Prikkels zijn overal en altijd aanwezig. Je hebt rustgevende prikkels, zoals een bos, of aanjagende prikkels, zoals een kermis. De vele, vele feestelijke evenementen voor vooral jong, maar ook oud, zijn van het type aanjagend. Aanjagend ja, want de adrenaline komt je oren uit. Je dient in een roes te komen.
Ooit, lang geleden, kwam ik in een zeer beroemde disco in Limburg. Daar had men het nodig gevonden naast de buitensporig harde muziek en felle gekleurde lichten, op groot formaat video’s te tonen van motorongelukken. Met de bijbehorende crashgeluiden. Midden op de dansvloer. Zou je hier voorbereid worden op WO III? Ik snapte werkelijk de clou niet en het waarom hiervan. En nu dit weer omhoog druppelt eigenlijk nog steeds niet. Ik ging er triester uit dan ik erin kwam.
Kleuters zwemmen voor hun zwemdiploma met harde discomuziek en felgekleurd licht. Om ze te stimuleren? Om er een adrenalineslag van te maken? Is het geluid van water verplaatsen door je eigen armen en benen niet prachtig om te horen, en stimulerend genoeg?
Coaches op Twitter stimuleren je met stiltewandelingen. En ja dat is erg hard nodig in deze prikkelvolle maatschappij. De kant die vergeten wordt in meer, harder en nog meer. Ik heb bewondering voor de jongeren die na de dagenlange feesten en evenementen, de afkickverschijnselen voor lief nemen. Die daaraan durven toegeven en niet helemaal hotel de botel door willen rennen. Die gewend raken – of is het afstompen? – aan het switchen en schakelen. En die vervolgens gewoon weer aan hun werk gaan.
In Beek en Donk (Gemeente Laarhoven) is dit weekend: #BlauweZondag een prikkelarme kermis bezig. Na het succes van voorgaande jaren voor herhaling vatbaar. Zonder harde geluiden, felle lichten en aangepaste draaisnelheid. Iets voor bejaarden zeg je? Wat denk je van jongeren en kinderen met autisme? Die helemaal over de kook en van de leg raken van teveel prikkels? Wat denk je van mensen met burn out en/of energiebeperking? En hiermee kun je feesten en ook kiezen voor prikkelarm. Minder prikkels consumeren. Lof!
Herkenbaar. Ik kan niet tegen te veel prikkels. Volgens mij ben ik licht hoog sensitief of zo. Vroeger toen ik nog collega’s had, wilde ik ook altijd de radio uit op het werk. Met te veel geklets, muziek e.d. kon ik me niet meer concentreren. En soms log ik uit op Twitter en Facebook omdat ik daar te veel ruzies, slecht nieuws, verdrietige berichten enz. te lezen krijg. Ik ben blij dat we een hond hebben en ik dus elke dag een stuk in de duinen ga wandelen. Ik heb dat echt nodig.
Wat een heerlijke uitlaatklep: wandelen met je hond in de duinen Karen! Je kunt het bijna niet prikkelarmer krijgen… 🙂 Vroeger studeerde ik altijd in de huiskamer bij mijn ouders, met nog vier luidruchtige broers en zusjes en de tv aan. Mijn sssttt was niet van de lucht. Maar het lukte me prima. Moet ik niet meer aan denken, kan het echt niet meer. Kan idd aan HSP liggen bij jou misschien. Zelfs een radio stoort me al gauw. 🙂 Af en toe de drukte van een terrasje zoek ik gek genoeg dan weer wel op. Jij?
Hartelijks…
Na een lange nare periode, eindelijk zelf weer aan het bloggen en blogrondjes doen.
Dat waren voor mij even te veel externe prikkels.
Mijn hulp als ik mijn *uitknop* niet vinden kon : hardlopen.
Paf en mijn hoofd was leeg 😉
Ha Linda, Goed je terug te zien hiero! Jee schrikken dat het niet goed ging. Ik hoop zo dat je de positieve wet van Murphy, waar ik al eens over schreef, nu te pakken hebt!
En, bij prikkelrijke tijden, hardlopen werkt voor veel mensen! Fijn dat het jou ook lukt op die manier. Ik ben al blij met opbouwfase loopband… 🙂
Eerst dacht ik dat je schreef over een prikkel gevoel in een arm doordat je daar te lang op gelegen had. Maar zoals je eindigt met dit verhaal, lof. Vooral dat laatste over kinderen met autisme. En niet te vergeten de mensen die bij “Beter Horen” zijn geweest die dan met barstende koppijn het veld verlaten.
Mooi verhaal geheel passend in deze roerige tijd waar kinder agenda’s vol staan van te veel activiteiten. Weer goed geraakt Loes
Lieve zadeltas, Fijne reactie dank! Goede suggestie die van de lui van beter horen! Klopt natuurlijk als een biet.
Als kind keutelde ik ook veel thuis en buiten. Prima toch? Had er al een hekel aan als ik zaterdags naar gymnastiek moest en zeker aan de vakantiekampen.
Eerlijk gezegd vind ik het eng zoals kinderen tegenwoordig van uitje naar uitje en evenement naar evenement gesleept worden.
Wat is er mis met het huiselijke leven en je eens stierlijk vervelen? Kom je als kind mooi zélf op een gedachte iets te doen waar je zin in hebt. En niets beter dan eigen initiatief!
Dank!
Ahh Geert, alleen al van je reactie ga ik direct in de genietstand! Dank!
Prikkel arm is voor mij een mooie wandeling maken op een doordeweekse dag in de Amsterdamse duinen en dan op een duin,zittend op en bankje,genieten van de stilte en de geluiden van vogels en van de herten die met hun brons bezig zijn. GENIETEN.