Met verbazing bekijk ik de laatste jaren de ontwikkeling dat er steeds meer en grotere evenementen georganiseerd worden. Op allerlei gebied. Doet de crisis verlangen naar een groter groepsgevoel? Massaler?

Bij de kroning van Beatrix destijds waren er opstandige relletjes. Dat was de tijdgeest van toen. Ik ben er bij geweest. Maar wel in de allerbuitenste regionen. De Dam en het Rokin in Amsterdam was het strijdtoneel. Daarachter serene rust met kinders die op kleedjes van alles verkochten. Stoer kan ik nu melden dat ik me een hele vijf minuten achteraan op het Rokin heb aangesloten. Echt ik was erbij. Maar ik schrok me rot van het grimmige karakter en de oorlogssfeer. Ik wist niet hoe gauw ik weer terug moest komen in de zijstraatjes.

Ook met verbazing zie ik af en toe noodgedwongen voetbal. Dat groepsgejoel. Het ene vak zwaar uitbundig, tegen het hysterische aan, het andere vak zwaar teleurgesteld. Alsof hun leven ervan af hangt. De stemming schijnt af te hangen van een balletje in het doel van de een of de ander. Ik snap er niets van.  

Tegenwoordig heb je ook grote muziekfestivals. Als paddenstoelen ontspruiten ze uit de grond.  En de hordes mensen komen er op af. Wat bezielt je om zo massaal te luisteren en kijken? Zelf ben ik een keer met ega naar mijn favo groep Doe Maar geweest. Een aantal jaren geleden. En ja het was indrukwekkend. De sfeer perfect en ik vond het erg speciaal dit mee te maken.

Toch zal ik het niet snel nog eens doen. Het eindeloze geloop om het Feyenoord-stadion om je vak te vinden. Het geklauter over wankele trappen. De regen, waartegen je je met plastic moest wapenen. Dat plastic lag wel klaar op je stoeltje. Dat dan weer wel. Het geduw en getrek om een plastic bekertje wijn te bemachtigen. Vooral geen tweede nemen, want dan moet je naar het toilet. En daar staan zulke lange rijen dat het leed al voor die tijd geschied is.

Van demonstraties, marathons en dergelijke krijg ik kippenvel tot op mijn bot. Die botten van mij rimpelen als het ware vrolijk mee. Zo intens ontroerend vind ik het, dat zoveel mensen tegelijk, allemaal hetzelfde willen en doen. Als toeschouwer welbeschouwd, want demonstreren doe ik niet gauw en ik ben totaal niet sportief.

Eigenlijk observeer ik wel graag. En zie zoveel details dat het me duizelt. Nee voor mij geen massale groepen. Groepen die goedschiks of kwaadschiks zijn: ik hoed me voor drukte tegenwoordig. Doe Maar niet. Of is dat de leeftijd?