Heb jij een bestemming? Je kunt direct denken aan een reisbestemming maar ook aan een levensbestemming. Reislustigen hebben doorgaans een bestemming. Een plek die hun doel is. Of de meer avontuurlijke reislustige onder ons heeft meerdere doelen. Meerdere plekken om naartoe te gaan. En de uiteindelijke bestemming is dan weer thuis komen. In je eigen gedoe en in je eigen bed. Vol sprankelende herinneringen of na niet gewenste teleurstellingen. Maar meestal een combi van beide. Zoals het hele leven.

“A good traveller has no fixed plans, and is not intent on arriving” Een uitspraak van Lao Tze als quote voor een doorgewinterde avonturier. Met heel veel reiservaring.  Die zelfs geen bestemming heeft. De Mindfulness ten top? Daarvoor ben ik toch ietwat teveel gehecht aan zekerheden. Al vond ik kamperen en rondtrekken heel aantrekkelijk in mijn jonge jaren.

Levenslang leren

Zelfs nog eens de zon achterna gereden als er een wolkje kwam. Letterlijk. In Italië op een bewolkte dag uitstrekkend naar de zon en rustig 5 kilometer verder in de auto als dat vermaledijde wolkje op kwam zetten. Toch een leuk avontuur. Memorabel en vrolijk.

Maar terug naar de levensbestemming. Ik dwaal af. In deze kansrijke wereld, kun je op elke leeftijd nog van bestemming veranderen. Je levensdoel staat niet vast zoals in vroeger tijden. Goed verwoord in de huidige LOI reclame op televisie waarin redelijk jonge kinderen hun droomberoep stellig benoemen en een strak in het pak 40+ heer inclusief stropdas twijfelt wat hij nu weer wil worden. Onze tijdgeest in luttele minuten. Levenslang leren.

Bestemming

Mijn echte levensbestemming is volgens mij het doorgeven van kennis en ervaring. Helaas niet gelukt in het wonder van een kind krijgen en dan opvoeden heet. Laat staan dat we over meerdere kinderen mochten dromen. Heel jammer en pijnlijk ja, maar we staan niet alleen in vervlogen dromen. Daarin kunnen we dan weer een draai maken. Zo dicht mogelijk bij onze bestemming. Hoe zwaar ook. En kan ik er nog vele jaren hopelijk aan werken. Schrijvenderwijs en als docent.

In deze context keek ik toch even meer dan bevreemd op dat de diverse afdelingen en routes in het ziekenhuis waar eega lag – een vervreemdend doolhof op zich – bestemming werden genoemd. Welke zieke manager heeft bedacht dat in een ziekenhuis, waar je niet voor je lol ligt en zo snel mogelijk uit wil, de afdelingen je bestemming zijn? Je einddoel? Zwaar gestoord…