Pas geleden kreeg ik een reactie op mijn bundel “Een warme arm om je heen”*. En wel zo hartverwarmend. ‘Ontroerend mooi’ schreef deze dame. En ja dan ga ik weer verder. Al waren de vroegere blogs, ook die uit de bundel, wat diepgaander dan die van de laatste tijd.
Een mens, ik dus, kan niet elke week opnieuw diepzinnig bezig zijn. Dat is niet vol te houden. Hoe geestelijken dat vroeger in de kerk deden door elke week opnieuw een preek te schrijven die iets meegaf, weet ik ook niet. Maar een geestelijke ben ik niet.
Binnenkort ga ik er eens voor zitten en lees eens terug in de reacties die in een speciaal mapje zitten. Benieuwd wat dat oplevert. Misschien weer opnieuw inspiratie iets verder uit te diepen. En wie weet leerzaam.
Momenteel is het komkommertijd oftewel vakantietijd. Ik zie dat ook aan de weinige reacties op mijn blogs. Of zijn mijn lezers inmiddels zo gewend aan mijn schrijverij dat ze geen reactie weten te geven?
Eigenlijk is het jammer hoe weinig mensen hun gedachten omzetten naar het toetsenbord. Maar zelf reageer ik zeker ook niet altijd. Sommige dingen hebben broeitijd nodig, zoals ik er nu maar even een woord aan geef. Of misschien is het meer broedtijd. Om een ei te leggen. Om iets van alle kanten te bekijken en op zijn merites te beoordelen.
Gevoelens te ordenen en op een rijtje te krijgen. Of juist los te laten en verder te gaan. Met of zonder pareltjes. In je hart mee te dragen. Je lessen lerend. En het lijkt toch elke keer weer een uitdaging om mooie herinneringen te koesteren en te leren van tegenslagen.
*Zie tabje boek en e-book op deze site.
Ein Herz kan man nicht kaufen,auch wenn es mancher so denkt.Doch wenn man Glück hat,bekommt man es geschenkt!Tja,zo is het leven blijkbaar……….
Haha Erik, waarom gebruik je mijn sitelink? Het lijkt net alsof ik dit nu heb geschreven. Maar jij bent het. LOL als altijd lekker cryptisch bezig. In ieder geval wens ik jou alle geluk met jouw ‘Herz’. Ja blijkbaar is het leven zo… Groetjes aan Thyrza! 🙂
Ik reageer ook niet altijd. Dat hoeft ook niet, vind ik. Ik schrijf omdat ik dat graag doe,gedachten wil ordenen of dingen al schrijvend wil verwerken. Dan hoef ik niet altijd commentaar of goede raad. En nee, je hoeft niet altijd diepzinnig te zijn. Je mag bij mij altijd komen lezen …
Dank voor het delen van je gedachten Anna! Nee klopt dat het echt niet altijd hoeft. Schrijven an sich is al prettig. Hoe het overkomt is vaak heel anders dan je denkt. En dat vind ik wel prettig te weten. En ik ga binnenkort weer eens bij je lezen! 🙂
Heej daar! Mooi stuk weer geschreven 🙂 Vaak reageer ik niet op blogberichten omdat ik dan weinig nuttigs te zeggen heb. “Leuk” is ook maar zo stom om onder een artikel te schrijven.
Maar mogelijk is het ook zo dat sommige mensen ‘bang’ zijn te reageren. Een van de reacties die ik namelijk krijg over het feit dat ik blog is deze:
‘Goh wat tof dat je dat doet. En wat cool dat je dat durft. Jij schrijft echt heel veel van jezelf zomaar op het internet. Ik zou dat nooit durven.’
Kan een soortgelijke angst mensen weerhouden van het achterlaten van een reactie?
Dank je Falco! 🙂 Ja dat zou heel goed kunnen. Het geschrevene heeft een bepaalde magie die vaak verder gaat dan het gesproken woord. En het feit dat het online is en pas weg als jij je site of reactie weghaalt is soms ook best lastig. Kan me goed voorstellen. Daarnaast is het momenteel ook gewoon komkommertijd!