In of op achterhoofd?

Je bent niet OP je achterhoofd gevallen is een staande uitdrukking. En is eigenlijk een compliment dat je slim bent. Bewonderend uitgesproken. Vol ontzag zelfs. Je wordt geprezen met deze uitdrukking.

Maar iets IN je achterhoofd hebben is dan weer heel andere koek. Gedachten kunnen in je achterhoofd zitten en over nagedacht worden. Zonder dat je dit al te bewust bent. Dit kan een heel eigen leven gaan leiden.

Mijn achterhoofd

Mijn achterhoofd werkt best intensief, al zeg ik het zelf. Daar spatten mijn blogjes van op papier. Waar vandaan? Peurend uit mijn schatkist van lange ervaring. Maar vaak lijkt het schrijven ook geleid te worden. Van hierboven?

Niemand verbaasder dan ik wat er uiteindelijk op papier komt. Oftewel tegenwoordig meer op mijn scherm komt. En verspreid kan worden op mijn Mindelsite. En vaak herkenbaar lijkt voor de lezer.

Voorhoofd

Nou gaat dat schrijven eigenlijk in stappen. Eerst het voorwerk: er valt me een woord of gedachte op. Vaak door anderen aangereikt, meestal toevallig, maar het blijft in mijn voorhoofd hangen. Blijft steken zelfs en aan alle kanten geproefd en besnuffeld. Maar ik moet het opschrijven anders verdwijnt het in het grauwe niets.

Ogenschijnlijk gebeurt er niets, maar onder de oppervlakte gaat het borrelen en bruisen. Alsof ik het in mijn achterhoofd stop. Bezig met de dagelijkse bezigheden en dingen van de dag. Die ook alle aandacht eisen. Geconcentreerde aandacht vaak.

Wonder

Dan is het moment aangebroken dat ik achter mijn computer ga zitten. Hoewel tegenwoordig ook vaak hangend op de bank om op mijn mobiel een mail naar mijzelf te schrijven. En al wikkend en wegend komen de gedachten vanuit mijn achterhoofd, naar mijn voorhoofd, naar mijn vingers.

Regelmatig teruglezend om de draad niet kwijt te raken, zodat mijn borrelende associaties nog te volgen zijn voor de argeloze lezer. En soms ook net niet gevangen worden. Of afgekeurd door mijzelf. Intensief? Ja heel intensief.

Maar daarna een heerlijke opluchting weer een ei te hebben gelegd. Al ben ik er nog wel een tijdje mee bezig en buitelen er nog verdere of diepere gedachtes rond die om aandacht vragen. Dat is dan het beruchte herschrijven.

Schrijfcoach

Sinds een tijdje kijkt er ook een schrijfcoach met me mee. Bij elk stukje. Soms morrend, soms diep peinzend laat ik haar opmerkingen op me in werken. En kijk wat ik ermee kan. Meestal is het een kwestie van dat ze de puntjes op de i zet, maar ze kan ook rake vragen hebben die leiden tot meer duidelijkheid.

Duidelijkheid voor mezelf in een prangende kwestie en duidelijkheid naar de lezer toe. Want ja voor schrijfcoach Sigrid van Iersel moet het kloppen. En geen vragen oproepen. Mijn blogs worden er beter van, meen ik zelf. Nee mijn schrijfcoach is duidelijk niet op haar achterhoofd gevallen…