Hou je van verbinden, dan hou je van netwerken, volgens mij. Althans zo werkt het bij mij wel. Hoor ik bijvoorbeeld van een vacature, dan springen mijn hersens op Google, als het ware. De zoekfunctie gaat in de aan-stand. En komen er namen naar boven drijven, waar ik soms al jaren niet meer aan heb gedacht.
En daarna in de volgende fase ga ik die bekenden bellen of mailen. Want wat is er leuker dan iemand een kans bieden? En dat je laat blijken aan diegene te hebben gedacht? Of de verwondering doorbreken en je achtergrondinfo melden? Natuurlijk stoot ik weleens mijn neus. Of is mijn gedachte niet altijd even adequaat gebleken. Maar dat neem ik dan maar voor lief. De wereld vergaat niet van door de mand vallen. En netwerken begint altijd sowieso met geven.
De leuke inspirerende gesprekken, die wel kunnen ontstaan na zo’n ingeving, is mijn ultieme beloning. Mocht de geboden kans dan ook nog vervolg hebben, is het de kroon op mijn werk. Al is het helaas soms een feit dat sommigen te blasé of murw zijn geworden voor nieuwe kansen. Het valt dan nog niet mee diegene uit mijn systeem te bannen voor dit soort gesprekjes. Niet dat mijn vriendschap eindigt, maar ik dien mijn Googlefunctie voor hen uit te schakelen op dit gebied. Of diegene boort zelf prachtige nieuwe kansen aan. Dat kan ook.
Zo hou ik in het verlengde van netwerken ook van koppelen. En ja daar zijn relaties uit voortgekomen. Tegenwoordig word ik daar nog weleens voor gevraagd, maar de nieuwe aanwas van singles ontbreekt momenteel. Hint, hint: 50+ singles die ik nog niet ken: laat van je horen. Wie weet?
Alweer een aantal jaren geleden was het trendy om uit te zoeken hoeveel handen je verwijderd was van een beroemd persoon. Hoe en wat weet ik niet meer precies, *shame*, maar neem eens aan dat je wilt weten hoeveel handen geschud je af bent van onze prachtige Maxima. Je vulde op een site, meen ik, je kennissenkring in en via via viel uit te rekenen dat je tot je verrassing misschien zelfs slechts vijf handen schudden af was van onze unieke koningin. Jij had Pietjes’ hand geschud, die ooit via via een Koninklijke lijfwacht had gekend, die uiteraard weleens ter begroeting Maxima’s hand had geschud.
En zo kom ik van netwerken op handen schudden, waar elke band uiteindelijk allemaal mee begint. Met bij verdieping van de relatie mogelijk een kus. Maar ja om nu uit te zoeken hoeveel kussen ik verwijderd ben van Maxima’s wang…
Netwerken wordt steeds belangrijker, en het lijkt er op dat je tegenwoordig niet meer zonder kunt.
Vroeger (haha, 50+) noemden we dat trouwens gewoon “een kruiwagen hebben”, mooi gezegde!
Prachtig gezegde Harma! Niets nieuws onder de zon dus. Alleen is de huidige wereld veel sneller. En kun je het ook hebben van nieuwe contacten. Vroeger toch voornamelijk van je familie en vrienden? Dan moest je het meer van een geluks- of toevalstreffer hebben. Toch?
Ben wel benieuwd hoeveel handen ik af ben van bepaalde mensen. Denk toch dat het wel ver is van de groten der aarde….
Zou weleens mee kunnen vallen Hendrie! Als je al kunt komen tot een bekende, van een bekende van een bekende die Maxima de hand heeft geschud, als voorbeeld, kom je in één klap bij alle groten der aarde… 🙂
Zonnige vakantie Geert! En dan nog lekker mijmeren ook: heerlijk! 🙂
Leuk Loes,even de tijd genomen in het zonnige Vaals om je stukje te lezen.