Kaarsen worden nogal eens gebruikt als afscheids-symboliek of hart-onder-de-riem! Zelf brand ik heel veel kaarsen. Zeker de laatste maanden. Vooral om mijn ziekenhuismaatje sterkte te geven. Ja sterkte te geven. Dat heeft ze nodig nu met haar huidige, helaas heel zware behandeling.

Daarnaast geven kaarsen me rust. Zeker de kaarsen van de Sligro, die professioneel rustig, mooi en gelijkmatig branden. Ook gedenk ik mijn overleden lievelingstante ermee en geeft het mezelf kracht en acceptatie. Vooral in deze donkere maanden en de toch wel onrust van de nieuwe lockdown met het opgelaaide virus.

Velerlei betekenissen

Nu tegen kerst aan brand ik nog meer kaarsen. Licht in de duisternis. Ook dat natuurlijk, behalve krachtbron. En afscheid. De grauwe dagen leuk ik op met al vroeg op de dag kaarsen. En ja er gaan er heel wat bij ons doorheen. Vooral de rode – voor mijn tante – in combi met een crème kaars: mijn levenskaars. Zo voel ik dat. Met mijn nieuw verworven leven.

De rode waren een aantal weken geleden op bij de Sligro. Wat ons noopte opnieuw daarnaar toe te trekken. Het uitje van de maand voor mij. Eega en ik ieder achter een grote winkelkar, vanwege de maatregelen en op een rustig moment, en ik opnieuw de Himalaya bestijgend met winkelkar. Nee hoor, ik overdrijf. Vorig jaar was dit wel zo, zo ziek als ik was, nu ging ik rustig ademhalend de schuinte oplopend.

Rode kaarsen

En zowaar nog enkele rode kaarsen, maar wel de laatste. Ik twijfelde nog of ik alles mee zou nemen of niet. Wel een beetje hebberig toch? Maar ja ik was er nu voor de tweede keer speciaal voor gekomen. Dus helaas dan maar voor de volgende rode-kaarsen-klant. Het zijn er voor mij echt al te weinig.

Nou wil het geval dat ik al jaren overgebleven kaarsvet spaar voor een ex-vriendje. Hij maakt er steeds opnieuw leuke kaarsen van, maar vindt het zeer vermakelijk dat ik de enige toeleverancier ben van zoveel rood kaarsvet. Mmm maar ik krijg er wel regelmatig rode nieuwe stompkaarsjes voor terug. Of in prachtige potjes. Of in diverse kleurenlaagjes. Nota Bene zelfs in geschenkverpakking.

Afscheids-symboliek

Van de week brandden mijn kaarsen de hele week voor mijn maatje. Maar stond ik ook op het punt om via Zoom al video-bellend een afscheidsgesprek te moeten voeren met een belangrijk persoon voor mij. Tegen mijn zin eigenlijk om precies te zijn. Het gesprek liep wat moeizaam vond ik zelf. De tijd was  te kort – slechts een half uur – en ik had veel punten die ik razendsnel te berde moest brengen. Anders zou ik er niet allemaal aan toekomen. Ik kreeg nog feedback waar ik wat aan had. Een echte eyeopener voor me… Dat verzachtte de pijn een beetje.

Zoom afsluitend en nadenkend naar mijn geliefde plekje op mijn bank, zag ik echt waar dat er één kaars bijna op was! Mijn kaars om precies te zijn. De witte oftewel crème… De rode stond nog in halfvolle glorie. Ik stond erbij en keek ernaar. De kaars doofde. Snel haalde ik een nieuwe kaars en stak hem aan. Als dat geen afscheids-symboliek was! Het teken dat ik weer door kon, opnieuw!