Van de week heb ik weer eens gedoceerd. Lerend gedoceerd. Een workshop nieuwsbrief tekstschrijven oftewel zoals ik het heb gedoopt: ‘Tekst met een Twist’. Opnieuw een ferme stap in het grote spel dat spelen met taal is. Niet meer alleen achter de comp, maar pogen anderen ervoor warm te maken.

Warm maken om de creabea-stand aan te zetten in je brein en vrijelijk te associëren, proeven, ruiken, voelen. Wat is er meer aansprekelijk in de taal, dan wanneer je als lezer met de woorden mag meeproeven en er beelden komen in je gedachten?

Zo kwamen we er samen op dat een kookworkshop die gehouden zou worden in een verslag, veel lekkerder klinkt – met nota bene een alliteratie –  kruidige kookworkshop. Ik zag de potjes met kruiden al voor me en rook heerlijke geuren.

De tekst van een van de cursisten, ik hou van tuinieren, hebben we opgeleukt met: aan mijn planten in de tuin zie je mijn groene vingers. En met de oproep mee te doen aan een vakantieactiviteit voor kinderen hebben we ridder vervangen door koene ridder en prinses door schattige prinses. Zie je ze al voor je? Die zwaarddragende ridder, stoer op weg naar zijn droom. En dat lieftallige prinsesje, gereed om bevrijd te worden.

Er valt zoveel te doen met bijvoeglijke naamwoorden. Probeer het maar eens! Het liefst vrij associërend op het zelfstandig naamwoord. Of ook met bijzinnen en tussenzinnen. Herhalingen. Hele verhalen kun je oproepen met een paar prachtige, krachtige woorden. Woorden die de zinnen strelen, smaak, geur, beleving oproepen. Want dat doen prachtige, krachtige woorden. Als je taalgevoelig bent.

Het was een zo open en warme workshop dat de cursisten elkaar tips gingen geven. Regels en zinnen om te gooien. De plek van een regel naar het einde verplaatsen. En het wild zit er bij mij nu zo in, dat ik over een maandje weer een workshop ga geven. Dezelfde.

En wie heeft het meest geleerd van de workshop? Juist: de docent! Naast de cursisten. Lerend gedoseerd doceren…