Met een flinke duik in het verleden, net voor eega om mijn hoekje kwam kijken, was het nog het mobielloze tijdperk. Hoe een vlucht dat genomen heeft, is ongekend. Recht evenredig met de opkomst van de computer. Maar we deden het ermee. En wat je niet kent, mis je niet, al wil ik daarover nog wel eens een nootje kraken met je.
Nu echter niet. Ik wil iemand bedanken. Die ik destijds nooit heb bedankt. In het mobielloze tijdperk, waarin deze taxichauffeur een werkende telefooncel diende op te zoeken om mij te kunnen bellen. Ook al zoiets: een werkende telefooncel. Met een dringende oproep van de PTT dat dit voor mensen hét lijntje kon betekenen naar leven of dood. Niet meer voor te stellen.
In een duistere tijd kwam ik door allerlei ongein ten einde raad ‘s nachts in een taxi terecht. De chauffeur, ik weet echt zijn naam niet meer, werd zodanig geraakt door mijn verhaal, dat hij meeliep naar mijn huis. Al kopjes thee drinkend luisterde en vroeg hij. Zijn taxi een straat verderop.
Hij vertelde ook. Over zijn voorgenomen huwelijk met een Spaanse of Nederlandse in Spanje. Dat geheugen hé… Dat door een dodelijk verkeersongeluk zo ruw werd verstoord. Juist van zijn Spaanse schone. Alles qua huwelijk was al tot in de puntjes voorbereid. Zelfs een kerkje in de bergen. Hoe totaal kapot hij terug kwam bij zijn ouders. En nu taxiwerk deed. Hoe zijn ouders hem trachten op te vangen. En hoe er langzaam maar zeker enig herstel bij hem speurbaar werd.
Ik gaf hem mijn telefoonnummer na uren thee. Ik die niet van thee hou. En was weinig thuis. Onverwacht een belletje vanuit een telefooncel en we gingen uit eten. Ik dacht er maar niet aan hoe vaak hij de gang naar de telefooncel had moeten maken. Hij verhaalde dat hij een ernstige waarschuwing had gehad. Zomaar niet bereikbaar voor de centrale. Hij toonde er geen berouw over. Maar was natuurlijk niet vatbaar voor herhaling.
Het is nooit wat geworden met hem en mij. En zomaar opeens moest ik aan hem denken van de week. De zachte afdrukjes achter latend in mijn hart. Nooit vergeten. Een stukje vertrouwen gevend. En benieuwd of het wel wat was geworden als er toen al mobieltjes waren geweest. Benieuwd hoe zijn leven verder is verlopen.
Wat een prachtig verhaal Loes en ook een geweldige memory uit het verleden !!! Hoe is het toch mogelijk dat -op enig moment- zoiets naar boven komt?? Heb ik ook weleens en meestal is dat met een glimlach en goed bedoeld!! En wat zou het geweldig zijn als je die persoon nog eens zou ontmoeten om te weten te komen hoe het verder gegaan is in diens leven….. Mooie herinnering en een prachtig verhaal is het in ieder geval !!!! En zo zie je maar dat alles en iedereen die je ontmoet in je leven een doel heeft….althans voor mij is het duidelijk!!! Dikke kus, Linda
Jazekers heeft iedereen die je ontmoet een doel in je leven. Mooi gezegd! Thnxxx en dikke kus terug!
Tjeehhhh Loes, …..wthfck…..;-)……..(om maar even in de huidige mobieltjes taal te spreken)
……..wat een echt verhaal, zie het zo voor mij.
Romantisch, spannend en triest.
Alle levensfacetten zijn aanwezig.
Dit is er wéér een die ja aan het paarlen snoer kunt reigen.
Keep up your beautiful work!!!!!
xxxxx
Broertje
Xxxx in mobieltaal… 🙂
De Woelabukkies en hun rijbewijs. Ja en een rijbewijs heb je nodig wil je de weg opgaan met een auto.Taxi chauffeurs hebben er ook 1 nodig, evenals buschauffeurs en particulieren. Ooit was ik op pad met een groep mensen en daar zat een alleraardigste dame uit Thailand bij en zij vertelde mij een verhaal over een zeer verdrietige periode uit haar leven.Zij vertrok met de groep en ging weer terug naar haar eigen Thailand,maar ook zij heeft een warm plekje in mijn hart. Ik heb mijn rijbewijs gekregen bij een pakje roomboter, althans dat vertel ik mijn gasten in de touringcar. Soms zeggen de mensen wel eens dat heb je knap gedaan,mijn antwoord is dan vaak, het is mijn werk. Een ander is knap bezig in de keuken, op computer of noem maar wat, ieder zijn vak. Maar Loes, het was weer een mooi verhaal, die ook een herinnering losmaakte bij mij.
En daar doe ik het voor! Thnxxx delen. Je verhaal over de Thaise dame ken ik vanuit de wijkkrant… 🙂
recht uit het hart en uit het leven Loes! Mooi verhaal weer meis, dank je ik zit met een glimlach hier.
Groet, Loes
Thnxxxx, maar de betreffende taxichauffeur heeft zich nog niet gemeld… 🙂
De Woelabukkies hebben tegenwoordig ook en eigen taxibedrijf.
Daarvoor hebben zij samen met Flippie Flup Flap (geen Woelabukkie, maar is getrouwd met een Woelabukkie vrouw, zoals jullie wellicht al weten) een oude Daf Variomatic opgeknapt. Dat wil zeggen de Woelabukkie monteurs mochten slechts de onderdelen aangeven, die Flippie vervolgens monteerde.
De naam van het taxibedrijf werd, na veel beraad, uiteindelijk: Woelataksidiensten c.v. (alle Woelabukkies participeerde in de onderneming als stille vennoot, terwijl Woelabukkie Billy Bromtol beherend vennoot en chauffeur werd).
Zoals jullie wellicht ook weten zijn de Woelabukkies niet handig en ook niet erg slim.
Sinds enige tijd werd er een plan uitgevoerd, onder leiding van de dorpsmanager Truusje Kruisvocht, om het volk slimmer en handiger te maken.
Het behalen van een rijbewijs was hier ook een onderdeel van. Daarvoor was Billy Bromtol de “uitverkorene”. Na de nodige rijlessen, waarin de schade beperkt bleef tot 5 total loss gereden lesauto’s, 3 lantaarnalen, 8 verkeersborden, 5 gewonde instructeurs alsmede 3 in een kliniek voor psychische aandoendingen opgenomen instructeurs werd het examen aangevraagd.
De examinatoren waren de wanhoop nabij omdat Billy na het doen van 36 examens nog steeds in de veronderstelling was dat hij zo snel mogelijk van A naar B moest rijden, zonder al te veel rekening te houden met mede weggebruikers.
Uiteindelijk heeft men hem het rijbewijs maar cadeau gegeven, met de aantekening dat hij alle overheidsinstanties op de hoogte moet stellen, zodra hij de weg opgaat. Tevens is het hem verboden om buiten een straal van 5 km van zijn auto gebruik te maken van de openbare weg.
Zo is het toch allemaal goedgekomen en laten de Woelabukkies zich vervoeren naar familie en kennissen in de omgeving.
Vreemd genoeg zijn er nog geen incidenten te melden met de taxi Daf Variomatic, behalve dan dat Billy Bromtol regelmatig vergeet te tanken, waardoor de auto gedurende een taxi rit opeens stopt!
De groeten van
Baas Bollo
Welk telefoonnummer om te bellen? In deze taxi wil ik weleens zitten! 🙂