Een heel oud gevoel, met grote, grijze baard bij mij: miskend voelen. Met ongeschoren stoppels en snor overvalt het me nog weleens. Milder dus dan de grijze baard. De frust te willen praten, doorpraten maar niemand die luistert. En doordenken lukt mij niet zo goed als doorpraten. Soms. Gedachten buitelen door elkaar en verdringen elkaar.
Middenin de winter eet ik een kers. Gescoord bij de Versmarkt Valk. Uit Chili, meldde de vrolijke en behulpzame jongeman achter de toonbank vol sappigs. Hij steekt er mij een toe en inderdaad verrukkelijk. Al weet ik niet direct waar ik de pit moet laten. Frans aandoende winkel, gedempt licht, brede gangen met alleen vers.
Middenin hectisch weer, mijn – soms – hectische leven, is het belangrijk de rem te vinden. Ook de crea-rem. De creatieve rem zeg maar. Maar jee oh jee waar zit die eigenlijk? Waar begin ik? En tegen wie zeg ik: nu even niet… Het begint natuurlijk allemaal met aardig gevonden willen worden. Dé standaard valkuil