De sleutel naar je hart is soms een hele zware. Zo’n middeleeuwse grote roestige zie ik voor me aan een gigantisch grote en zware sleutelbos. En als je het overlaat aan een ander om die sleutel op jouw slot te vinden kom je soms toch echt bedrogen uit. De muur rond je hart te openen. Want ja hoe kwetsbaar is je hart. Maar hoe fijn als deze geopend wordt.
Minder prozaïsch vonden we van de week bij het poetsen van de hal op zolder – jaja het was er eindelijk weer eens tijd voor – tot onze verbazing een sleutelbos. Het leek een Turkse met een mooi kleurig stoffen steel, waarboven een koperen beslagen driehoek en ertussen een glazen kraal. Nee niet de kraal om het boze oog af te weren. Die is pauwblauw met een wit oog. Dit was een doorzichtige glazen.
Dik onder het stof
De bos had drie sleutels en een blauwe onduidelijke opener van iets. Iets met aan twee kanten twee tandjes. Behalve die sleutelhanger dan, die de herkomst verraadde. De bos lag dik onder het stof van de wateropvangbak onder de wasmachine. Deducerend vlak naast de cv-ketel dus aldus zou die wel eens verloren kunnen zijn door een cv-monteur.
Fluks het cv-bedrijf gebeld, die ontdekte dat de laatste monteur – laten we hem Ruud noemen – voor onderhoud in maart was geweest. En ondanks zijn vakantie kwam Ruud alras aan de deur. Want ja hij was een sleutelbos kwijt geraakt. Maar nee dit was helaas niet de zijne. We hebben zelfs nog gepast of die sleutel in ons slot gewurmd kon worden, maar nee dat was niet zo, wat ik al verwachtte.
Sleutel naar je hart
Onder protest nam Ruud de sleutelbos mee om zijn Turkse collega’s na de vakantie deze sleutels te tonen. Ik kon niet anders bedenken dan dat die van een monteur moesten zijn. Maar dan moet deze collega misschien wel vorig jaar maart geweest zijn en zal hij toch echt inmiddels wel een goede oplossing hebben gevonden voor het verliezen ervan. Toch zal hij blij zijn met in ieder geval de sleutelhanger schat ik in.
De sleutel naar jouw of andermans hart kun je ook verliezen in de hectiek of sleur van het dagelijkse leven. Of terugkrijgen als je die hebt weggegeven of verloren. Op elk slot past immers een sleutel. Wat een feest als die toch weer blijkt te passen. Na al het stof dat er inmiddels overheen is gevallen.
Pingback: Prangende vragen - Schrijfblokjes
Leuk geschreven en graag gelezen!
Dank je wel Margo!
Mooi die vergelijking. Spannend weer, nu maar afwachten hoe het af loopt met die sleutels!
Je bent een nauwkeurige lezer! De tweede pas die de vergelijking van de sleutels aanhaalt!.
wat spannend, benieuwd van wie ze nou zijn
Ja vind ik ook spannend van wie die sleutels nou zijn, en dat diegene zolang zonder heeft gekund. Er komt vervolg na geduld… 😉
Altijd bijzonder dit soort vondsten. En waarom iemand niet eerder zijn sleutels al kwijt is geweest.
Geen idee meer Charlotte of in het grijze verleden me is gevraagd of ik een sleutelbos heb gevonden. In geen jaren hebben we gekeken in de wateropvangbak van de wasmachine…. 😉
Haha wat een mysterie, spannend hoor. Ben wel benieuwd nu.
Ja ik ben ook benieuwd Jolanda! Ons geduld wordt op de proef gesteld… 🙂
Ik ben nu wel nieuwsgierig geworden. Jammer dat je nog zo lang moet wachten nu om het ons ook te kunnen vertellen 😉
Ja Fleur nog een kleine vier weken wachten tot ik de herkomst van de sleutels mogelijk kan onthullen! Pff 😉
Spannend! We wachten nog maar een paar weken af dan. En wat de vergelijking betreft, mooi! Denk zelf dat wat de liefde betreft, er altijd wel iemand is met een passende sleutel..
Idd spannend Merel! Wat leuk dat je de vergelijking mooi vindt! Dank je wel! 🙂
Ohh spannend! Ik ben nu ook wel benieuwd van wie ze zijn, mocht je er achter komen post je dat dan ook?
Ja spannend Bianca! Tuurlijk komt er een vervolg op mocht de juiste monteur gevonden zijn! 😉
Wat spannend en inderdaad, een sleutel hoort ergens op te passen dus er moet ergens een slot zijn toch? Ben benieuwd of het mysterie wordt opgelost… 😉
Ja Jasmijn mogelijk dat ik over vier weken meer weet! Tot die tijd blijft het nog een mysterie! 😉
wel spannend van die sleutels. Ben je nog te weten gekomen van wie ze waren? Leuk om altijd zo iets mysterieus te vinden als je opruimt.
Zoals ik net aan Nicole schreef, Sanne kan het mysterie van de sleutels pas op zijn vroegst over vier weken worden ontrafeld… 😉 Tot die tijd blijf ik mijn hoofd erover breken…
Wonderlijk zeg! Van wie zouden die sleutels dan zijn? Ik vind dat je een mooie vergelijking maakt!
Dank Nicole! Ja super mysterieus en vandaag heb ik die firma weer gebeld en blijkt er nog één monteur te zijn van wie ze kunnen zijn. Helaas is die monteur drie weken met vakantie. Dus over vier weken kan ik ze pas weer bellen. Mocht het een sappig verhaal zijn, dan blog ik er weer over. Ok?
De mijne waren het zeker niet. Toch een beetje mysterieus.
Nee Anna, de jouwe zeker niet. 🙂 Van de week zal ik weer eens bellen of dit mysterie althans opgelost is…. 😉