Een paar daagjes Texel. Uitwaaien. Time out. En daarnet time in: opruimen. Ja klopt die vermaledijde kleding ja. De slaapkamer nu weer een balzaal. Maar ik kan niet stoppen. Er liggen nog wat planken te vergelen. Opruimen is misschien ook wel een time out. Zo lekker opgeruimd in het koppie. En ruimte in mijn buik.

Met een time out op pad neem je jezelf mee. Bij mij werkt het zo dat ik juist dan tijd heb om te reflecteren en niet meteen problemen of probleempjes achter me kan laten. Daar moet nog eens rustig over nagedacht worden enzo. Me over kunnen geven aan het andere ritme van vakantie. Herkenbaar?

Eega en ik zijn voor ons doen aardig veel op stap geweest in die paar daagjes. Met de broodnodige stops op terrasjes voor de dorst en lekkere trek. De quote van Texel is: “vier het leven”, en ja daar doet de hele goegemeente zijn/haar best voor. Allemaal vrolijke gezichten. Klantgerichte en servicegevende vrolijke opmerkingen en opgeruimde hoofden. Zo te zien aan de buitenkant.

Op het eerste restaurant na, waar we met hongerige magen – trek zou mijn vader zaliger direct corrigeren, in de oorlog hadden we honger – arriveerden en de kok en ober nog onder invloed waren van hun feest de dag ervoor, en wij dus meer dan een uur op een houtje moesten bijten, (nee nee zelfs geen stokbrood om in te bijten) hebben we lekker gegeten. Relax, relax, het gaat niet zomaar. De overgang is groot.

Wat mij het meest goed gedaan heeft is de ziltige zeewind in combi met de heerlijke zon. Wat een mazzelaars waren wij! Ondanks dat de smartphone regen en zware wolken aangaf kregen we die heerlijk warme nazomer zonnestralen toch echt gul over ons uitgestrooid. Cadeautje van de Wadden. En ondanks slechte weerberichten op tv vaker het geval. Het regent en het regent zonnestralen, naar een bekend lied van Acda en de Munnik. En dat enkele echte regendruppeltje was niet noemenswaard.

Het is net een speelland dat Texel. Al dat opgewekte, al dat relaxte. We spelen vakantie. Ze doen er alles aan. Blij weer in het gareel te mogen komen. Thuiskomen na time out. Of is dat opruimen waar ik mee begon, een gevolg van een heerlijk uitgewaaid hoofd? En toch time in na time out?