Eega en ik hebben beveiliging. Ons huis is beveiligd bedoel ik. Met bewegingsensoren en rookmelders. Die eenmaal in alarm direct naar de meldkamer gaan: 24/7. Oftewel dag en nacht. Een veilig gevoel gekocht.
En daarmee hebben we al eens inbraak voorkomen. Althans erger dan wat lampen kapot geslagen, keukenraampje geforceerd, maar ook een afwasmachine vol afwassop, en de schrik in onze benen, werd door dat tergend lawaai van het alarm voorkomen.
Direct daarna hebben we een extra nog meer tergende sirene aangeschaft. De buren hadden namelijk zo goed als niets gemerkt. En dat middenin de nacht. Wanneer het aardedonker en erg stil is. Bij echte inbraak kunnen we toch wel op wat steun van ze hopen. Al is het maar dat ze een kenteken kunnen noteren of een selfie kunnen maken met de inbreker.
Alarm
Vorige week, na een grote beurt van de beveiliging en alle batterijtjes weer voor verse vervangen, loeide het alarm om 3.23 uur. En meteen ging de telefoon: de meldkamer. Uit mijn diepste slaap gewekt, slapende poes Mara op mijn heup zorgvuldig van me af proberen te laten springen, op de wekker kijken, realiseren dat ik er echt uit moest, van schrik eerst de luidspreker aanklikken op de telefoon en daarna pas het aan-knopje, meldde ik me koulijdend in het donker met mijn naam.
“Yvon* meldkamer naam bedrijf. Wij krijgen alarm binnen”. “Ja dat klopt”, maar ik weet niet wat er aan de hand is”, zei ik. “Ik kan u niet verstaan door het lawaai, wilt u het alarm uitzetten?” Omdat ze me toch niet kon verstaan antwoordde ik niet. Bibberend ging ik met de telefoon aan mijn oor, naar het halletje om het goede zendertje te zoeken en kreeg de schrik pas echt goed te pakken: ze hing op.
Hing ze echt op? Jazekers ze hing op. Tuut, tuut, tuut, klonk het. Wat was dat? Op slag voelde ik me pas echt onveilig. De schrik kwam nu echt binnen. Bijna paniek. Het alarm uitgezet. Het licht werd aangeknipt door eega die slaapdronken langsdreutelde. Hij ging naar beneden om te kijken wat er aan de hand was. En ik belde terug na de nummermelder te hebben geconsulteerd.
“De meldkamer heeft u gebeld, bel het nummer op uw pas en houd uw code bij de hand”, meldde het automagische geluidsbandje. Oh nee ook dat nog! Eega inspecteerde de woonkamer en nam op mijn verzoek mijn tas mee. Inmiddels in ochtendjas tegen het bibberen zocht ik mijn pas en belde.
weinig opbeurende beveiliging
Yvon had weinig opbeurends of kalmerends op mijn toegebeten: “ik had wel onder schot kunnen staan”. Excuses werden ook niet geuit. Ze verdedigde zich slapjes met “het was zo’n lawaai”. Ja en? Welke – beveiliger – haalt – het – in – haar – hoofd – op – zo’n – moment – op – te – hangen?
Na een ongerust doorwaakte nacht heb ik een klacht ingediend. We hebben maandag een bloemetje van ze gekregen. Wel een mooie bos in mijn kleuren. Gelukkig was het loos alarm en stond ik niet onder schot. Maar wat als er wel inbraak was…
*geanonimiseerd
In mijn werkzame periode kreeg ik thuis zijnde ook een melding, de politie was ook al ingelicht en stond toen ik ter plaatse aankwam al te wachten. Onder begeleiding gingen we naar binnen maar niets te zien. . Politie gaf mij de tip om buiten maar te wachten want de heren gingen op onderzoek uit. Het bleek een ” zwerver” die door een dakraam open te snijden in de kantine op de bovenste verdieping was binnen gedrongen en zich had verstopt. Ik mocht weer naar binnen. Een alarmsysteem is goed, maar je moet er wel een paar keer voor uit bed.
Klopt Zadeltas, we hebben ook weleens alarm gehad van het kantoor van Jan en toen dat meteen weer opnieuw was, gingen ze op onderzoek uit en bleek een spinnetje net een web te weven voor het oog van de detector. Voor de detector dus een levensgroot monster haha.
Oeps een verstopte zwerver… Hij had de koelkast niet geplunderd?
Dank reactie!
Ik ken dat,toen ik nog bij het brandstofstation werkte,werden wij in de avond bij het afsluiten in de gaten gehouden door een beveiliger. Deze zat dan in zijn auto en keek of er geen vreemde individuen in de buurt rondhingen. Een keer stonden er twee auto’s met even zo vele beveiligers en deze waren druk met praten bezig,zonder de omgeving in de gaten te houden,tot ik er war van zei,ja,mogen toch wel babbelen met elkaar,ja,maar ook je werk doen en niet met een peuk in de hand en met de rug naar mij toe,zodat ze zeker de shop niet kunnen zien en opserveren. Ze waren nog boos ook.
Oeps ja Geert, ook dat is niet netjes van ze! Dank voor je reactie! 🙂
Hopen dat dit soort blunders niet meer gemaakt worden Loes.
Xxxx Broertje
Eergisteren kreeg ik een lange mail van hun manager dat de betreffende dame direct een training moest volgen. En ja dat doet goed en geeft weer vertrouwen voor de toekomst Ben! 🙂