Nee, nee, niemand heeft gereageerd op mijn uitdaging van vorige week. Ja Baas Bollo met zijn Woelabukkies, maar dat is zijn ding. Daar ga ik me niet aan wagen. Wel erg benieuwd welke kant dit opgaat. Maar er lag nog een uitdaging voor me. Vriendin Frieda, schuilnaam uiteraard, heeft me tijden geleden gevraagd te schrijven over van slachtoffer naar dader.

Zonder enige privacy te schenden, een reuze-toer op zich, zal ik dit proberen. Het feit was, zo ongeveer geschetst, dat zij moeilijk gedrag constateerde bij een vriend en dit op een liefdevolle manier, heeft proberen op te lossen. Nou wilde het geval dat, eenmaal de remmen los, deze vriend van slachtoffer naar dader ging. En dat lijkt me best logisch. Een kwestie van kanaliseren wat als dierbare niet altijd te doen is. Ik vermoed dat profi hulp hierbij beter is.

In zijn vroegere relaties kende hij slechts daders en slachtoffers. De harmoniefactor, met respect voor elkaars zijn, niet aanwezig. Onbalans. En valt die onbalans, op de bekende manier, weg dan kun je doorslaan. Ja. Zo denk ik dat ik het kan volgen. En mijn vermoeden is toch wel, dat dit heel veel begeleiding nodig heeft. Rustige exploratie. Profi. Bezinning op wat hij wil in het leven. Het stoomventieltje, zoals eerder wel eens verhaald, heeft te abrupt en te heftig gewerkt. De deksel eraf geknald, als het ware. De kleurschakeringen te hard met te weinig nuances. Dat heeft tijd nodig.  

En Frieda? Die staat weer alleen. Een ervaring rijker. Van hieruit succeswensen!