Woorden die landen?
Heb jij je ook weleens afgevraagd hoe jouw woorden, gedachten of gedrag bij een ander landen? Ik wel. Regelmatig zelfs. Vooral met mijn blogs: hoe komen mijn woorden binnen? Raken ze iets? Of dwarrelen ze ergens rond, zonder echt te landen?
Communicatie blijft een raadsel. Iedereen heeft zijn eigen stijl, achtergrond en stemming. En het zijn niet alleen woorden die tellen. Denk aan non-verbale signalen: een blik, een gebaar. Als gevoelig mens pik je van alles op in een dag. Zie dat maar eens te ordenen. Alles een plekje te geven, zoals ze dat zo mooi of trendy zeggen. Oftewel verwerken.
Ramses
Al zwaar dementerend, in een instelling opgenomen, heeft Ramses Shaffy samen met Liesbeth List en Alderliefste nog één prachtig doorleefd lied in de studio opgenomen. Het lied heet ‘Laat me’ tweetalig en in het frans: ‘Vivre’. En ja, tot ieders verbazing kwam dat er heel mooi uit! Ze leken wel verliefd op elkaar.
Ook Ramses had nagedacht over hoe zijn liedjes zouden landen. Hij noemde het op een gegeven moment dat hij na zijn dood zijn liedjes zou laten zwerven. Zwerven, op zoek naar een plek om te landen. Ongewis van de uitkomst. Daar was hij ook niet echt in geïnteresseerd.
En ja zo is het ook voor het geschreven woord. Net hoe je pet staat: soms raakt een gedachte je recht in je hart. Waarmee je aan de slag gaat. Een gedachtenspinsel dat je verder helpt. Die je zelfs mogelijk een keuze doet maken in dit drukke, chaotische westerse leven.
Vraagteken
Het mooie is, dat hetgeen bij jou uit je hart komt, vaak het meest raakt. Herkenning en erkenning van hart tot hart. Als de ander ervoor open staat. Of met hetzelfde vraagteken bezig is. Die onzekerheid. Oftewel de ode aan de twijfel. Wie weet namelijk de reactie op een keuze… Overwegen met een vraagteken ervoor. Ja ervoor, niet erachteraan, want eerst peinzen, nadenken of mijmeren over het mogelijke resultaat en daarna de sprong wagen.
En jij? Hoe landen mijn woorden bij jou? Misschien raken ze iets, misschien geven ze je iets om over na te denken. Laat het me weten. Jouw reactie, hoe anders ook dan ik had bedoeld, geeft me een nieuwe blik op mijn eigen woorden. Samen maken we het compleet…
Het onderwerp van deze blog spreekt mij aan, Loes! Hoe mooi ze soms ook bedoeld zijn, woorden kunnen gaan zwerven en verkeerd terechtkomen.
Dank Naomi voor je reactie. Idd kunnen woorden verkeerd terechtkomen maar ook van hart tot hart raak treffen. De kunst is vlg mij vanuit je hart te spreken en schrijven… Al is er ook vaak miscommunicatie. Zoals mijn zus meldde dat hetzelfde woord bij ieder een ander gevoel kunnen oproepen. Goede communicatie is een reis…
Hoi lieve Loes,
blijf bij je “eigen” taal want dat maakt het authentiek! Succes verder
Dit was een reactie met woorden die landden lieve Yvon. Ik heb hier en daar nog wat gewijzigd. Maar ben wel aan het leren van mijn schrijfcoach. Zoals haar boek dat onlangs is uitgegeven: Expeditie Eigen Stem.
Dank voor je reactie.
Geland Schrijfblokje.
Ik houd van taal. Niet van emoji’s. Een mens gaat alleen door het leven. Met taal kun je delen en het alleen zijn even opheffen. Taal geeft greep op en begrip voor het leven. Taal kan je gidsen en meenemen met de blik van een ander. Met taal kun je je gedachten ordenen. Met emoji’s niet. Emoji’s houden op met het beeld.
De exoot/immigrant Ramses Shaffy, voor mij met het mooiste zanggeluid van alle Nederlandstalige zangers. Met een ongekende hartstocht, onbekend voor die andere zangers. Ook zijn teksten vind ik geweldig.
Daarna de montere zang van Rob de Nijs. En het neutrale geluid van Boudewijn de Groot met de prachtige teksten van Lennaert Nijgh. Daarna een iets mindere Herman van Veen met zijn sonoor stemgeluid, waarvan hij voor mij teveel een spelletje maakt om mijn hart te kunnen raken.
Bij de dames noem ik achter elkaar de lievelingszangeressen van Wil op: Ella Fitzgerald, Doris Day, Amalia Rodriguez. Exoten? Ja. Helemaal eens met dit rijtje. Nederlanders? Voor mij Conny van den Bosch, plus haar ontroerende teksten. Niets meer.
SAMENVATTEND. Jouw Schrijfblokje is het herlezen waard, Loes. Met al die inzichten die je met je lezers hebt gedeeld.
Overigens wat een leuk vogeltje.
Dank Loes.
Ha Amir,
Klopt idd dat taal het alleen-zijn kan opheffen. Een mens uit zich daarmee en kan hopelijk de ander daarmee bereiken. En vice versa.
Prachtige reactie zo bij elkaar. Al kunnen emoji’s ook gevoelens overbrengen toch? En geeft ook iets weer. Hoewel ik idd geloof dat het niet om reactie vraagt. Ik ga er nog eens over peinzen.
Van Ramses hou ik ook erg. De zwerver met idd hartstochtelijke zang. De anderen ook mooi getypeerd. Mooi hoe Wil vooral van vrouwelijke zangers houdt en jij van vooral mannelijke.
Dank eervol dat je mijn schrijfsels het herlezen waard vindt.
Haha ja die winterse huismus vind ik zelf ook mooi…
Jij Dank Amir.
Weer een mooie blog Loes. Grappig dat je het tweetalige liedje van Ramses met Liesbeth List noemt. Dat is het liedje van Boudewijn en mij. Dat is echt ‘ons’ liedje.
Je moet gewoon door blijven gaan op je eigen wijze. Ik heb, net als Geert, ook wel eens dat ik denk, uhhh, of dat ik een alinea twee keer moet lezen. Maar merendeels landen je woorden in vruchtbare bodem.
Liefs, Barry
Dank je wel Barry,
Wat leuk dat het tweetalige liedje jullie liedje is! Bijzonder, weer een overeenkomst. Ik vind het ook prachtig.
Klopt ik hoop door te kunnen op mijn eigen wijze. Al was dit blog een hele zware bevalling. Heb er dagen over gedaan. Ik moest er veel emoties voor doorploegen. Maar blij dat dit gelukt is. Weer een ei gelegd. Eerlijkheidshalve heeft mijn schrijfcoach flink moeten redigeren deze keer. Maar blij met het resultaat. Dank! En ja ik snap het hoor dat het soms moeilijk lezen is, of ook 2x lezen. Ik beschrijf soms juist graag ingewikkelde gevoelens. Dat valt niet in één keer te bevatten. Maar dan landt het soms wel hé? Ook al voel je het zelf anders.
Dank reactie!
Liefs,
Loes
Ik heb zoals je weet niet zoveel met elkaar bellen, of jij dat nu bent of iemand uit mijn familie of vriendenkring, ik heb die blik, die lichamelijke taal en interactie nodig. Het landen van woorden van wat men zegt, ik neem het op en luister en orden het op mijn harde schijf tussen de oren. En ja, Ramses kon samen net Liesbeth een geweldig mooi duet vormen. Het luisteren naar elkaar doen we allemaal op een andere manier en het opnemen van het gesproken of gezongen woord, doet wat met een ieder mens. Maar het belangrijkste is dat men elkaar in de waarde laadt en respecteer. Jouw
blogs komen soms op een positieve manier binnen en soms denk ik wel eens, wat moet ik hier nu weer mee, want je kan het ook niet iedereen naar de zin maken, toch???
Ik heb kennelijk net in een verkeerd venster reactie gegeven. Het was een lange. Nu dus maar weer opnieuw Geert…
Ja ik weet er alles van dat je niet houdt van bellen en appen. En dat dit niet persoonlijk bedoeld is. Dat hebben meer mensen, en geeft niet. Ieder heeft zijn eigen voorkeuren. Apart gezegd je harde schijf tussen de oren.
Ken je de versie van Ramses en Liesbeth met de band Alderliefste ook? Tweetalig. Tik deze namen maar eens in op You Tube als het je interesse heeft. Vooral extra interessant door de dimensie dat Ramses al zwaar dementerend was. Daar merk je bij zijn zingen dus totaal niets van! Bijzonder hé?
Als mens luister je meestal fragmentarisch, en hoort waar je op dat moment voor open staat. Ik ben ooit transcribeuse bij een hechtingsonderzoek geweest. Daar moest je letterlijk uittypen wat op een bandje tijdens een gesprek werd gezegd. Bij de eerste drie interviews dacht ik dat ik dat nooit zou kunnen leren. Maar daarna werd ik er goed in. Is nu een luisteroefening voor studenten.
Respect voor ieder, altijd belangrijk.
Fijn dat sommige blogs op een positieve manier binnenkomen. En haha als je in een ander gevoel zit als ik, als ik het schrijf, kan het ook niet altijd binnenkomen. Dat geeft totaal niet. De een pikt het wel op, de ander niet. Rouw is zo’n voorbeeld dat je eerst zelf meegemaakt moet hebben, voor je het snapt. Maar ook hier weer: ieder voelt en denkt anders ja.
En nee daar ben ik het mee eens: dat ik het niet ieder naar de zin kan maken. Gelukkig dat dit ook niet hoeft. Dat maakt ons ieder uniek.