“ Kansen zijn als bussen, er stopt er altijd wel één”, beweerde een zakenman lang geleden in een interview. Zijn naam is me ontschoten, maar de bewering is mooi en positief. En het klopt. “Het kan nooit zo donker zijn of er is wel een lichtpuntje”. Oftewel “every cloud has a silver lining”. Vertaling van dit gezegde: “achter de wolken schijnt de zon”. Ook zo’n mooie.

Eenmaal in het donker zie ik mijn les niet altijd, oftewel altijd niet. Toch is er bij nadere beschouwing achteraf, waarom achteraf, altijd wel een lichtpuntje in te ontdekken. Een inzicht dat ik plotsklaps opdoe, een ontmoeting of gesprek dat me bijblijft. Een waarheid die ik over het hoofd zie.

Zo vond ik het vreselijk dat onze wijkvereniging slapend werd. Trekken aan een dood paard blijft trekken aan een dood paard en wil dus niet helpen. Tot dat inzicht kwam ik zelfs. Ik kwam een schilderij tegen van de zoon van Wolkers: Eric Wolkers. Een giclée. Oftewel een geprinte foto. Prachtig. Van een kapot raam van een oud huis in Portugal.

Dat vergane raam stond op dat moment voor alles waar ik (niet meer) mee bezig was. En indachtig dat als een deur dicht gaat er wel een raam open gaat, heb ik het gekocht. Hangt nog steeds te pronken in onze serre. Nu zoveel jaar later ben ik er nog steeds blij mee. En bezag ik het eerst met wantrouwen en achterdocht, nu kan ik blij zeggen dat het raam langzaam maar zeker open ging. Toen ik er aan toe was. En op een heel andere manier.

Zo bestaat de wijkvereniging niet meer, maar er zijn allerlei ontwikkelingen gaande waar de een of de ander wel induikt. Soms van onverwachte kanten. En ben ik van papieren wijkkrant overgegaan op een digitale Nieuwsbrief. De bewoners leveren zo her en der een verslagje en klaar is mijn Nieuwsbrief weer.

“Kansen zijn als bussen…” Daar begon ik mee. En eindig ik mee. Maar je moet er wel wat voor doen en de kansen ruiken. Denken in mogelijkheden en kansen. Vertrouwen houden. Ze herkennen of gewoon maar wat uitproberen. Ooit in een bushokje gezeten reed de bus me toch echt straal voorbij. Ik lette even niet op. Dus zwaai als je een bus of kans ziet: hier ben ik…