Managen

Verwachtingen managen, kan dat wel? Er zijn vele synoniemen te vinden als je googlet op managen. Degene die ik hier bedoel is ‘sturen’. Zelf aan het stuur staan wat betreft je verwachtingen naar dierbaren, vrienden en bekenden. Of wat verder weg: in bedrijven, artsen enz. Maar dat sturen valt zeker nog niet mee. Of ligt dat aan mijn vertrouwen dat ik in mensen heb? Vertrouwen dat ik heb meegekregen.

Vertrouwen maar zeker niet naïef. Door schade en schande wijs geworden. En mijn ‘onderbuikgevoel’ oftewel intuïtie is vaak mijn leidraad. Hoewel dat gevoel zeker weleens bedrogen wordt. Pijnlijk. Een goede combi met je verstand en ervaring is zeker aan te raden.

Als nabestaande

Als nabestaande, net na het overlijden van mijn eega Jan, moest er enorm veel geregeld worden. Oef, de instanties aan de lijn zijn vaak zeer hulpvaardig en meelevend. Maar pas op! Ze ruiken dat je kwetsbaar bent. En zoeken met die hulpvaardigheid de beste oplossing, soms ook voor hun eigen gewin.

Mijn zwager leerde me gelukkig bij een voorstel te zeggen: dit ga ik met mijn familie overleggen. Tijd winnen. En overleggen met mijn familie die minder door emoties zijn overmand. Al heb ik, echt waar, nog steeds een verzekering  voor mijn nieuwe koelkast. Terwijl die al garantie heeft. Heb niet meer de moed deze terug te draaien. Toen ik mezelf destijds toch bij elkaar raapte, praatte de verkoopster zeer subtiel op mijn angst in. En ging ik weer voor de bijl.

Persoonlijke relaties

Het is volgens mij algemeen bekend dat persoonlijke relaties na levensveranderende situaties drastisch kunnen veranderen. Mijn ervaring is dat er aanvankelijk heel erg veel steun kwam. Soms uit onverwachte hoek. Heerlijk en hoopvol voor de toekomst. Vooral de eerste tijd na Jan’s overlijden leek het wel een warm bad. Waarin ik de eerste schok een beetje kon verwerken.

Al waren er ook teleurstellende reacties. Van de orde: veel beloven weinig wol. Extra pijnlijk toen mijn zogenaamde filter zo dun was. Nu bijna twee en half jaar later kristalliseert het zich langzaam uit. Ik weet inmiddels bij wie ik mijn verhaal nog kwijt kan. En benieuwd ben naar de ander. Met zeer bestendige relaties of opnieuw opbouwend. Met tijdelijke pauzes. Met het gevoel dat het verwatert. Er is van alles mogelijk. Het leven in een notendop, samengebald in korte tijd. Met erg veel veranderingen. Vooral ook bij mezelf. In mijn ervaring is het ook erg belangrijk of de ander dit soort overspoelend intense emoties heeft meegemaakt. Of kan invoelen. Of weet hoe ermee om te gaan. Al zijn de bedoelingen vaak goed.

Verwachtingen managen

Met diepe dalen en naar boven klimmend, leer ik nu mijn eigen verwachtingen te temperen. Oftewel managen. Oftewel sturen. Want er valt wel degelijk te sturen weet ik nu. Want de mooiste gesprekken waar ik mee verder kon kwamen juist vaak onverwacht. Zonder hoge verwachtingen. Open laten. Een wet lijkt het wel.

Mijn gevoelens benoemen heb ik helaas als kind niet geleerd. Kreeg ook niet deze steun, zonder mijn ouders tekort te willen doen. De net-naoorlogse generatie moest vooral opbouwen en doorzetten. Trauma’s die generaties lang kunnen doorspelen. Tot je ze zelf een halt toeroept – althans pogingen doet – met veel warme en goede steun.

Het lijkt wel of ik nu in een emo-heropvoeding zit. Natuurlijk rouw ik nog om Jan. En mis hem zelfs erger. Het zou gek zijn als dat niet meer zou spelen. En dat gaat regelmatig met zeer intense gevoelens gepaard. Gelukkig jaren geleden in therapie geleerd hoe ik daarmee kan omgaan. Waar ik nu de vruchten van pluk. Al weet ik zelf vaak ook niet waar die gevoelens toe leiden. En is het op dat moment een heksenketel.

Compassie naar mezelf en anderen en vertrouwen lijken sleutelwoorden. Vooral vertrouwen in mijn verworven ervaring om op het juiste moment de goede woorden plotsklaps ergens vandaan paraat te hebben. Intuïtie? En nee elk gesprek is weer spannend. Ik moet het overlaten. Mijn verwachtingen managen, temperen, sturen en de ander zijn zegje laten doen… Want de ander ken je nooit echt. Net als je zelf de diepte van je wezen niet echt helemaal kan kennen.