.
De Woelabukkie manager, Truusje Kruisvocht heeft voorlopig het maken en versturen van nieuwsbrieven verboden, totdat met een goed protocol door alle partijen wordt ingestemd.
Met een vriendelijke Woelabukkie groet: ” Boeien”
De Woelabukkie watcher,
Baas Bollo
Haha en LOL Baas Bollo!