Intense verbinding

Mijn contacten worden intenser. Of dit komt door de inkeer van de donkere decembermaand of als gevolg van mijn loeizware tijd voor en na het overlijden van Jan? In ieder geval is mijn geestelijke filter dunner, maar ook ontvankelijker. En nog steeds sta ik versteld hoeveel positieve mensen ik ontmoet. Die me soms zomaar vanuit het niets complimenten maken. Of verder helpen.

Ik had mijn deuren in de huiskamer onlangs pas ontdaan van de vele ontvangen condoleancekaarten, mijn mijlpaal-verjaarskaarten en meer. Ik heb de laatste tijd niets te klagen over het ontvangen van post. Bij het teruglezen voel ik de rijkdom van een brede verzameling troostende en hartverwarmende teksten. En/of met een zorgvuldig uitgezochte afbeelding. Dit landt dan recht in mijn hart. Zie ook mijn vorige blog *Klik*  Daarna waren de deuren schrikbarend leeg. Dat riep toch weer een verlaten gevoel op.

De keerzij

De keerzij van liefde is rouw. Zo kon ik zelf beamen. En mijn rouw is heftig geweest. Uiteraard nog steeds bij tijd en wijle. Dat blijft op en af gaan. Hoewel het laatste half jaar lichter werd. En draaglijker.

De onverwachte keerzij van rouw is dat het me nieuwe inzichten brengt, al had ik daar in het begin absoluut geen ruimte voor. Daarvoor was de pijn, het verdriet, gemis en verdere emo-rollercoaster te groot en te heftig. Doorvoelen was het devies. Zwaar.

De wereld voelt soms bijna nieuw voor me, klaar om ontdekt te worden. Na de eerste schaterlach die iemand bij me losmaakte, overviel me een spontaan warm gevoel voor die persoon. Het bleek het begin van een langzaam maar zeker keerpunt in de zwaarte. Voor mij althans.

Kerstkaarten

Mijn deuren in onze huiskamer – ‘mijn’ en ‘ons’ gooi ik nog steeds door elkaar – hangen nu vol kerstkaarten. Weer gevuld. Warm omringd. De een nog mooier dan de ander. De aard van de verzender wordt vaak weerspiegeld. En kan veel over iemand zeggen. Ontlokt me vaak een ontroerde glimlach. Maar ook hele persoonlijke teksten – echte feedback – die mij opnieuw recht in mijn hart raken. Of diepe gedachten, met een fijngevoelige wens. Waar ik mee verder kan.

De kerstdagen waren uiteindelijk veel vervullender dan ik had gevreesd: warm, diepgaand en gevarieerd. Door mijn verwachtingen laag te houden, kon ik ervoor openstaan. Ik moest er de dagen erna totaal van bijkomen.

Contacten intenser

Gevoelens goed benoemen blijkt een enorme eye-opener. En dit van het moment laten afhangen. De reacties zijn om blij van te worden. Hoopvol. Er komt veel herkenning en erkenning mijn kant op. Waardoor mijn contacten nog intenser worden.

Al met al een grote zoektocht en ik moet nog steeds veel rusten, al is dat regelmatig met onrust. Veel oude overtuigingen kunnen de prullenbak in. De keerzij is wel dat kritiek me ook hard raakt. Dat dunner geworden filter hé…

Wat ik ervaar is regelmatig meer blijdschap en hoop. En doet het me enorm goed dat mijn contacten intenser zijn, daar floreer ik bij… Wel daardoor meer prikkels te verwerken, maar ook groei. Het verdriet en gemis van Jan is blijvend en leer ik te vervlechten in mijn dagelijks leven, dat eindelijk een nieuw ritme lijkt te krijgen. In combinatie met mijn huidige contacten. Benieuwd hoe dit zich in 2025 verder ontwikkelt… Nieuw jaar: we pakken je voorzichtig op!