Vorige week belde een anonieme beller. Ik weet dan nooit wat ik moet verwachten dus meld me met mijn officiële naam. De ene keer goed bericht, de andere keer een leurbericht of een vriendin die ook behept is met dit fenomeen. Altijd welkom.

Ditmaal was het een leurbericht. Een van mijn goede doelen aan de lijn. Althans een vriendelijke man van dit goede doel. Zal wel gewoon van een ingehuurd callcentre zijn. Hij vroeg netjes of ik een paar minuten tijd had. Ja hoor prima. Hij stak van wal. Hoe fijn het was dat ik ze steunde. En had als vraag waarom ik hen steunde. Ik hield me op de vlakte. Of ik hun magazine las? Nou nee eigenlijk niet. Hij kwam ter zake: of het goede doel voortaan maandelijks € 8 mocht innen in plaats van per kwartaal een bedragje.

“Per kwartaal” schrok ik hoorbaar. “Ik dacht dat ik jaarlijks een bedragje doneerde”.  Dit was een wending die de goede leurder niet had verwacht en ik hoorde hem stotteren aan de telefoon. Hij sputterde nog wat tegen, maar niet echt overtuigend meer. Hij probeerde het nog met een complimentje dat ik zo eerlijk was toe te geven dat ik hun magazine niet las. Maar dat ik toch al jarenlang trouw doneerde. Oftewel automatisch liet afschrijven. Ik hield vol hardop te denken dat ik jaarlijks doneerde.

De leurder met het leurbericht leek het te begrijpen en deed nog één dappere poging: “mogen wij u volgende week nog eens bellen, als u uw bankafschriften heeft nagekeken?” Om er vanaf te zijn en ook om het nu precies na te kijken, zei ik: “Ja hoor”.

“Mag ik u wijzen op het wettelijke Bel-me-niet register?” “Nou liever niet, daar sta ik al in”. “U bent donateur dus mogen we u wel bellen”. “Wat is dan de zin van me hierop wijzen”? Ferm drukte ik op de rode telefoonknop bij het begin van het bandje, nadat leurder me nog bedankte voor mijn tijd. Ik voor de zijne.

De bankafschriften bleken een kwartaaldonatie, het is meer dan genoeg.

Oef binnenkort mag ik leurder zijn met leurbericht voor herinneringen van contributies van een ander goed doel. Hopen dat mij dat beter afgaat en niet dat ik dit soort contribuanten tref…