Een van de reacties kortgeleden op mijn blog ‘Zeegedachten’ van ons aller trouwe Zadeltas was dat hij lang geleden op tropische stranden graag zijn eigen gedachten wilde horen door in een mooie grote schelp te luisteren. Ach… alleen ruis!
Lachen en ik zag het helemaal voor me. In de tropische schelp kun je alleen de zee horen. Leuk dat hij dit ruis noemt. Ja zo kun je het ook horen. En over dit woord kun je lekker doordenken. Ik schreef in mijn reactie al dat dit woord me triggerde.
Grote schelp
Opa zaliger, van moeders kant, had ons een prachtige grote schelp nagelaten. Geen idee wie hem nu in zijn bezit heeft. Als ik het moet omschrijven leek het op een vergrote halfedelsteen: de tijgeroog. Créme met bruine vlekjes. En daar mochten we van Pa en Ma als kinderen op hoogtijdagen naar luisteren. Dat was een klein feestje want daarin hoorde je de zee in onze toentertijd bosrijke omgeving!
Met googlen zie ik dat de kleine soorten als kaurie munten werden gebruikt in vroegere donkergrijze tijden. Als geld dus. En de behuizing is van de tijgermossel. Zit ik toch niet zo gek met die tijgeroog halfedelsteen…
Maar we hadden het over ruis. Er zijn vele soorten ruis. Die van een slecht afgestelde radio of televisie. Vroeger vaker dan heden ten dage. Ruis in je gedachten. Dat je er net niet echt helemaal bijkomt met woorden geven aan een gedachte. Ken je dat? Dat halfbewuste of zelfs onbewuste dat triggert.
Ruis
En wat dacht je van ruis in je communicatie met iemand? Gruwel van de communicatieadviseur. En vaak lastig uit te leggen. Het lekker langs elkaar heen praten zonder de ander te snappen. Of dat de ander jou niet snapt. Vaak aanleiding voor humor. Cartoons maken er veel gebruik van.
Met een hoofdletter geschreven denk ik aan dé vader van de quizmasters: Willem Ruis. Die elke televisieregel destijds aan zijn laars lapte en waar je voor thuis bleef om naar te kijken. Tig malen gekopieerd en nog steeds actueel. Die zo plotseling en jong aan zijn einde kwam.
En voor nu gokkend dat deze gedachtespinsel over ruis helder en geruisloos overkomt…
Ghi ghi ghi…en wij als kind geloven dat het ruizen van de zee erin gevangen zat…..;-))
broertje xxx
LOL ja broertje: klopt. Ma hield wel van een beetje mystiek. Is waar ook, leuk dat je dit aanhaalt van die gevangen zee. Leuke herinnering. Thnxxxx
Leuk geschreven Loes! Heel herkenbaar,mijn oma in Den Haag had ook een schelp evenals ome Geert in Apeldoorn. Leuk.
Ja dat was gebruikelijk met die generatie hé Geert? Thnxxxx
Het is stil aan het strand niets te horen, alleen het gekletter van de zee tegen de vloedlijn, geen ruis. Er was ook een beroemde heer uit Limburg die op toneel iets zong over ruis Toon Hermans, bleef je daar ook voor thuis?
Leuk begin van je verhaal, dank Loes.
‘Wat ruist daar in het struikgewas’ Jazekers bleef ik daar voor thuis! Alle dvd’s van Toon heb ik nog. Nou nog eens tijd om te kijken! Leuke aanvulling Zadeltas…
Al eens in zo’n strandhuisje in Katwijk gelogeerd Zadeltas? Daar hoorde ik echt de branding ‘s nachts ruisen. Of bedoel je tropische oorden met bergen in zee? Ja daar klettert het.
Graag gedaan! 🙂