Ruimte innemen

Ruimte innemen

Veel mensen nemen van nature veel ruimte in. En van nature geef ik veel ruimte. Dat klinkt als prima combi, ware het niet dat ik echt wel ruimte heb moeten leren innemen. Met hobben en tobben, vallen en opstaan. Met kracht of juist meer subtiel. Mijn grenzen voelde ik niet en kon ik dus niet bewaken.

Ooit heb ik het beruchte woord ‘Nee’ moeten oefenen. En werd op video opgenomen.

Zelf dacht ik het uitstekend te hebben gedaan. Dat dat voor mij niet moeilijk was. Maar ik schrok enorm van wat ik terugzag: een lachend gezicht dat juist toenadering uitstraalde. Een echte eyeopener.

Toen bleek het dan ook niet verwonderlijk dat een messenslijper die destijds aan de deur was geweest, heel boos was geworden op mijn lachende ‘nee’. Oef… Zo’n imposante man die woest reageerde. Goed voor nachtenlang piekeren.

Eega

Eega Jan gaf ook veel ruimte. Hoewel hij als directeur de wind er ook goed onder kon houden bij zijn personeel. Een combi die hem zéér trouwe medewerkers opleverde. Ze wisten precies waar ze bij hem aan toe waren. Zelfs nu nog, na zijn overlijden, houden we met elkaar een nieuwjaarsborrel. De laatste keer met zelfs onverwacht meer diepgang in onze gesprekken dan in de jaren daarvoor. Terwijl we jaren collega’s zijn geweest. Echt een cadeautje.

Ik heb fijne mensen om me heen, die veel ruimte kunnen geven. Na een enkele vraag van hen, met goede feedback, kan ik zo een uurtje vol praten. Of meer zelfs. Ze luisteren actief en bewust. Maar het is met iedere persoon heel anders. Je stemt je toch op elkaar af. Hele brokstukken verleden leer ik op die manier te verwerken.

Live gaat het beste uiteraard. Hoewel ik ook een echt telefoonmens ben. Als tiener was ik doodsbang voor de telefoon. We hadden thuis niet zo’n toestel. Dat ik die telefoonangst heb overwonnen, geeft me zelfs nu nog veel plezier in telefoneren. Mijn voelhorens op scherp om elke stemintonatie mee te krijgen. Helaas zitten we in de WhatsApptijd. Bellen met elkaar is jammer genoeg uit de mode. Al schrijf ik graag en zijn er beslist ook voordelen aan WhatsApp, zoals dat je goed kunt overwegen wat je schrijft. Maar misvattingen komen snel voor als het over gevoelige onderwerpen gaat.

Verrassingen

Toch kun je ook voor verrassingen komen te staan: iemand die veel en graag praat, geeft opeens ruimte. Dat kan mooie gesprekken opleveren. Echt een cadeautje. Meer diepgang en verbinding. En wie wil dit nu niet?

Niets leuker dan met mensen omgaan. Zo lang het in harmonie gaat. Al is het soms echt niet te vermijden om een confrontatie aan te gaan. Ook ik heb mijn grenzen. Die ik gelukkig tegenwoordig wel heb leren kennen. Al is het allemaal niet zo gemakkelijk gegaan als het nu klinkt.

Ruimte innemen

Persoonlijk kom ik veel te weten van hoe iemand denkt en in elkaar steekt. Dat is het voordeel van ruimte geven. Plus dat je iemand mogelijk verder kunt helpen. Ook een motiverend gevoel. Belonend en om ermee door te gaan.

Met de laatste tijd mijn overvolle hoofd praat en app ik graag. Mijn zogenaamde ‘luchten’. Dat beruchte ventieltje van een hogedrukpan laten werken. Stoom afblazen. Broodnodig. Preventief gedrag om mijn rust te bewaken. Zie ook *Klik* 

Ruimte geven, ruimte innemen het blijft een levenslang, kleurrijk balanceren, van aanvoelen en verbinden… Hoe doe jij dat?

Gerelateerde berichten:

2 reacties on “Ruimte innemen”

  1. Amir Saab Beantwoorden

    Goed stuk, Mindel. Eigenlijk over een ‘beschaafde’ omgang en communicatie met elkaar. Met alle oprechtheid. Met wederzijds respect. Met veel overige noodzakelijke kernkwaliteiten. Herkenbaar en om te herlezen. Met nuttige toevoeging van Geert.
    Wat is taal en taalbeheersing toch belangrijk.
    Luisteren. Voelen. Denken. Doen.

  2. Geert Beantwoorden

    Sommige dingen due jij schrijft komt ook bij mij voor, maar bij wie niet? Nee zeggen blijft moeilijk maar soms maakt het makkelijker als je van de andere partij veel minder terug krijgt als dat je geeft. Het hoeft niet 1 op 1 te zijn maar je moet vermijden dat er misbruik wordt gemaakt. Ik merk het hier ook in de groep met reisgenoten dat er door de ander veel meer gegeven wordt als dat hij of zei geeft. Maar het verhaal van jou us dus voor mij ook heeeeeeeeel herkenbaar. Van uit Adelaide de groetjes .

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *