Afgelopen nacht kwam de Dagelijkse Gedachte binnen in mijn mailboxje met: “Wees als de zee: neem op gezette tijden afstand om daarna vernieuwd en overvloedig terug te keren”. Van Gerda Posthumus Eilanddichter Vlieland NL. Hoe toepasselijk zo’n zeegedachte net in het nieuwe maagdelijke jaar 2017 vol dromerige gedachten. Vol toekomstplannen makend. Vol onbestemds.

Was ik vorige week besmet met het oudjaarvirus, heel volgend ben ik nu besmet met ons mondiaal Nieuwjaarsvirus. Met nu dus zeegedachten. Deze uitspraak spreekt mij aan. Ondergedompeld rond Kerst met kneuterige rommeldingen en afstand nemend van elke dagelijkse beslommering, blijkt het een vruchtbare tijd voor ons geweest.

Zowel voor eega als voor mij. Eega’s wonden helen momenteel beter en sneller dan verwacht, mede doordat hij zijn been flink rust heeft gegeven. En ik heb tot mijn verrassing duidelijke mails kunnen schrijven met waar ik me dit jaar mee wil bezig houden. Benieuwd wat er uitkomt. Maar ja wie kan in de toekomst kijken?

Ook hebben dierbare en ik na Nieuwjaar onze mooie voornemens woorden kunnen geven. Met sluimerende zeegedachten met eb rond Oud en Nieuw zijn we nu verrassend eensgezind in ons voornemen ons zoveel als mogelijk is te omringen met aardige mensen. En onze bezigheden te begrenzen. Daadwerkelijke voornemens. Daadwerkelijke zeegedachten.

Zelf ben ik vast van plan weekjes afstand nemen in te lassen. Of we nu op vakantie gaan of niet. Je weet het hè? Mijn favoriete uitspraak is dat rust niet roest. Broodnodig op zijn tijd. En nu weer bewezen vruchtbaar. Dan kunnen we weer volop aan de gang tijdens vloed. De zee is wijs. Die uitgewerkte zeegedachten zijn zo gek nog niet.