Tijdens deze bijzondere dagen op het randje van tweeduizendtwaalf ga ook ik terugblikken. Tweeduizendtwaalf een jaar dat ik zo langzamerhand wil overslaan. En nu zo snel mogelijk wil vergeten. De oude man tweeduizendtwaalf genaamd, is aan zijn eindje en ik ben er blij mee. Blij dat ik baby tweeduizenddertien kan gaan begroeten. Vol verwachting naar een onbeschreven blad oftewel jaar. Hoewel de sporen van de geschiedenis natuurlijk niet weg te vagen zijn. Je kunt er zoals zo vaak gezegd wordt van leren. Maar ik wil niet altijd leren.  

Met negen (!) overlijdens dit jaar ben ik toch nog aan genieten toegekomen. Of misschien wel juist aan genieten toegekomen. Wat is een hardere confrontatie en les, met deze overlijdens, dan dit, om bij de dag te leven? Om de rouw, het verdriet en de boosheid te doorvoelen en tegelijk blij te leren zijn met de kleine geneugtes van het leven? Misschien juist wel stil te staan bij die bloem, die in knop staat en een dag later zo prachtig uitkomt. Of alleen blij te zijn met de knop, hoe prachtig die is, omdat onze bloemen in een vaas nogal eens voortijdig willen verwelken. Wanneer is het punt dat je geniet? Het is mij niet helemaal duidelijk. Het is ook een beetje ongrijpbaar. Genieten van hoop en verwachting op iets mooiers, en dus genieten uitstellen, of stil te staan bij het moment zelf en de belofte van de knop van de bloem te verwelkomen? En dan maar afwachten of de bloem gaat bloeien? Hoe groter de duisternis hoe lichter een slechts klein lichtje. 

Ik ben nu dankbaar en blij dat mijn columns schrijverij sinds afgelopen januari zo vooruit gaat. Zelfs sinds mei online op deze blog. De statistieken groeien elke maand weer veelbelovend. Zo hier en daar was er een waar pareltje bij. Maar de worsteling is soms ook een feit. De teleurstelling als dingen anders lopen dan verwacht of gehoopt. Op dat moment knalhard. En lastig. En toch kan er uit een worsteling iets moois groeien.

Nee oude man tweeduizendtwaalf, ik geef je geen grote schop. Ik zal het ermee moeten doen. Zo dadelijk vlij ik je zachtjes in de geschiedenis van mijn leven. De wijk knalt je alvast uit met vuurwerk. Mijn hoop is dat baby tweeduizenddertien wat liever voor ons zal zijn. Maar genieten zal ik. Nu alvast van een column die weer af is!

Zie hierboven de knop Kerstkaart voor onze kerst- en nieuwjaarswens aan jou!