Je kunt vluchtige ontmoetingen meemaken, vluchtige momenten beleven, vluchtige verliefdheden hebben, maar je hebt ook vluchtige mensen. Naast natuurlijk vluchtige vloeistoffen die voor je het weet zijn verdampt in gas. En pffff niet meer traceerbaar zijn. Denk aan aceton bijvoorbeeld. Daarbij is het niet aan te raden het dopje van het flesje slecht te sluiten.
Vluchtige mensen… Ja een beetje ongrijpbaar, zo’n vaag gevoel van waar sta jij nu precies? Eega is vierkant, dat is weer het andere uiterste, maar meestal is hij een rots in de branding. Met soms stellige uitspraken die later flexibeler blijken dan gedacht. Zelf ben ik altijd vaag geweest. Voor wie me niet goed kende. Maar toch ook vol verantwoordelijkheidsgevoel. Niet vluchtig. Ik heb toch altijd getracht er te zijn voor mijn vrienden. En vaag ben ik allang niet meer. Heb geleerd man en paard te benoemen. Meestal.
Zouden vluchtige mensen niet aanraakbaar zijn? Niet raakbaar? Tussen je vingers doorglippend? Niets mis mee natuurlijk en ieder dien ik te accepteren zoals ie is. En misschien is die vluchtige persoon wel op de vlucht voor zichzelf. Wil diegene zich niet echt laten kennen al komen er genoeg woorden uit. En ach dat is toch ook niet noodzakelijk in elke verhouding?
Zelf heb ik altijd behoefte aan aarde om me heen. Ik erger me nog liever aan bepaald gedrag, of bewonder bepaald gedrag, dan het ongrijpbare. Dan weet ik wie jij bent. Daar kan ik wat mee. Of wacht geduldig mijn kans af om er iets mee te kunnen.
Ieder het zijne en ieder heeft recht op de rust zijn eigen gedachten te ordenen. Zijn eigen gevoelens mogen uiteraard privé blijven. Zijn gedachten ook. Tot ze rijp zijn naar buiten te komen of niet. Om op terug te komen. Of vervluchtigen…
Wie ook maar iets van “zwaarmoedigheid” in zich heeft,en hier is in niet te grote dosis doorgaans best mee te leven,gaat zich op den duur steeds ongemakkelijker voelen met te veel vluchtigheid…..
Duidelijkheid is inderdaad een groot goed Erik.
T zou best kunnen dat een vluchtige persoon op de vlucht is voor zichzelf, wellicht bang om z’n ware gevoelens te tonen. Ik zeg maar: laat zien wie je bent en dan weet iedereen wat ze aan je hebben, maar dat is mijn mening, want ik ben tegenwoordig nog al direct en dat bevalt me prima, maar er zijn natuurlijk mensen die dan achter je rug zeggen: nou, nou, die neemt ook geen blad voor haar mond, maar dan ga ik even Ma Verbooy citeren: (vraag maar aan Jan) daar moet je dan s…… aan hebben en dat doe ik dan ook. Zo dat was t.
Schattig die oliedomme Woelabukkies. Ik heb weer genoten en geschaterd….
Liefs Leny
Klopt Ma V nam ook geen blad voor haar mond. Leuk dat je steeds meer op haar gaat lijken in dat opzicht. Zolang je niet puur op kwetsen uit bent is het toch prima van je hart geen moordkuil te maken? En daar ben je weer tactisch genoeg voor toch?
De Woelabukkies zijn niet vaag en vluchtig.
Wel vluchten zij als zij een vaag geluid horen, dat wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn.
Als zodanig zijn zij dus angsthazen, maar dat weten zij niet!
Onhandig als zij zijn vluchten zij bij onweer naar het bos en gaan onder de hoogste boom zitten.
Enkele “durfals” klimmen zelfs in bomen!
Dit alles heeft het inkomen van de artsen en uitvaartondernemers aanzienlijk doen stijgen!
LOL Baas Bollo! Back to the future die Woelabukkies!