Als tekstschrijver zou ik het niet gek doen. Druk met brochure eega op het moment. Voor zijn kantoor. Vandaar deze ingenomen stelling. En de hobbels die we tegenkomen, worden soms moeiteloos en soms met diep peinzen en overleggen genomen. Wel leuk en weer wat anders. Uitdagend om er iets aantrekkelijks van te maken.
Een blog is ook de ene keer sneller geschreven dan de andere keer. Elke keer weer een uitdaging. Soms heb ik al hele lijstjes met onderwerpen in mijn agenda bij de zondag. Maar de laatste weken is de zondag blanco. Qua lijstjes. Een extra uitdaging. En elke keer een verrassing wat er opgemerkt dient te worden. Ook voor mij.
Zo net in het schone nieuwe jaar 2014 beland, gaan we na de feestdagen weer proberen in het gareel te raken. Soms met meer spirit en zin erin dan de andere dag. Soms met hobbels en soms gladjes verder op de weg, die we al waren ingeslagen.
Op míjn weg ben ik benieuwd wat mijn boekje gaat doen. Zie hierboven de knop: e-book en boekje. Best heel spannend. Maar zoals ik vaak herhaal: wie het kleine niet eert is het grote niet weert. Een cliché ja, maar wel één om bij stil te staan. In deze snelle op succes gerichte maatschappij kan mijmeren een prima uitdaging zijn. En dat kun je doen met behulp van mijn boekje of gratis e-book. Je eigen gedachten laten gaan naar aanleiding van mijn schrijven. Even reflecteren op waar je staat en waar je naar toe wilt. Plannen smeden en gaan met die banaan. Zoals we vroeger graag memoreerden. Leuke uitdrukking eigenlijk.
En nu mijn lijstjes toch blanco zijn en in het luchtige kersverse nieuwe jaar: heb jij nog onderwerpen die je wilt aandragen aan mij? Een nieuwe uitdaging…
Ik had je blog even overgeslagen vanwege wat drukte met het 50 jaar oud worden.
Misschien idee… 50 jaar….?
AAAaaaaaahhhh Loes, geen reacties gehad hierop?? Weet je hoe dat komt…omdat velen net als ik, op de knop e-book gedrukt hebben en daardoor een reactie helemaal vergeten zijn. Zo in de ban van jouw nieuwe 1e e-book !!!! Tenminste dat gok ik maar als reden dat er geen reacties zijn gekomen. Behalve jouw trouwe baas Bollo natuurlijk. Jeetje zeg….wat een kanjer is hij toch, want hij vergeet jou NOOIT !! En dat mag ook weleens gezegd worden, dus hierbij !!!
Verder is dit weer een heerlijke blog, zeer herkenbaar en toegankelijk geschreven. En op naar dit jaar 2014……weer vol nieuwe uitdagingen voor allemaal, zo zie ik het tenminste!!! En dan komen de nieuwe onderwerpen vanzelf wel Loes…..let maar op !!!! Liefs van mij
Het credo van de blog van Mindel: “Negeer alle mislukkingen maar denk aan die ene reden waarom het wel lukt”, is op het lijf geschreven voor de Woelabukkies.
Helaas vandaag geen Woelabukkie verhaal, want zij hebben kerstreces.
Dat wil zeggen dat zij allemaal vrij hebben om de kerstversieringen af te ruimen.
Zoals jullie al weten zijn de Woelabukkies niet van die handigerds. Daarom moeten wij even afwachten hoe dit,hopelijk zonder al te veel ongelukken en lijf’lijk letsel, afloopt.
Een dezer komende weken zal ik ook nog een verhaaltje schrijven over Flippieflipflap, getrouwd met een Woelabukkie vrouw.
Zij wonen in een bos, ongeveer 9 kilometer van een kleine stad.
Flippieflipflap is fietsenrestaurateur en bandenplakker.
Als de nood aan de Woelabukkies komt, wordt hij altijd ingehuurd om hulp te bieden bij noodsituaties.
Ook een volgende keer hierover meer.