Mijn uitgeschreven bloggerswedstrijd van vorige week draag ik een warm hart toe. En jullie kennelijk ook! Niet ieder durft er direct voor uit te komen, en ook hier en daar verbazing. Want ik nomineer ieder die er op durft te reageren, of mij durft te volgen als blogger… Wel wil ik graag ietsjes meer motivatie uitgeschreven hebben, maar wat let je je ‘branding’ eigenschappen daarmee te oefenen? De snelle reageerders buiten beschouwing gelaten. De anderen geef ik nog tot woensdag 14-10-15 aanstaande.
Een warm hart, is dat nog cool, hip, trendy, passend in deze oververzakelijkte, zwaar individualistische westerse samenleving? Is dat niet meer iets voor de losers onder ons? Waarbij je meewarig zegt: maar hij heeft een warm hart. Waarbij enige consideratie lijkt te worden gewekt op al iemands mindere kanten?
Een warm hart lijkt niet meer zo mee te tellen. Toch? Neem de asielzoekers, ik schijn in een kamp te moeten gaan zitten van vóór of tegen. Nou lijkt het me al verschrikkelijk om in een kamp te zitten, als tweede generatie na de oorlog. Genoeg meegekregen van mijn Pa die dan wel niet in een kamp heeft gezeten, maar wel in de Arbeitseinsatz. Zonder na-oorlogse erkenning. Bepaald geen pretje. Verbloemend gezegd.
Dat soort verhalen komen bij mij boven nu ik de foto’s zie van de sporthal hiero met lege veldbedden. De pootjes van de bedden zo vrolijk gekruist. Makkelijk inklapbaar. Geen enkele privacy. De observerende blik van die ene asielzoeker net buiten de bedoekte hekken, blijft me bij. Ja Aagje wilde met eigen ogen zien, hoe de hal er nu bij ligt. Waar denkt hij aan? Ziet hij de hoge golven nog voor zich? Of is hij via land gekomen en zijn zijn beenspieren nu super gesterkt door de eindeloze mars? Niet durven vertrouwend op deze – bijna dorpse – rust? Waar gaat hij heen na deze week noodstop?
Hij hunkert vast naar rust en zijn eerste levensbehoeften. (En misschien meedoen aan een Nederlandse blogwedstrijd. Al is dat geen eerste levensbehoefte). Een toekomst. Het voordeel van de twijfel. Ja het voordeel van de twijfel. De haatzaaiers over asielzoekers kun je de mond niet snoeren. Toch? Of met een warm hart?
Heel actueel en goed geschreven Loes!
Ha Hannie, als iets echt binnen mijn leefsfeer komt, schrijf ik erover. Fijn je reactie! Dank… 🙂
hoi Loes, ik kom regelmatig bij Marokkaanse gezinnen. en vraag altijd een beetje door, zo ben ik erachter gekomen, dat er een grootte groep Marokkaanse vrouwen, uit Leiden helpen bij de eerste nood bij vluchtelingen , zij kennen immers de taal en zijn zelf soms zelf ook vluchteling geweest.
dit heeft mij ontroerd. zo hoor ik ook dat kinderen meegaan en dus met vluchteling kinderen spelen. er komen dan heel wat verhalen, en verwerking.
Daar gaat het om Greet: eerste levensbehoeften lenigen en dan contact in verwerking! Wat mooi dat de Marokkaanse gezinnen dit doen in Leiden met hun kinderen. Dat wist ik niet. Mooie aanvulling. Dank.
Hunkeren naar eerste levensbehoefte is het enige waart deze mensen naar op zoek zijn. Maar… waar kunnen ze echt gaan wonen terwijl er vele anderen al jaren wachten op een woning. Als het kabinet nu eens komt met een echte visie dan krijg ik ook een warm hart
Weer mooie blog Loes.
Dank Zadeltas! Vanavond zijn Anne Sytske en ik uitgenodigd als slapende wijkvereniging om bij de gemeente broodjes en soep te mogen verorberen. Maar daar ging het niet om natuurlijk. Met alle wijkverenigingen hier hebben we gepraat over sobere huisvesting omdat de AZC’s vol zijn. En je gelooft het of niet: na zijn inleidend praatje schoof de burgemeester naast mij op een stoel! Wat een warme, respectvolle, betrokken, sterke persoonlijkheid die Lenferink van ons.
Geen zorgen: de sociale woningen komen niet onder druk te staan. Je hoort binnenkort meer na hun verslag, die vast in onze Nieuwsbrief komt. De bedoeling is dat er sobere huisvesting komt in sobere pop-up huisjes die dra in lege kantoorruimtes komt enzo!
Weer een mooi item,ben gisteren boodschappen wezen doen en dat doe ik meestal op de fiets,nu moet je binnendoor i.v.m.de verbouwing van o.a. de Plesmanlaan en nu kom je dan automatisch lang de 3 Oktoberhal. Ik ben er dus ook langs geweest en mij viel de sirene rust op. Maar ik hoop dat de mensen die daar zitten en iedereen die zijn of haar toevlucht zoekt in Europa,dat krijgen wat ze wensen en dat waar ze recht op hebben. Iedereen heeft ( o.v.b. van bepaalde restricties ) recht op een veilige leefplek. Ik hoop dan ook dat we over enige tijd kunnen zeggen,ik ben trots op Nederland(ers) die voor deze mensen een mooie plek hebben gevonden om oud te worden.
Ha Geert,
Lees ook even mijn summiere verslagje aan Zadeltas van mijn avondje over de vluchtelingenhuisvesting bij de Gemeente vanavond.
LOL mag ik even je typefout verbeteren? Sirene rust lijkt me nogal lawaaiig. Je bedoelt serene rust neem ik aan?
En ja er heerst een serene rust. Goed getroffen Geert! Helaas schijnen ze morgen weer weg te moeten. Waarheen weet nog niemand. Zal nachtwerk worden voor de Gemeente. Triest.