Van diverse kanten kreeg ik deze week inkijkjes in dierbaren, die zich aanvankelijk nooit bijzonder, of zelfs helemaal niet, creatief betoonden. Ervan overtuigd waren dat er niets kon borrelen of bruisen bij hen. Behalve de champagne zo dadelijk met Oud en Nieuw. Maar dat is van een ander kaliber.
Dierbare één deed een heel enthousiast verslag van zijn belevenissen met het produceren van een prachtige meer dan levensgrote kop. Eentje waar hij eer in legt om zo mooi en gelijkend mogelijk te maken. Waarin hij zijn hele gevoel legt. Verbaasd dat er een nieuwe wereld voor hem opengaat. De creawereld. En ja dat hij vanaf de eerste les hierin anders is gaan kijken naar mensen. Anders kijken naar koppen. Of hoofden als je kop geen net en gepast woord vindt. Een andere leefwijze, een ander bewustzijn van de wereld en een andere zijnswijze.
Dierbare duo meldde haar intensieve pogingen tot houtbewerken. En haar teleurstelling dat ze grenzen in wat hout zelf wil, kennelijk had overschreden. Niet voor een kleintje vervaard komt dit vast nog wel goed met een flinke lijmtang. Heeft hout wat te willen? Vroeg ik. Jazekers heeft hout wat te willen, zei ze. Het is een levend materiaal en al schurend en beitelend heeft het zijn valkuilen, die niet altijd zijn te voorzien. Motivatie om bezig zijnde je hoofd lekker leeg te maken en er ontstaat iets tastbaars. Via crea creëer je iets. Iets om trots op te zijn.
Gemeenschappelijk item bij beiden: zoek tastend, twijfelend en zonder een enkele druk op jezelf of de uitkomst je weg! Gebruik je ogen, je handen en laat stromen die gevoelens. En ja daar kan ik me helemaal in vinden.
Schrijven kun je ook zien als crea. Ik heb, nu sinds vier jaar, een onderstroming in mijn hoofd, die altijd op áán staat. Of het nu bewust is of onbewust. Een duidelijke gedachte of een sfeergevoel. Al doende met mijn creatie ontwikkel en ontplooi ik mezelf. Groei ik. En zij ook. Tastend en twijfelend welke kant ik op wil. Of welke kant hierboven met me op wil. De bron die op áán leert staan. Waarmee ik me verbind. In gevecht en in strijd met onmogelijkheden en grenzen. Teleurstellingen overwinnend naar nieuwe mogelijkheden.
Crea het is een zijnswijze. En eenmaal aangeboord groeit het. Ook iets voor jou in nakend 2016?
Creativiteit zul je bij mij niet tegenkomen.
Maar de smakelijke appel op jouw blog zal ik graag willen eten.
Ik wens jou en je lezers een florissant 2016.
Opgeruimde groet,
En je crea schrijven Rob? Schrijven voeg je altijd iets van jezelf toe. Mooie en lekkere appel hè? Maar dat kan ik dan echt niet!
Creajaar gewenst!
Leuk verhaal Loes,maar creatief ben ik niet,ieder heeft zo zijn ding,waar hij of zij goed in is,maar ik vind het altijd erg leuk om iemand bezig te zien of het resultaat van iets waar men druk mee is geweest.
Ha Geert, jij bent creatief aan het chaufferen en met je passagiers. Ook een talent! Dank!
Ha Leny,
Nooit geweten dat jij beeldhouwcursus hebt gedaan! Verrassend. Tja als het je niet ligt, je hebt zoveel hobby’s! Voldoende om je in te uiten.
Tja wek die Woelabukkies maar op, want het toetsenbord kunnen ze tegenwoordig slecht vinden. Of zou er compstoring zijn bij ze?
Crea 2016 met veel inspiratie gewenst!
Liefs,
Loes
Schrijven is beslist ook creatief, het is een kunst om een goed lopend verhaal in elkaar te zetten, dat kan niet iedereen. Ja, zo zijn er vele manieren om creatief te zijn. Zelf heb ik vorig jaar een beeldhouwcursus gedaan, maar dat ligt me toch niet zo. Ik kan mezelf meer vinden in andere dingen en dat zijn er vele. Ik vind het leuk om te breien, in de tuin ben ik ook vaak creatief, een bloemstuk maken is voor mij ook inspirerend. Ik kan nog wel even doorgaan, maar zo heeft een ieder wel iets, denk ik, waar hij of zij goed in is.(behalve de Woelabukkies). Zo komen dan weer uit bij “crea”.