Ruimte innemen Veel mensen nemen van nature veel ruimte in. En van nature geef ik veel ruimte. Dat klinkt als prima combi, ware het niet dat ik echt wel ruimte heb moeten leren innemen. Met hobben en tobben, vallen en opstaan. Met kracht of juist meer subtiel. Mijn grenzen voelde ik niet en kon ik
Het trendy gebruikte woord ‘loslaten’ als veelvuldige reactie op een probleem bespreken heb ik vaak in mijn blogs van alle kanten bekeken, beproefd en besnuffeld. Het voelde nooit helemaal kloppend. Inmiddels zie ik het anders. Het probleem moet namelijk niet weg, maar niet groot worden. En ik blijf naar een oplossing zoeken. Maar een tandje minder intens. Ik wil het woord ‘loslaten’ liever vervangen door ‘problemen parkeren’. Veel vriendelijker naar mijn gevoel.
Voor jou ook? Licht, lucht en ruimte geven en over tot de orde van de dag. Het is fijn om
Herken jij dit ook? Dat je hoofd op onverwachte momenten iets ‘opplopt’ wat je móet onthouden?
Een popcornhoofd is voor mij zo’n beeldend woord. Althans ik denk graag in beelden. Jij ook? Ik zie de droge gele mais – korrel voor korrel – in mijn warme hoofd open ploppen tot witte eetbare lekkernij. Oftewel ideetjes ontspruiten. Zo’n hoofd dat alle kanten op denkt. Meestal geen lijn in te ontdekken. Maar later blijkt het zaadje wel uit te kunnen groeien van plantje tot plant.
Heb jij je ook weleens afgevraagd hoe jouw woorden, gedachten of gedrag bij een ander landen? Ik wel. Regelmatig zelfs. Vooral met mijn blogs: hoe komen mijn woorden binnen? Raken ze iets? Of dwarrelen ze ergens rond, zonder echt te landen?
Communicatie blijft een raadsel. Iedereen heeft zijn eigen stijl, achtergrond en stemming. En het zijn niet alleen woorden die tellen. Denk aan non-verbale signalen: een blik, een gebaar. Als gevoelig mens pik je van alles op in een dag. Zie dat maar eens te ordenen. Alles een plekje te geven, zoals ze dat zo mooi of trendy zeggen. Oftewel verwerken.
Medeleven, ook wel mededogen genoemd, is voor mij een steunend gevoel. Even voelen we ons samen. Blijft me lang bij. Maar dat zit hem vooral in meelevende ogen.
Weer heel anders dan medelijden. Al is mee-lijden ook een prettig gevoel. Medelijden niet echt. Maar zo ver hoeft de ander niet te gaan. Die mag in zijn eigen velletje blijven zitten, al is het met een luisterend oor of uitgestoken hand.