Van de week weer eens een feestje gevierd. En wel te verstaan een Achterhoeks feestje. Laat dat verkleinwoordje maar weg, want het was een feest. Achterhoekers weten hoe je een feest viert. Als geen anderen. Daar mag wel een woord voor verzonnen worden: ik noem het hierbij een feestoase.

Als westerling, ahum ex-Amsterdamse, ex-Achterhoekse, ken ik de verschillen. En niets ten nadele van de intentie en viering van westerlingen: voor een echte feestoase dien je bij de Achterhoeker te zijn. Niet voor niks dat de ex-band Normaal met zijn høken en brekken, daldeejen en bier toegooien hier vandaan komt.  Al ben ik wars van bierdouchen. Het feestgedruis, de diep van binnen levende gedachte samen een feest te vieren, komt hier het meest tot uiting. De bereidheid tot vrolijkheid. In de sleur van alledag een ware oase van feest en in het hier en nu leven.

De feestoase – eigenlijk het tegendeel van oase, maar eerder gebruis en geborrel – de vreugde, het gelach, het vuur, het is er allemaal. En we hebben niet eens gedanst. Tot grote blijdschap van eega. Daar was geen plek meer voor in de overvolle grote tuin. Want ja het was een tuinfeest.

Oh ik heb oases van vreugdefeestjes meegemaakt ook in zware tijden. In het westen. Met de therapiegroepen was het goed feestvieren. Met gedelegeerde voorbereiding van de hapjes en drankjes – daar staat of valt een feest nou eenmaal mee – had ik ook uren nodig voor ik het juiste jurkje had gevonden, in oorlogskleuren qua make-up, juiste tasje, juiste schoentje, en ga zo maar door. Gedanst, gelachen. De minder vreugdevollen toekijkend vanaf hun zitplaatsen.

Ten tijde van mijn vaders overlijden had ik daar ook een feestje. En alle voorbereidingen gingen prima, maar mijn stemming was er niet naar. Met zwaar gemoed stond ik te dansen. Ik dacht – ten onrechte – dat ik mijn vriendin moest helpen vieren. Voorbijgaand aan mijn eigen gemoed. Geen feestoase voor mij. Ik moest nog leren dat nep, nep is en forceren nergens toe leidt.

Maar afgelopen week was niet nep. Mijn stemming goed. Voorbereiding Ok. Check en double-check met wat ik moest meenemen. Pff vergeten dat ik slechts een klein tasje moest meenemen. Liep ik daar met die rugzak, als het ware. Maar ala, nu nog laaf ik mij aan het over de drempel trekken van ons middelpunt van ons feest! Nee haar privacy tast ik niet aan. Maar die sfeer van feestoase gaat mee naar het westen. Met ijlings daarna aangeschaft klein bloementasje, voor de mogelijk volgende feestoase…