Het is geen nieuws dat vlinders op vlinderstruiken afkomen en daar rondfladderen. Wel nieuws is het als ze je huis binnenfladderen en zich ook dagen verstopt houden aldaar.
Zowel aan de voorkant als aan de achterkant hebben wij vlinderstruiken staan. In de voor- en achtertuin uiteraard. Slechts kort getooid met hun prachtige paarse pluimen, maar ook nog mooi als die pluimen bruin zijn verworden. Onze struiken zijn nogal uit de kluiten gewassen. Te weinig teruggesnoeid maar nu steken ze prachtig boven de rest van de struiken uit.
Regelmatig fladderen er vlinders dus onze open schuifpui binnen. Zeker wanneer die schuifpui met het mooie weer van de laatste tijd ’s avonds in het donker open stond. Dat lamplicht enzo.
Zo ook vorige week. Een prachtig exemplaar: bruin met witte, zwarte en blauwe “ogen”. Met oh zulke tere, snelle vleugels. Hoezeer ook een lust voor het oog, misschien zelfs een boodschapper van boven, vlinder hoort vrij te zijn. Maar vliegt statig steeds opnieuw tegen het serredak. Aftastend of daar een weggetje is naar zijn of haar vrijheid.
Te hoog echter om te vangen en daarna had ie zich kennelijk verstopt, want pas dagen later, fladderde hij opnieuw in het zicht en wat lager. Wat een beauty!
Ik rommelde wat in de huiskamer en wilde de kelderkast openen. Ik schrok, ik voelde iets. Bij nadere inspectie bleek de vlinder rond de sleutel van de deur zich niets aan te trekken van dat ik hem bijna had verpletterd. Kennelijk uitgeput.
Behendig in het vlinders vangen door de tijd heen, pakte ik eega’s whiskyglas en een papieren blaadje. Nog steeds was ie niet weggevlogen. Echt uitgeput dus. Zelfs fladderde hij niet geschrokken toen ik het glas over hem heen zette. Pas later toen ik het blaadje voorzichtig tussen de deur en het glas wurmde en alle hoekjes van het papier voorzichtig om het glas heenvouwde.
In de tuin liet ik hem met een goede wens vrij. Onwezenlijk van zijn dagenlange gevangenschap fladderde hij bijna weer linea recta de schuifpui binnen. Maar nam mijn heftige armgebaren als baken en floep daar vloog hij zijn vrijheid tegemoet. Vlindertje het ga je goed… Doe een groet daarboven.
Hier in het mooie Nieuw Zeeland is de lente net begonnen en zie je nu net alles tot leven komen. Vanmiddag even een zonnetje op mijn snuit latenschijnen toen er een hommel in mijn buurt zich liet horen. Heel bijzonder dat je dat nu weer meemaakt,want toen ik vertrok,begon in Leiden de winter. Vlinders zie je hier niet zoveel ,hoewel de tuinen hier in de zomer,vlinders zullen uitnodigen,want ik heb hie mooie tuinen gezien.
Ha Geert, Ja zal een hele omschakeling zijn van begin herfst naar begin lente. Bijzonder!
NZ schijnt mooi en ruim en gemoedelijk te zijn?
Veel plezier!
LL
ja Loes de laatste stuiptrekken van de nazomer die we hebben gehad.
heerlijk geschreven, “chewing gum for the mind”!
x broertje
Jee broertje dank!!!!!!
XXXX
Mooi om te zeggen tegen zo’n mooie vlinder ” Doe een groet daarboven”. Ongeveer 2 jaar geleden in Duitsland sta ik bij familie in de badkamer en daar had ik een soort gelijke ervaring, maar het waren geen vlinders die om mij heen fladderde maar kleine vleermuizen. Is wel even schrikken, maar uiteindelijk heb ik ze heelhuids naar buiten kunnen loodsen.
Dank Zadeltas! Jee wat een verhaal en wat zul je geschrokken zijn! Stond je nog in de kleren hopelijk? Niet onder de douche, want dat lijkt me nog erger. Heb ik gelukkig nooit meegemaakt. Wel een soort grote zoemende torren die uit de grond kropen en daarna tegen je aan vlogen op een camping in la Douce France! Elke avond tegen donker. Mijn hondje Toko was er zo bang voor dat ze dan helemaal achterin de tent kroop. Enge beesten.