Een nieuwe lente een nieuw geluid. De lente begon bij ons met opruimwoede. Nou kunnen we ons daarin de komende weken nog wel uitleven, want vele hoeken, hoekjes en kasten zijn totaal dichtgeslibt.
Het begon met de volgestapelde bedekselde boxen verbandmiddelen van eega. Die hoeken kunnen leeg! De apotheek werd al meer overdadig met de bestellingen. Of was het de huisarts? Met als gevolg dat toen de wondjes van het akelig open been van eega na een maand zwachtelen weer netjes waren toegegroeid er een enorme stapel nog te gebruiken over was.
De apotheek vernietigt zelfs nieuwe verpakkingen medicijnen die over de toonbank zijn gegaan dus daar hoef je het niet heen te brengen. Na enige telefoontjes bleek wondverpleegkundige gelukkig graag een extra voorraadje te hebben. Dus gul geschonken.
Dichtslibben
Na ook nog ziekenhuisopname eega slibben de dozen medicijnen echt dicht. Een oplossing hebben we hier nog niet echt voor gevonden, want voorraad blijft belangrijk. De apotheek blijkt vaak zo zuinig in te kopen dat je dan weer dagen moet wachten op je bestelling.
En nu poezenkindeke Mara helaas is overleden een maand geleden slaat de opruimwoede echt toe. Voer, dieetvoer, medicijnen, snoepjes, Feliway (rustgeurtje) in een tas verzameld en met uiterst zwaar gemoed naar het dierenasiel gebracht, die medewerkers heeft die alles op dat gebied kunnen gebruiken. De nalatenschap van 20 hele jaren en 5 daagjes kameraadschap en liefde, een derde van mijn leven, in slechts één papieren tasje. Ook dat hoort bij rouwen.
Opruimwoede
Mijn zware gemoed tijdens dit ritueeltje leek te zware vormen aan te nemen en bleek alras longontsteking. Pfoe hee ik ging eega achterna, maar gelukkig zonder opname. Nu aan de beterende hand gelukkig maar ook weer onverdoofd een poliep uit mijn baarmoeder verwijderd. Een zwaar pijnlijke aangelegenheid. 2017 is echt niet ons jaar. Hopen op betere voortgang vanaf nu bezweer ik!
En met die bezwering weer opruimwoede. Je moet ergens beginnen. Dus eega beneden en ik boven. Tassen vol verscheurde te oude administratie. Maar ook pareltjes van ontdekkingen! Zoals foto zakenpartner en hoogtepunten uit vervlogen jaren gebundeld. Om even bij weg te mijmeren. En ook deze dag te willen eindigen met een opgeruimd hoofd na de opruimwoede!
een zwaar gemoed is heftig om op te ruimen, een papieren tasje is te licht om het zware los te laten, wellende tranen
mooi beschreven en ook weer mooi geschreven en wat het leven met zich meebrengt in 1 epistel weer gegeven: chapeau! (heb ik net bij Beethoven over zijn dove oren getrokken, niet horen en toch genieten van muziek en anderen dat ook gunnen, dat is toch weergaloos)
in ieder geval is pasen goed om je ei kwijt te raken of weer te vinden, we worden er ook opstandig van en dat verheft ons
bedankt voor het opruimen
Mooi verwoord Nel! Om over na te denken… 🙂 Pff ja het is een heel proces en alle kleine beetjes en stapjes kunnen helpen. Opstandig en verheffen: heel mooi, zo had ik het nog niet gezien! Jij bedankt! Xxx
En nu de dozen op zolder nog.
Alles op zijn tijd Bollo! 🙂