De wereld lijkt al vluchtiger in contact! Ik vraag me af of dat een goede ontwikkeling is. Vooral door het gebruik van de sociale media is liken, een smiley of een hartje weer het sein dat er genoeg aandacht aan je is besteed. Kort en bondig, kost weinig tijd, is efficiënt en je hoeft je niet echt te verdiepen in de zender. We kunnen door met positieve energie steken in onszelf. Je zult het maar hebben dat je Appverslaafd bent. Over de integere niets dan goeds.

Zelf heb ik sinds een tijdje ook Apps op mijn mobiel: een uitkomst in barre tijden. Waarbij je de ander niet stoort als het de ander niet uitkomt. Een aanvulling dus, maar geen vervanging! Afgelopen week met eega, tot onze grote schrik zwaar ziek in het ziekenhuis, een ware uitkomst met hem. Tot laat in de avond, konden we, zonder zijn kamergenoot te storen, nog Appen. Iets geruster richting bed voor de broodnodige slaap.

“Heb je al geAppt”

Maar was het eerder: “heb ik al op je mail gelezen”, als je iets live of telefonisch aanhaalt, nu is het: “Heb je al geAppt”. Niet doorvragend naar de details die zo in de weg kunnen zitten. En lange mails worden helemaal niet meer gelezen op de verschillende varia aan foons. Na de eerste alinea denkt men dat het is afgelopen met het bericht. Achter je laptop of achter je comp lijkt uit de mode. Lijkt een bezoeking, een last.

Vriendin is sinds kort ook aan de App en meldde bezorgd dat ze niet van plan is haar leven door haar nieuwverworven foon te laten beheersen. En ja voor je het weet bekijk je hem vaker dan gedacht. Tijdens je favo programma op tv of erger: tijdens een gezellig bezoekje. Op mijn relativerende opmerking dat dit alleen geldt voor de jonge generatie, meldde zij dat onze generatie ook Appverslaafd blijkt. Langzaam maar zeker. Althans dat is haar ervaring.

Niet Appverslaafd

Eega hoef ik nu niet meer te Appen gelukkig. En we zijn er niet Appverslaafd door geworden. Al moeten we beiden bijzonder bijkomen en moet hij beteren na zijn afschuwelijke benauwde en benauwende avonturen. Iets wat hem logischerwijze niet gemakkelijk afgaat en erg tegenvalt.

Terug naar het schermpje: in de vernauwende cocon van de foon bekijken is er geen aandacht voor je omgeving. Geen aandacht voor het hier en nu. Geen moderne Mindfulness. Slechts voor het wondere schermpje. Die een aanwinst kan zijn om je in verre verten even dichtbij elkaar te voelen. Maar toch geen vervanging? Je zal het maar zijn: Appverslaafd… Zijn daar al therapieën voor?