Als een ballon loop ik heel langzaam leeg. Leeg van een overvol hoofd en gemoed. Niet als een strakgespannen ballon die je met een speld even lekker laat knallen. Nee dat gelukkig niet. Maar als een vergeten ballon na een feest in de kamer. Steeds krimpt ie iets meer.
Zo vergaat het mijn hoofd, al beginnen er al eerste tekenen te komen dat ik me weer ga richten op een nieuw hoofdstuk. Een nieuwe ballon zal ik langzaam weer opblazen, maar eerst in de relaxstand.
Mijn buik is van al die stress gaan protesteren, dus hoe dan ook dien ik mijn rust in acht te nemen. Een lichaam liegt niet. Middenin ega’s verhuizing naar een kleiner kantoor nog even specialisten bezoeken is heel vreemd. Maar noodzakelijk. Een soort cultuurshock. De hectiek en lacherige drukte middenin de verhuisdagen en dan de angstige rust van het ziekenhuis. Pas op de plaats.
Gelukkig ging de verhuizing gewoon door als gepland. Maar pfoe hé wat een tegenslagen hadden we te verwerken. Mensen die uitvielen, auto’s die uitvielen, personen die zich niet aan afspraken hielden. KPN die doodleuk eerst een paar dagen te vroeg en daarna een dag te laat de verkeerde telefoonlijn lassen op een Isra-punt. Het is ook moeilijk om onderscheid te maken tussen een tweede en eerste etage. En dan durven ze nog te beweren dat ‘helderheid in bereikbaarheid’ hun devies is! Heb je dan de euvele moed te klagen, smijten ze doodleuk hun hoorn op de haak.
Maar ook de onverwachte inzet en creativiteit van kleine ondernemers. Die ter plekke creatieve oplossingen bedenken. Die luid en duidelijk roepen dat problemen niet bestaan alleen maar uitdagingen en oplossingen. Hartverwarmend. Samen met receptioniste hebben we ook veel creatiefs bedacht. De noodplannen B, C zelfs tot en met Z waren niet van de lucht. De KPN verdient weer goed aan ons gebel.
Morgen breekt voor kantoor een nieuw hoofdstuk aan. We zijn er nog niet, maar het wordt weer opbouwen in plaats van afbreken. Nu nog even afwachten of er ook een noodplan B of C zelfs misschien tot en met Z is voor mijn buik. Hoewel ik er op reken dat het mee gaat vallen.
4 reacties on “Pfoe hé!”