Mijn motto is: je bent altijd onderweg. Nu op dit moment ben ik onderweg deze warmtedag te doorstaan. In het heerlijke besef dat het morgen koeler wordt. Als we het weerbericht mogen geloven. En dat bericht verzaakt nog wel eens. Maar nu wil ik het dolgraag geloven. Dus geloof ik dat ik onderweg ben naar koelte. Doorstaan dus maar deze hitte met stromende rivieren over mijn gezicht.

Er is altijd iets te wensen, altijd iets te streven en daarvoor ga je dan op weg. Want dromen en plannen smeden is één. Doen en beginnen, de volgende stap. Daar kan nog weleens een drempel tussen zitten. Of bij sommigen een berg of zelfs de Pyreneeën. Een innerlijke drempel, een letterlijke drempel of de tijd is nog niet rijp of de omstandigheden niet. Gebrek aan initiatief, pecunia of steun. Om maar wat drempels te noemen.

Broerlief die ik een groot hart onder de riem wilde steken op 17 mei onderweg naar zijn tocht van 2600 kilometertjes was letterlijk op reis. *Klik* Onderweg. En zijn verwachtte 2600 kilometertjes werden 2755 kilometers. Hij heeft letterlijk ook de Pyreneeën met zijn bergachtige achterland doorkruist! Doel: Santiago de Compostelle. Oftewel de Caminoroute. Vanaf de Achterhoek in Nederland (!)

Vijf hele weken lang was ik in gedachten bij hem op zijn bewonderenswaardige tocht. En sprong regelmatig achterop zijn fiets – als het ware – om door zijn ogen zijn tocht te aanschouwen. Een schrijver blijkt hij te zijn, die broer van mij! Heeft hij goed verborgen gehouden al die jaren. Bij aanvraag geef ik je zijn link van zijn reislog. Kun je ook meeleven.

Gelukkig heelhuids teruggekomen van onderweg zijn en zijn doel bereikt hebbende met heel erg veel positiefs in zijn bagage, is hij nu weer onderweg zijn gewone normale leven gestalte te geven. En is er iets van de meegeleefde spanning bij mij weg. Wat op de voorgrond staat bij mij is trots en blijdschap op zijn volharding.

Veel mensen melden hem nu dat ze deze tocht dolgraag ook zouden willen volgen. Daadwerkelijk onderweg. Niet alleen overdrachtelijk. In zijn voetspoor, of zijn fietsspoor eigenlijk. Louterend. Je grenzen testen en verleggen. Letterlijk van grote afstand naar je verleden kijkend. Relativering als vanzelf opdoend. Met elke fietstrap. Onderweg hogere doelen zoekend en vinden. Toch wel: een pelgrimage. Broerlief heeft daar één antwoord op: Dóen!